Wojownicy: Przepowiednia Oszronionej Gwiazdy Superedycja

Rozdział 9.

- Zostanie mi po tym blizna? - Spytała Oszroniona Łapa, kiedy Świetlisty Aspekt nakładał maść z ziół na jej policzek.

- Rana nie jest jakaś głęboka, więc raczej nie będziesz miała blizny. - Miauknął mały kocur. Mimo że Świetlisty Aspekt jest już jednym ze starszych kotów, jest nie wiele wyższy od Ognistej Łapy.

- Jakbym mógł spytać, to co się stało? - Spytał nagle Olchowy Liść, który akurat segregował zioła, a wcześniej dał uczniom po kilka ziaren maku, żeby złagodzić ból w zadrapaniach i rankach. Trójka uczniów spojrzała po sobie niepewnie.

- Mieliśmy sprzeczkę z Jesionową Łapą. - Mruknęła niepewnie szara pręguska. Piwnooki medyk podniósł uszy, na których sterczały krótkie pędzelki.

- A on jak wygląda po tej sprzeczne? - Spytał.

- Gorzej niż my. - Wyszeptał rudy uczeń, rzucając porozumiewawcze spojrzenie dwóm siostrą. Starszy z medyków na jego słowa zaśmiał się cicho.

- Może to i nawet lepiej. - Miauknął. - Może w końcu się nauczy, by nie pakować się w niepotrzebne walki. Przez niego i Głuszcowego Ogona oraz przez ich treningi za niedługo zabraknie nam ziół na rany. - Mruknął pół żartem. - Możecie już iść na trening, tylko uważajcie.

Cała trójka - niczym jeden kot - wstała I ruszyła do wyjścia z legowiska. Przed wejściem do obozu już czekali Mleczna Łata oraz Brzozowe Skrzydło. Nigdzie jednak nie było widać Sikorzego Ogona, co nieco zaniepokoiło białą kotkę.

- Brzozowe Skrzydło? - Spytała niepewnie. - Wiesz może, gdzie jest Sikorzy Ogon?

Zanim trójnogi kocur zdążył odpowiedzieć, z legowiska przywódcy, które było nie daleko wejścia, dobiegły syki i warczenie, a chwilę później wyszedł z niego Jesionowa Łapa, machając ogonem na wszystkie strony.

- On i Koniczynowa Gwiazda mieli rozmowę z Jesionową Łapą. - Miauknął niepewnie.

- Chcesz iść z nami na trening? - Spytała łaciata wojowniczka, zmieniając temat. Uczennica jednak pomachała przecząco głową.

- Poczekam na Sikorzego Ogona. - Miauknęła. Wojowniczka skinęła głową, po czym machnęła ogonem i wyszła, a tuż za nią reszta. Oszroniona Łapa nie musiała długo czekać. Zaledwie kilkanaście uderzeń serca później, z legowiska wyszedł mentor kotki. Po chwili oba koty już szły przez las.

- Dzisiejszej nocy zgromadzenie. - Miauknął, siadając na leśnym poszyciu, a uczennica tuż obok niego. - Twój ojciec powiedział mi, że Ty, Pasiasta Łapa I Ognista Łapa idziecie. Jednak musisz pamiętać, żeby nie zdradzać, że na przykład nasz Klan jest osłabiony. Nie możemy okazywać słabości przy innych klanach. Pamiętaj też, że w czasie zgromadzeń panuję pokój i postaraj się nie wdawać w spory z innymi Klanami, dobrze? - Spytał. Oszroniona Łapa skinęła głową na potwierdzenie.

- Jaką karę dostał Jesionowa Łapa? - Spytała. Mentor kotki cicho się zaśmiał.

- Aż do odwołania nie będzie chodził na zgromadzenia, a przez księżyc nie będzie trenował, tylko zmieniał legowiska I czyścił futra starszym. - Miauknął. - Dziś spróbujesz coś upolować. Znasz już pozycje łowieckie na gryzonie, więc zobaczymy, czy dasz sobie radę. - Miauknął, zaczynając lekcje. - A teraz mi powiedz, co czujesz. - Dodał, spoglądając na podopieczną. Uczennica lekko uchyliła pysk i powąchała powietrze.

- Mysz, wiewiórka i... coś jeszcze. - Wymieniła kotka. Wojownik również zawęszył, a jego futro stanęło dęba. Jednak po jakimś czasie znowu opadło, a on sam odetchnął z ulgą.

- To zapach lisa. Jednak jest zwietrzały. Co najmniej kilkudniowy. - Miauknął. - A teraz spróbuj wytropić tę mysz.

Uczennica przypadła do ziemi I próbowała wyczuć, gdzie dokładnie jest stworzonko. Udało się jej złapać trop, a po chwili przeniosła ciężar ciała na tylne łapy I zaczęła się skradać do pobliskich krzewów. Pomiędzy gałązkami spostrzegła szaro-brązową myszkę. Napięła mięśnie I skoczyła. Jednak zrobiła to o kilka uderzeń serca za wolno, a stworzonko zaczęło uciekać. Kotka jednak nie chciała się tak łatwo poddać. Szybko dogoniła mysz, przygniotła ją łapami i wbiła ciemne pazury w jej kark, zanim zdążyło się schować w pobliskiej norce.