They Don't Need To Understand POLSKIE TŁUMACZENIE

6. KREW I LÓD

Podobnie, jak okładka albumu "Famous Monsters", lodowata maska hokejowego bramkarza była dla mnie urzekająca. Nie pamiętam dokładnie, kiedy pierwszy raz ją zobaczyłem, ale pamiętam uczucie, jakie mi to dało. Zabójczy wygląd Jasona w serii "Piątek 13-stego" to solidny punkt odniesienia. Dało mi to takie samo poczucie siły, jak The Misfits i wszystko inne, co zacząłem podziwiać. Jest coś wyjątkowego w tej ikonografii ciemności.

Chciałem założyć tę maskę, więc postanowiłem zająć się hokejem.

Cincinnati to przede wszystkim miasto piłkarskie. Nie jest tajemnicą, jak bardzo kocham moich Bengals (Who Dey!). Jako większy dzieciak grałbym na jednej z mniej efektownych pozycji na boisku, a jak ustaliliśmy jestem typem głównego wokalisty. Chciałem czegoś bardziej "specjalnego". Oczywiście sporty takie, jak hokej i lacrosse mogą być bardziej kosztowne dla pracujących rodzin, zwłaszcza w miejscach takich jak Cincinnati. Obciążenie pieniężne rośnie tylko wtedy, gdy gracz rozwija umiejętności, im bardziej staje się konkurencyjny, im jest więcej turniejów poza stanem i innych kosztownych przygód.

Ale mój tata zawsze robił wszystko co mógł, aby wszystko, co chciałem, się spełniło, więc podarł dywan w naszej piwnicy, aby stworzyć miejsce do ćwiczeń. Potem zabrał mnie do Play It Again Sports, sieci sklepów z używanym sprzętem sportowym, aby kupić mi go tyle, na ile go było stać. Stworzyłem ten projekt dla naszej trójki.

Stalibyśmy się hokejową rodziną.

Mój tata założył nawet drużynę z innych rodzicem. Nazwali nas Cincinnati Swords, na cześć drużyny American Hockey League, która istniała od początku lat 70.

Gdy tylko wszedłem na lód, względnie dobrze sobie tam radziłem. Byłem w stanie iść naprzód. Jednak, co najważniejsze, stałem się wyjątkowo dobry w jeździe tyłem, co ma kluczowe znaczenie dla gry jako bramkarz, ponieważ to kierunek, w którym jedziesz przez większość gry. Wychodzisz, aby odciąć pod kątem strzał a następnie kierujesz się z powrotem w stronę siatki. 

Chodzi o nauczenie się kątów i zrozumienie, gdzie znajduje się siatka w stosunku do twojej pozycji, przez cały czas niebezpośrednio. Nauczyłem się robić ósemki do tyłu; mogłem skrzyżować nogi, cofając się. Mogłem zrobić wszystko. To nie jest łatwa umiejętność do nauczenia się, ale z jakiegoś powodu pasowała do mnie.

Od początku byłem tym tak podekscytowany, że chciałem podzielić się tym z moim tatą. Też chciałem go nauczyć jeździć tyłem. Poszliśmy do parku w pobliżu naszego domu i w swoim młodzieńczym entuzjazmie jechałem na rolkach o wiele za szybko, bym mógł być kompetentnym instruktorem. Robił, co mógł, by dotrzymać mi kroku, ale skończyło się na tym, że upadł na chodnik.

Niestety wyciągnął rękę, aby zapanować na upadkiem i złamał palec. To było paskudne złamanie, rozłupana kostka i wypchnięcie kości przez skórę. Na izbie przyjęć lekarze wyjęli coś, co wyglądało jak długa igła do szycia z kulką na końcu. Wsadzili mu to w palec, aż do samej góry, by utrzymać kostkę na miejscu.

Miała tam zostać przez około miesiąc, aby jego palec prawidłowo się zagoił. Jakieś trzy dni później byliśmy w jego samochodzie (wydaje mi się, że był to Geo Metro w kolorze bakłażana, który później stał się moim), a on sięgnął pod siedzenie, żeby coś złapać, nieumyślnie używając ręki z gojącym się palcem. Wbił igłę głęboko w podstawę dłoni, do miejsca, w którym kulka dotykała wnętrza jego dłoni, zamiast wystawać z czubka palca, tak jak powinna.

Po dotarciu do domu jakoś udało mu się ją wyciągnąć, przez co jego palec zmienił się w gejzer krwi. Pamiętam, jak zrozpaczona była moja mama, kiedy patrzyliśmy, jak krew tryska po całej kuchni. Podczas wyrywania, zerwał kilka ścięgien i zniszczył palec na dobre. Od tamtej pory obarczony jest martwym palcem.