Stajyer

Yirmi Beş

Yakalanırım korkusundan ayakkabımı giymeyip elime almış şansıma az önce binadan çıkan Bay Hwang dış kapıyı açık bırakmıştı.Jimin'in yanına postaladığım Rosé umarım bir şey çaktırmaz,Jimin'de bir şeyler düşünmezdi.

Parmak uçlarımda ilerlerken dış kapıyı geçmiş daha sonra ayakkabılarımı giymiştim.Adımlarımı hızlandırıp binadan tamamen kurtulduktan sonra derin bir nefes almıstım.Jimin'e veya Yoongi'ye her an yakanabilir,Taehyungla her an kavga edebilirlerdi.Zaten akşam yeteri kadar kavga edeceğiz çocuklarla...

Onlara içten içe hak veriyordum aslında ama tüm bu olanlar Taehyung'un suçu muydu?Taehyung mu dedi git Lalisa'ya takıntılı ol diye.Taehyung numaramı verme konusunda haksızdı sadece.Bunun için tüm bu olanı onun üstüne yıkmak ne kadar doğruydu ki?O olaydan sonra durmadan bana çiçek yollaması bir prenses gibi hissettirmişti.Hayatımda ilk defa böyle bir şeyle karşılaşmıstım.Terapiye gidiyor,o gün yaşanan olayı unutmaya çalışıyordum .Taehyung bana iyi gelirdi,diğerlerinin sandığı aksine o geceyi unutmamı sağlıyordu.Geceleri arada bir kabus görsem de bunu atlatmaya çalışıyordum.

Taehyung'u kabul etmelerini o kadar çok isterdim ki.Daha annemgile hiçbir şey anlatmamıştım.Hakkımızda çıkan haberler vardı.Babası beni kabul etmiyordu.O kadar çok sorun var ki hangi birini çözeceğime şaşırıyorum gerçekten.Ha bir de hastanede dedikodumuz çıkmış herkes bana tabiri caizse 'orospu' gözüyle bakıyordu.Yine de tüm bu olanlara söylenenlere rağmen güçlü durmayı başardığım için kendimi içten içe tebrik ediyordum.

Arabaya yaslanan Taehyung'u gördüğüm an yüzümde büyük bir gülümseme oluşmuştu.Parmakları klavyede dolaşırken kaşlarının çatıklığı,bu görüntü birçok şeye değerdi sanırım.Ne ara ona karşı bu kadar bağlandım bilmiyordum.Bir zemheri gibi soğuk ancak bir yaz kadar sıcaktı.Garip olan kare gülümsemesi insanın içini yakıyordu.

Yanına doğru adımlamaya başladığımda farketmis olacak ki telefonu kapatıp bana doğru dönmüştü.Adımlarımı hızlandırıp ince beline kollarımı doladığımda bu halime gülmüştü.

"Çok beklettim mi?"

"Çok bekletmedin" Saçlarıma ufak bir buse kondurduktan sonra ayrılmış ben ön koltuğa geçerken o da sürücü koltuğuna yerleşmişti.Emniyet kemerlerimizi taktıktan sonra havaalanına doğru yol almaya başlamıştık.Yelkovan inadıma hızlı hareket ederken bir anda kendimi havaalanında bulmuştum.Uzun zamandır görmediğim ailemi çok özlemiştim.Bazen konuşmaya bile fırsatımız olmuyordu.Aradıkları zaman bazen acamiyordum telefonu ya da ben aradığım zaman onlar acamiyordu.En son geçen günlerde dogum günüm olduğu zaman aramıştılar.

Dogum günüm demişken artık 24 yaşındayım.Artık 24 yaşındayım lakin ne yapacağım hakkında bir fikrim yok.Intern doktorluk surecim bittikten sonra yine bu hastane de çalışabilecek miydim?Taehyung gidecek miydi?Sorular bir türlü susmazken gördüğüm Yeonjun ile gözlerim dolmuştu.Ne olursa olsun aile özlemi çok farklıydı.