Stajyer

yirmi sekiz

Saat gece yarısına gelirken Taehyung arabasını binanın önünde durdurmuştu.Yarın iş başı yapacaktık .Beraber geçirdiğimiz onca dakikadan sonra kendimi çok dinç ve mutlu hissetsem de birazdan muhtemel olarak yaşanacak senaryolar moralimi bozmaya yetiyordu.Beraber eğlenmiş,beraber gülmüş ve beraber dertleşmistik.Bu benim için hayatım boyunca alabileceğim en güzel şeydi.Onunlayken yaşıyor gibi hissediyordum.Şu ana kadar ne yaptığımı sorguluyordum.Taehyung,bana nefes oluyor,umut veriyordu.

"Şu ana kadar geçirdiğim en iyi haftasonuydu"

Esneyerek geriye doğru uzandiginda bu haline gülmüştüm.Tam bir bebekti.

"Teşekkür ederim"

Kaşlarını çatıp dikleştiğinde korkmuştum.Yanlış bir şey yapmamıştım ancak niye böyle ciddi olmustu bir anda?

"Müessesemiz kuru teşekkürleri kabul etmemektedir"

Söylediği şeyle kahkaha atmaya başladığımda hâlâ ciddi bir şekilde bana doğru dönerek oturduğunu farkettim.Gayet ciddiydi ve bu çok komik gözüküyordu.

"Hadi ama Lalisa dizilerde de hep böyle oluyor.Bir kere öpsen öl-"

Dudaklarımı dudaklarına bastırıp geri çekildiğimde afallamış haliyle birkaç saniye durmuştu.İçindeki çocuğu yanımda serbest bırakıyor istediği kadar saçmalayabiliyordu.Aynı şekilde bende öyleydim.Bilmiyorum neden diye ama yanından ayrılmak istemiyordum.Benim için güvenli alan haline gelmişti,bu cıvıklık mıydı bilmiyordum ama hep yanımda olsun istiyordum.Arabanın kapısını açmaktan veya binanın içerisine girmekten korkuyordum.Gösterecekleri tepkiden korkuyordum.Ben yine mutsuz olmak istemiyordum.

"Ayrılma vakti"

"Annem dünden razı Lalisa.Neden gidip konuşuyorum ki?"

"Ya döverim seni.Yarın görüşürüz"

Arabadan indiğimde o da yanıma gelip bana sıkı sıkı sarılmıştı.Bu aralar fazla duygusal olmaktan nefret ediyorum.Geri çekilip yanağından öpmüş ve hızlı adımlarla binaya girmiştim.Gidip sakince konuşacaktım bu seferde tepkileri aynı olursa gercekten gidecektim.Ben onların kızıydım,çöpten buldukları bir kumaş parçası değildim.Babamın bana bu kadar sert konuşması içime oturmuştu.Daha fazla düşünüp ağlamamak için oturduğum daireye gelip zile basmıstım.Anahtarla kapıyı açasım gelmiyordu.

Kapıyı açan Rosé beni gördüğü anda üstüme atlayıp sarılmıstı.

"Hey hey hey sakin içeri geçelim"

Ayrılıp yanaklarından öpmüş ve içeri geçmiştik.Rosé belimden tutarak oturma odasına getirdiğinde Annem,babam,Yeonjun,Jimin ve Yoonginin burada olduğunu gördüm.Boş olan yere oturduktan hemen sonra konuşmaya başladım.

"Bir şey demeyecek misiniz?"

"Bir ara yanımıza gelsin,yemek yiyelim"

Babam sözlerinden sonra hemen odadan çıkmış gülmeye baslamıştım.