Arada

Kafa karışıklılığı

Ahmet'in beni çekiştirmesine rağmen arkama bakıyordum. Buğra olduğu yerde duruyordu bizi izliyordu.

Buğra'yı göremez hale gelince önüme döndüm.

Ahmet hâlâ beni çekiştiriyordu. Elimi çektim, Ahmet bana baktı.

"Bileğimi acıttın." Dedim sessizce

"Ah, özür dilerim fark etmedim..."

"Sorun yok." Dedim ve yavaşça yürümeye başladım, o da beni takip etti.

Beni evime kadar bıraktı. Bina dan içeri girmeden önce bana seslendi.

"Defne..."
Çekingen bir tavrı vardı.

"Efendim."

"Hamza'nın dediklerine takılmadın değil mi?"

"Hayır."

"Peki..."

"Peki?"
Bakışlarını gözlerime çevirdi.

"Buğra'ya yaklaşmamanı istiyorum."

"Bir nevi Hamza'nın 'Ahmet'ten uzak dur.' Mesajının Buğra versiyonu mu?"

"Hayır, ciddiyim o çocuk iyi değil."

"Buna kim karar veriyor."

"Ben."

"Hah! Sen kimsin?"
Bir adım bana yaklaşarak elini yüzüme koydu.

"Bana karşı neden bu kadar sertsin..?"
Sessiz kaldım ama parmakları ile yanağımı okşuyordu.

"Uzak durman gereken kişi ben değilim..."

Ahmet'in ağzından:

"Uzak durman gereken kişi ben değilim..."

Hayır, aslında en uzak durması gereken kişi benim.

Her ne kadar böyle olsa bile o benim olmalıydı.

Başkasının almasına izin veremem.

"B-ben..."

Konuşmaya başlayınca bakışlarımı daha da yoğunlaştırdım.

"Sadece beni rahat bırakın."
Diyerek, konuşmama izin vermeden binadan içeriye girdi.

Derin bir nefes vererek yerimden kıpırdadım ve eve gittim.

Direk odama geçerek bilgisayarımı açtım.

Bu gün yaşadıklarımı bir sanal günlüğe yazdım.

Bunu her akşam yapıyordum çünkü bazenleri hatırlamakta çok zorlandığım anılarım oluyor.

Bu gün de olanları yazdıktan sonra bu gün olan yorgunluğun ardından uyumaya başladım...

Defne'nin ağzından:

Binanın merdivenlerini hızlıca çıkarak eve girdim.

"Hoş heldin."

"Hoş buldum anne."

Odama geçerken annem yemeğe çağırdı.

Üstümü değiştirdikten sonra yemeğimi yedim ve hızlıca odama geri döndüm.

Hangisi daha iyi..?

Buğra mı? Ahmet mi?

İkisi de kafamı o kadar çok karıştırıyor ki!

Tamamen ikisinden de uzaklaşmak istiyorum.