MSIH Series 1 : What Is Love

Chapter 23

XYRRAH

Tumunog ang bell hudyat na may pumasok. Nakangiti ako nang makita si Kent. Pero agad din iyong nawala nang makita ko ang stress na bumalatay sa mukha niya.

He walked towards me and Kissed my forehead before walking pass me.

No explanation, just that. I sighed. Maybe he had a problem. Sa tagal kasi naming magkasama alam ko na ang ugali niya. 'Pag may problema siya kaya ay stress siya hindi siya namamansin. Baka raw kasi masigawan niya ang kung sino mang kausap niya.

"Angeli, ikaw muna mamahala rito. May gagawin lang ako." tumango naman si Angeli, ang manager ng café. "Yes, boss. Suyuin mo na 'yong fiancé mo, mukhang stress eh." natatawang sabi ni Angeli.

Napangiti naman ako. I treat my staffs as a friend. Ayaw ko kasing maging super strict boss.

I always put a smile on my face and became more friendly. Kent taught me that. He taught me to how to interact with people and how to approach them nicely without scaring them with my aura.

I'm not an agent anymore to limit my movements and choices in life. I can anything freely. Just like what I've only wanted.

If only he's here.

I shook off the bad energy and put a smile on my face as I made coffee for Kent.

This is how I ease his stress.

I put the coffee in a silver tray and put a slice of black forest cake to go with his coffee. It's his favorite.

I carried the tray up to the second floor. I opened the first door and there I saw Kent sitting on the bed. Hinuhubad nito ang necktie na suot.

"Hey..." tawag ko rito. He looked at me and I saw a glint of guilt?

Inilapag ko ang tray sa bedside table at umupo sa tabi niya. "Did something happen in the Armachds HQ?" umiling ito at yumuko.

"I'm...sorry, Xierra." I frowned. "For what?" lumakas ang tibok ng puso ko.

"I... I did something...bad." my heart is racing. "Did you...cheat on me?" umangat ang tingin niya at tinignan ako. Umiling siya.

"No, I would never do that." nakahinga ako ng maluwag. "Then, why do stressed out?" he looked away again. Somethings really off.

"I'll show it to you tomorrow." he still can't look at me. "Eat up, I made your favorite." tumango lang siya.

BLAKE

"Come on, Luke. Just take me to her." pamimilit ko kay Luke. "Hindi nga pwede, hindi pa sinabi ni Katana." that pissed me off. I feel like their hiding something from me. Nakikita ko 'yon sa mga galaw nila. Ni hindi nga sila makatingin saakin. Lalo na si Kuya.

"Look, I gained enough energy. I can run, I can move, I'm fi/ne. Hindi pa lang bumabalik ang malaki kong katawan but I'm fine." umiling si Luke.

"No. You're not fine." pamimilit nito. "Luke, napipikon na ako. May tinatago ba kayo saakin?" tumalikod ito saakin.

"You're just not—"

"I told you. I'm fine." he sighed. "You're not ready." kumunot ang noo ko. "I am—"

"Look, Blake, It's been five year since you got comma. Things are not the way it was. It changed. A lot of things had changed." he looks dead serious.

"Look at Boss Axe. Binatilyo pa siya no'ng hindi pa nangyari sa'yo 'yan, tapos tignan mo ngayon. May asawa't anak na siya. 'Yong mga kaibigan mo dati? May mga asawa't anak na rin, 'yong iba may fiancé na."

"Hindi naman sila ang gusto kong makita. Si Xy—"

"Can't you get it, Blake." lalong kumunot ang noo. "Get what?" napahilot sa sentido niya si Luke.

"May mga asawa at fiancé na ang mga kaibigan mo."

"And Xyrrah... she—" hindi natapos ang sasabihin ni Luke nang biglang bumukas ang pinto. Tumuon ang atensiyon ko roon.

"You can go see her. But we're coming." walang emosyong sabi ni Katana. Nasa likod nito si Boss Axe.

XYRRAH

Nagising ako nang dumampi sa balat ko ang malamig na hanging. Tinignan ko ang wall clock. 2 am. Bumaling ang tingin ko sa nakabukas na pinto ng vendara.

Kumunot ang noo ko. Sigurado akong isinara ko iyan kagabi bago matulog.

Maingat akong umalis ng kama para hindi magising si Kent na mahimbing na natutulog sa tabi ko.

Isasara ko na sana ang pinto ng vendara nang mahagip ng mga mata ko ang bulto ng isang lalaki hindi kalayuan sa café.

Nakasandal ito sa hood ng isang sasakyan na pamilyar saakin.

Lumapit ako sa vendara para makita ng maayos ang mukha ng lalaki.

Ganon nalang ang gulat ko nang maaninag ang mukha nito.

His eyes, his hair, it's him. Pumayat lang ito pero alam kong siya 'yan.

His eyes were sparkling with...pain?

Our eyes met that made my heart went havoc. Napakapit ako sa railings dahil nanghihina ang mga tuhod ko.

"Blake..." I wispered in the air.

Then I felt a warm and strong arms wrapped aroung my waist. I turn to see it and it was Kent.

He looks sleepy, his eyes were still closed and his body is wrapped with a comforter.

"Let's go back to sleep. It's cold outside." he kissed my cheeks. Lumingon ako sa direksiyon kung saan ko nakita si Blake pero si Luke? ang nakita ko.

Why is he here? He's supposed to be at back at the city. At kaya pala pamilyar ang kotse na 'yon dahil pag-aari niya 'yon.

But I saw Blake.

Maybe I was just imagining him. He's gone. I just miss him.

Yes. I just missed him. He wasn't really there.

BLAKE

"Have you seen enough?" nanatiling nakayuko ang ulo ko. I was still in shock. I felt betrayed. My heart was aching in pain.

Inangat ni Stella ang mukha ko at ipinaharap sa kanya. Pinunasan niya ang mga luhang hindi ko namalayang tumulo na pala sa pisngi ko gamit ang kamay niya.

"I-i...I'm...sorry—" napahagulhol ito saka ako niyakap. "We didn't tell you because we know it would hurt you." hinagod ko ang likod ni Stella.

Ngayon naintindihan ko na ang lahat. Simula noong nagising ako, tuwing sinasabi ko ang tungkol kay Xyrrah ay umiiwas sila.

No'ng kinausap ako ni Stella na mahal niya pala si Kuya at na-realize lang niya 'yon no'ng huminto ito sa panliligaw sa kanya. 'Tapos 'yong sinabi ni Kuya na may fiancé na siya. Si Xyrrah pala ang ibig nitong sabihin.

That's why he can't look at me. Naiyukom ko ang kamao ko.

"I know you want an explanation, Blade, but we don't really have the right to tell you everything. Sword, will answer all of your question." sabi ni Boss na nakaupo sa passenger seat. Nakita kong napatingin si Luke sa review mirror.

"Maghahanap ako ng hotel—"

"We can stay at my parents vacation house. Nagpapanggap lang muna akong si Kuya para papasukin tayo ng care taker do'n." putol ko sa sasabihin ni Luke na siyang nagmamaneho.

Bumuga ako ng marahas na hininga. Ang bigat ng pakiramdam ko.

Tama nga si Luke. A lot of things changed. I was gone for a long time. What would I expect?

Ang hindi ko lang matanggap ay sa dami dami ng tao sa mundo, bakit si Kuya pa?

—Mealudie.