Cennetin Oğluyla Romantizm | BL

Strateji 4: Gönlünden Gelen Bir Hediye Seç (3)

Jing He'nin zaten solgun olan yüzü yeni yağmış kar rengine döndü ve elleri titredi. Bu da neydi böyle? Bunun ne anlama gelmesi gerekiyordu? Ejderha Kral artık beklemek istemediğine karar vermiş olabilir miydi? Kalbine istediği gibi sahip olamazsa, tıpkı buna yaptığı gibi onu da söküp atacağını mı söylüyordu?

Jing He ellerinin titremesini engellemek için derin bir nefes almaya çalıştı ama bu sadece kan kokusunun burnuna gelmesine neden oldu. Dizleri güçsüzleşti ve neredeyse yere düşüyordu, ancak son anda sarsılarak kendine geldi. Hayır! Şimdi bilincini kaybedemezdi. Bu işleri daha da kötüleştirmez miydi? Eğer şimdi yere yığılırsa... Longjun ne yapardı? Ejderha Kral onu zaten bu şekilde tehdit etmişti. Eline fırsat geçtiğinde bunu yapmayacağını kim bilebilirdi?

Her şeyden önce... Öncelikle zihnini açık tutmalı ve sonra bir şekilde yardım almalıydı. Bunu nasıl yapacaktı?

Havadaki mide bulandırıcı tatlı kokuyu duymazdan gelerek kendini derin bir nefes daha almaya zorladı. Şu anda sarayda hiç hizmetçi yoktu, sadece kapının önünde hiçbir şey olmasa bile kıpırdamayacak iki muhafız vardı. Eğer yardım için bağırırsa koşarak gelirlerdi ama Longjun'dan daha hızlı olmalarının imkânı yoktu. Ejderha kral zaten tam önünde dururken, muhafızların önce içeri dalması gerekecekti. Ona ulaştıklarında hayatını çoktan kaybetmiş olabilirdi.

Öyleyse ne yapacaktı? Bekleyip birinin gelip gelmeyeceğini mi görmeliydi? Bu kesinlikle en iyi fikir değildi ama şimdilik aklına gelen tek fikir buydu. Bu durumda, önce kendine biraz daha zaman kazandırmalıydı. Zaten yapılacak en doğru şey de buydu. Belki bu arada başka bir plan yapabilirdi. O yüzden şimdilik Longjun'un gönlünü bir şekilde almak zorundaydı.

Jing He yutkundu ve sesinin düzgün çıkmasını sağlamaya çalıştı. "Teşekkür ederim."

Qiu Ling gülümsedi. Sevgilisi hediyesini beğenmişti! Ne kadar duygulandığına bir bakın! Elleri bile heyecandan titriyordu! Ah, aptal bir bitki yerine kültürel anlamı olan bir şey hediye etmek, gerçekten de doğru bir hamleydi. En azından bu, babasının görünüşte doğru yaptığı bir şeydi.

Jing He dudaklarının kenarlarını zorlayarak yukarı kaldırdı ve arkasını döndü. Longjun'a sırtını dönmek istemiyordu ama elinde bu şey varken ifadesini kontrol edebileceğinden de emin değildi. Önce onu yere bırakmalıydı ve bunu tercihen Longjun yüzünü göremezken yapmalıydı. Kendini ileri doğru bir adım atmaya zorladı.

Doğal olarak, malum ejderha kral heyecanla onu takip etti. Sevgilisi ne yapacaktı? Hediyesini gelen herkese gösterebileceği özel bir yere koymak mı istiyordu? Bunu hayal etmek bile Qiu Ling'in gözlerinin parlamasına yetti.

Jing He titredi. Tüm kasları sanki bir an sonra yırtılacakmış gibi gerildi. Odanın diğer tarafına nasıl geçmesi gerektiğini gerçekten bilmiyordu. Gözlerini kapadı ve derin bir nefes daha aldı. Bir adım, sonra diğer adım. Şimdilik sadece bir adım. Diğer her şey ondan sonra gelmeliydi.

Bu şekilde yavaşça odanın diğer tarafındaki dolaba doğru ilerledi. Onu çok iyi tanımayanlar için sıra dışı bir şey yokmuş gibi bile görünebilirdi. Jing He her zaman dış görünüşe çok önem verirdi. Onu hızlı yürürken görmek neredeyse imkânsızdı, bu yüzden bu tür gergin bir yürüyüş onun normal yürüyüşünden çok farklı görünmüyordu. Hareketleri her zamanki zarafetinden yoksundu sadece.

Jing He durdu ve sinirlerini yatıştırmaya çalışmak için bir an bekledi. Pek işe yaramadı. Dolaba ulaşmış olabilirdi ama tek ulaşan o değildi. Longjun'un arkasında durduğunu hissedebiliyordu. Uzun vücudu sıcaklık yayıyordu ama şu anda bu sıcaklık Jing He'yi haşlıyor gibiydi. Ona bu kadar yakın durmaya devam ederse yanarak kül olabileceğini hissetti. Jing He uzandı ve dolabı açtı. İçinde bir sandık görülebiliyordu. Kalbin sığabileceği kadar büyüktü ama önce onu çıkarması gerekiyordu.

Jing He elindeki şeye baktı. Belli ki temizlenmiş, damarları kesilmiş, kanı olabildiğince iyi bir şekilde silinmişti ama yine de korkunç görünüyordu. Onu bir kenara koymak istedi ama bunu yapmak için onu farklı bir şekilde tutması gerekiyordu. Sonra...

Qiu Ling onu gözlemledi. Görünüşe göre sevgilisi bu sandığı çıkarmak istiyordu ama hediyesini bırakmaya dayanamıyordu? Ah, mükemmel bir aşık olarak böylesine zor bir sorunla karşılaşmasına nasıl izin verebilirdi? Bir adım öne çıktı ve sandığı onun için çıkardı, dolabın üzerine yerleştirdi ve onun için açtı. Sonra dönüp Jing He'ye beklenti içinde baktı.

Jing He hiçbir şey söylemedi. Sadece uzandı ve kalbi sandığın içine bıraktı. Et, parmaklarının arasından kaydı. Hâlâ sıcaktı. Jing He dudaklarını sıktı. Ellerine bir damla bile kan bulaşmamış olmasına rağmen tekrar bayılacakmış gibi hissetmeye başladı. Aceleyle uzandı ve sandığı kapattı. Derin bir nefes aldı ve kapağı kapatmadan önce sandığı dolaba geri yerleştirdi.

Ah, nihayet. Artık onu görmek zorunda değildi. Kendini dik tutmak için dikkatlice dolaba yaslandı ve Qiu Ling'e döndü. İfadesini ölçebilmek için yüzüne bakmak istedi ama orada ne göreceğinden korkuyordu. Ya bu gerçekten de beklemek istemediğini anlatmak için kullanmak istediği gizli bir mesajsa? Ah, babası haklıydı. Birinin kendisine yaptığı teklifleri dikkatsizce kabul edemezdi. Önceden bilseydi...

Qiu Ling, sevgilisinin sessizliğine daha fazla dayanamadı. Aralarında en azından biraz mesafe bırakmayı unutmamasına rağmen parlak bir gülümsemeyle öne doğru eğildi. "İstediğimden biraz daha uzun sürdü ama almayı başardım. Sizinkini de alacağımı söylemek için." Aşkını itiraf ettikten sonra daha da parlak bir şekilde gülümserken, Jing He'nin kalbi bir uçuruma düşmüş gibiydi.

İstediğinden daha mı uzun? Onun kalbini de mi alacaktı? Bu başından beri haklı olduğu anlamına mı geliyordu? Longjun gerçekten onun kalbini sökmeye mi niyetlenmişti? Ama onu evlenmeye zorlayamazdı, değil mi? Yoksa ejderha krallığında işler böyle mi yürüyordu? Ah, neden babasını dinlememiş ve onun yerine bu adamı tekrar görmeyi kabul etmişti! En başından bunun imkânsız olduğunu açıkça belirtmeli ve sonra da böyle bir şeyin gerçekleşmemesi için bazı önlemler almalıydı. Artık çok geçti.

Gözlerini kapadı ve acının gelmesini bekledi.

Qiu Ling ona baktı ve gözlerini kırpıştırdı. Jing He'den daha uzun boyluydu ve sevgilisi nadiren başını kaldırırdı, bu yüzden gözlerini kapatıp kapatmadığını ya da sadece utangaç bir şekilde aşağıya bakıp bakmadığını gerçekten anlayamadı. Eğer emin olamıyorsa... her şeyi doğru yaptığını varsayacaktı.

Qiu Ling gülümsedi ve Jing He'nin ellerini tutmak istedi. Son anda, tanrıların işleri böyle yapmadığını hatırladı ve kendini tutarak Jing He'ye uzun uzun baktı. "Ekselansları, o zaman... yarın geri geleceğim. O zaman oturup konuşalım." Bununla birlikte, arkasını döndü ve Jing He'nin sarayını terk etti.

Sevgilisinin sonunda nasıl yere yığıldığını ve göğsü inip kalkarken yanındaki dolabı nasıl kavradığını görmedi bile.