Berdel

2

Dışarı daki bağırış sesleriyle uykumdan uyanırken hemen üstümü değiştirip aşağı indim. Abim yanında ki kızın elini tutmuş babam gilin bağırıp çağırmasını karşılık veriyordu.

"Neler oluyor Ayşe?"

"Abim kız kaçırmış!"

Söylediğiyle deyim yerindeyse gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Salak yemin ediyorum bu erkekler ya!! Bir de kadınlara söz hakkı tanımazlar!

"Sen salak mısın abi?! Gidip isteyebilirdik! Kaçırmak ne ya!!"

"Kızı zorla berdel yapacaklardı! İstesek verirler miydi Yasemin?!"

O zaman sözümü geri alıyorum 'oh iyi yapmış' sevenlerin önüne geçilmez!

"Başımızı nasıl bir belanın içine soktuğunu farkında mısın sen?!!"

Babamın kükremesi ve üstlerine doğru gitmesiyle hemen önüne geçtim.

"Baba! Oğlun o senin sakin ol biraz. Elbet bir çözüm ayarlarız hele bir oturup konuşalım."

Babam beni çok severdi, kızsa, sövse de canıydım. Tabi genellikle evlenmiyorum diye kızıyordu. Kolundan tutup sakince içeriye götürüp oturttum. O sırada Ayşe'ye de annemi getirmesi için kaş göz yaptım.

"Sen otur babam ben bir çay katayım, sakince konuşalım."

Salondan çıkınca abimlerin hala Uğur abimin önünde durduklarını gördüm. Derin nefes aldım.

"Ne duruyorsunuz orada yengeler?! Geçirin kocalarınızı içeriye!"

Abimler sesimle bana bakış atarken hala kızgın şekilde Uğura bakıyorlardı. Yengemler abimleri içeri zar zor ikna ederek götürürken rahatça nefesimi verdim. Babaannemden gelen bir hanım ağalığım vardı.

"Gamze hanım çay katın hemen!"

"Aç mısınız abi, birşeyler hazırlayayım mı?"

Kızın elini bırakıp yanıma geldi ve bana sıkıca sarıldı. Aramızda bir yaş vardı, ben ondan büyüktüm ama hep abi derdim.

"İyi ki varsın Yasemin."

Sıkıca sarılıp arkada ki kıza göz kırptım.

"Kıskan canım bak abim en çok beni seviyor."

Korkuyor görünüyordu, biraz havayı dağıtmak istedim. Gülümsemesini genişletirken abimden ayrıldım.

"Hadi sizde içeri girin, konuşup halletmeye çalışalım."

Salona girdiğimizde yeni yengemi yanıma çektim. Sessizce fısıldadım.

"Adın ne?"

"Reyyan"

"Kimin kızı bu kız Uğur?!"

Babamın sert sesiyle Reyyanın yanında ki abim cevapladı

"Kor aşiretinin kızı."

Gözlerim kocaman olurken beynimde yanan ampulleri gizlemeye çalıştım. Seni kendime koca alacağım galiba yakışıklı.

Salonda ki herkes hayret ve az önceye göre daha bir sinirle bakıyorlardı.  Bir süre sessizce ne yapabiliriz diye düşünürken halam sözü aldı.

"Onlar daha farkına varmadan biz gidip konuşalım derim kardeşim."

"Konuşmakla hallolur mu sanırsın?!"

Reyyana dönüp baktım.

"Başka evlilik çağında olan, bekar kız kardeşin var mı Reyyan?"

Beni başıyla onayladı. Babama döndüm.