you're like a dream[bakugou x reader]

İşe yaramaz

Karşımda All for One ve ekibi duruyordu.

" Vay vay kimleri görüyorum" dedi Shigaraki. Sonra yanında duran All for One beni hatırladı. " Aa sen şu güçlerini almama izin vermeyen çocuksun" diye araya girdi. "Neyse güçlerini almamın vakti gelmişti zaten".

Buradaki tüm villainleri tanıyordum ama hangisinin babam olduğunu bilmiyordum. Nasıl anlamam gerekiyordu. Başkalarının anılarında hep hissediyordum. Şu an neden işe yaramıyordu?

Aşırı ani bir kararla asla söylememem gereken Bir şey söyledim " Juria Watabane'yi yani annemi hanginiz öldürdü?" sesim aşırı gür çıkmıştı.

All for One dışında hepsi birbirine anlamaz şekilde baktı.

All for One bana doğru birkaç adım attı "Watabane Sakura sen misin?" yüz ifadesini göremiyordum.

Evet diye cevap verdim. Öğrenebileceğim şeylerden çok korkuyordum.

All for One kimsenin duyamayacağı şekilde konuşmaya başlamıştı " Senin gibi güçlü bir kızım olduğu için çok şanslıyım" şoktan dolayı konuşamıyordum. "Yanlış anlama gücün benim işime yarar diye diyorum, son zamanlarda güçlü iki özgünlüğü olan kişiler bulmak zor oluyor" dedi.

Yaşadığım şeyleri anlamlandıramıyordum. All for One babam olamazdı. Değil mi?

Geri geri yürümeye başlamıştım ki beni bileğimden tuttu. " Annen beni kahramanlara ispitlemeye başladıktan sonra onun yaşamasına nasıl izin verebilirdim?" ona iğrenmeyle bakıyordum. " Hatta sen de tanıyorsun, beni o eraser head denen adama ispitledi hemde"

Ondan uzaklaşmaya çalışıyordum ama olmuyordu. " Beni anlıyorsun kızım değil mi?" " Anneni cidden sevmiştim ama olmadı işte " bileğimi onun elinden kurtarmak için kendimi geri çekiyordum ki bir anda elini çekti ve ben de yere düştüm.

" Kızım merak etme, seninle bir alıp veremediğim yok. En azından şimdilik. Sadece güçlerini alacağım o kadar. Senin için sorun olmaz değil mi?" O bunları söylerken ben ayaklanmış ve telefonumdan Kirishima'yı arayarak koşuyordum.

Ne olur ne olmaz diye yaratıları da hazırda bekletiyordum. Villainleri beni takip ettiğini fark eder etmez yaratıkları devreye geçirdim ama Shigaraki bir anda hepsini hakladı. Nasıl yaptığını anlamamıştım bile.

Kirishima telefonu açar açmaz birinden tekme yedim. Telefon elimden düştü ve kaydı.

Tekmeyi yediğim anda arkamı döndüm ve kendi başıma dövüşmekten başka çarem olmadığını anladım.

Beni ölü istemiyorlardı bu yüzden benimle Toga ve Twice dövüşüyordu. Toga'nın birkaç klonu arkamdan birkaçı da önümden saldırıyordu. İllaki yakalanacağımı biliyordum ama bunu olabildiğince geciktirmeliydim.

O esnada Kirishima
Sakura beni arıyordu. Acaba işini düzgün bir şekilde halletmiş miydi? Merakla telefonu açtım ama ses gelmiyordu. Sonrasında ise birkaç bağırış sesi duydum. Epey gürültü gelmeye başladı. Başı belada olmalıydı.

Katsuki'yi arasam mı diye düşündüm ve en sonunda aramaya karar verdim. Bir yandan da Sakura'nın dediği adrese gidiyorum. Telefon epey çaldı ve sonunda açıldı. Ama telefondaki Katsuki değildi.

" Merhaba ben Katsuki ile konuşmak için aramıştım."

"Üzgünüz ama bu telefonun sahibi şu anda ameliyatta"

"NE, NE AMELİYATI"

" Sakin olun beyefendi. Bıçaklanma olayı ama yarası büyük değil. Ben de durumu stabil diye biliyorum zaten. Endişelenmeyin".

Direk telefonu kapattım. Kimi arayacaktım. Sonrasında ise senseiyi aramaya karar verdim.

" Merhaba sensei"

" Üzgünüz ama bu telefonun sahibi şu an ameliyatt-" telefonu yine kapattım.

Altı üstü birkaç saat uyumustum ne oldu AMK.

En sonunda direk polisi aramaya karar verdim ve olay yerine birkaç kahraman göndermelerini istedim.

Sakura'nın bakış açısı
Tabiki yakalanmıştım. Beni All for One'ın önünde diz çöktürmüşlerdi. " Biraz daha bekleseydim sıkılacaktım" dedi bana doğru. " Neyse artık özgünlüğünü alalım bakalım" dedi ve özgünlüğümü içimden çekmeye başladı. Direnmeyecek kadar yorulmuştum.

Canım aşırı yanmasına rağmen tepki veremiyordum. Tek yaptığım beklemekti.
Polis sirenleri duymaya başlamıştım ama artık çok geçti. Özgünlüğümün yok olduğunu hissetmiştim. İkisinin de.

Özgünlüğümün tamamını içine çekince yere yığıldım.

Sonrasına yarım yamalak buraya gelen kahramanları ve polisleri gördüm. Villainlerle savaşıyorlardı.

Sonrasına bir şey hissettim. Jack beni ayağa kaldırmaya çalışıyordu. Ama nasıl? Artık onu kontrol edemiyordum.

Kafamı All for One'a çevirdim ve bana sinirle baktığını gördüm. Benim yaratıklarım onunla savaşıyordu. Bunun nasıl olduğunu hala anlamıyordum. Çünkü özgünlüklerim kesinlikle gitmişti. Hiçbirini hissetmiyordum. Hiçbirini ben kontrol etmiyordum.

Kafamı Jack'e çevirdim ve Jack bir anda tekrar insan halini aldı. "Biz kukladan ibaret değiliz Sakura, biz tercih kabiliyeti olan insanlarız" bana gülümsedi. " Hepimiz aslında seni seçmiştik Sakura bu yüzden başkası bizi kontrol edemez. Bu büyük ihtimalle son konuşmamız çünkü All for One'ın bizi tamamen yok etmesine az kaldı. Bu yüzden her şey için teşekkür ederim" bana sarıldı. " Seni seviyorum" bunu deyip hemen yanımdan uzaklaştı ve o da All for One'a saldırmaya başladı.

Bu esnada Kirishima yanıma geldi ve beni kucaklayıp olay yerinden götürdü.

" Noldu kızım, NOLUYOR . Katsuki de sensei de hastanedeymiş. Ben bir bok anlamadım" beni anlatmam için zorluyordu.

" Çok karmaşık Kirishima hiç anlatamam" bana göz devirdikten sonra. Birlikte hastaneye gittik. İkimiz de hem Katsuki'yi hem senseiyi görmek istiyorduk.

Hastaneye vardığımızda ikisi de çoktan ameliyattan çıkmıştı. Hemşire bize Katsuki'nin bilincinin açık, senseinin ise kapalı olduğunu söyledi bu yüzden ilk Katsuki'yi görmeye karar verdik.

Odaya girdiğimiz anda Katsuki ikimizin de perişan halini gördü ve anlamlandırmaya çalıştı.

" NE OLDU LAN SİZE GENE NE İŞ ÇEVİRDİNİZ"

İkimiz de birbirimize baktık ve Kirishima araya girdi " Sakura hiç erkeksi davranıp olayı anlatmıyor ki ben de bir bok bilmiyorum" dedi dudağını büzerek.

" Şimdi anlatılacak bir şey değil, asıl sen söyle Katsuki iyi misin?"

" Ne olduğunu anlatırsan iyi oluruz herhalde" dedi imalı imalı.

Önemli konuları nasıl anlatacağımı hiç bilmediğimiz bir daha ortaya koyar bir şekilde başladım.

"All for One benim babammış"

"NE" dediler aynı anda.

Sonrasında ise yaşadığım tüm şeyleri anlattım. Sonuçta bu ikisinde daha çok güvendiğim kimse yoktu hayatta.

Gün sonunda ise annemin dileğini gerçekleştiremeyeceğim için üzgündüm. Onun istediği gibi UA de okuyamacaktim. Artık özgünlüksüzün tekiydim sonuçta. Sadece işe yaramaz biri.