The Protector: Φαντασίας- Επιλογών

Κεφάλαιο 1°

(Είναι τόσο περίεργο και συνάμα τόσο ενθουσιώδες το γεγονός πως επιλέξατε ακριβώς τα αντίθετα από ότι θα διάλεγα εγώ. Οι επιλογές πάρθηκαν λοιπόν! Επίσης υπήρχε ομοφωνία που δύσκολα θα άλλαζε οπότε έχουμε κεφάλαιο νωρίτερα)

Σάλεμ 1678

"Σου απαγορεύω να διαιωνίσεις αυτή τη τρέλα Λούσιους!"

"Και ποιος νομίζεις ότι είσαι για να μου απαγορεύσεις τα θέλω μου;"

"Ο πατέρας σου που να σε πάρει η ευχή!"

"Ένας σωστός πατέρας θα ...."

"Θα , τι; Θα άφηνε το γιο του να υπογράψει τη θανατική του καταδίκη;! Είναι σκέτη αυτοκτονία αυτό που πας να κάνεις! Θα το βρεις μπροστά σου και πολύ φοβάμαι πως δε θα είμαι ζωντανός για να σε βοηθήσω"

"Δε ζήτησα τη βοήθεια κανενός!"

"Το ότι σε έκανα αρχηγό δεν με κάνει κατώτερο σου! Πρόσεχε τι λες και πριν ανοίξεις αυτά τα χείλη σκέψου ποιος σου στάθηκε όλους αυτούς τους αιώνες στις δυσκολίες. Ποιος σε ανακήρυξε άξιο και ποιος σε έβαλε σε αυτή τη καταραμένη καρέκλα που κάθεσαι!"

"Ο κόπος μου πατέρα! Ο κόπος μου! Ανέβηκα στην ιεραρχία με την αξία μου! Μη διανοηθείς να μου πεις ότι με βοήθησες ξανά!"

Ο Άνγκους κάθισε στη φαρδιά πολυθρόνα του απογοητευμένος. Τα σκελετωμενα του χέρια βρέθηκαν στο πρόσωπο του και ο αναστεναγμός που βγήκε από τα χείλη του, γέμισε το δωμάτιο. Όλοι ήξεραν πως ήταν στα τελευταία του. Για κάποιο άγνωστο σε όλους λόγο ο οργανισμός του δε δεχόταν το αίμα κανενός ανθρώπου παρά μόνο των Λωρ οι οποίοι είχαν κρυφτεί αρκετά καλά για να μη γίνουν τροφή του.

"Θα σταματήσεις αυτή τη τρέλα;" Ρώτησε για τελευταία φορά μόνο και μόνο για να εισπράξει την άγρια ματιά του Λούσιους

"Όχι πατέρα" απάντησε σθεναρά. "Οι αποφάσεις έχουν παρθεί και δε πρόκειται να με σταματήσει κανένας. Λυπάμαι .."

"Με κούρασες. Φύγε να μη σε βλέπω..." του είπε μην αντέχοντας άλλο τη στάση του "Ο θάνατος μου, κρίμα να μείνει στο λαιμό σου και εύχομαι ολόψυχα αυτό που πας να κάνεις να σου γυρίσει μπούμερανγκ τη πιο σπουδαία στιγμή της ζωής σου. Κράτα τα λόγια μου Λούσιους..."

"Θα σε δω στη κόλαση λοιπόν..." απάντησε στάζοντας μίσος με την επιμονή του και χωρίς τύψεις , γύρισε τη πλάτη του και έφυγε...