The Protector: Φαντασίας- Επιλογών

Κεφάλαιο 3°

                        Ο Προστάτης

Ο Τζον είχε αραδιασει μπροστά του τέσσερα χαρτιά και τα κοιτούσε ένα προς ένα με πολύ προσοχή

~Ειναι γρήγορο...
~Δεν έχει οσμή
~Μοιαζει με λύκο
~Δεν λαβωνεται από ασήμι και χρυσό.

Αυτές ήταν οι πληροφορίες που κατασταλαξαν τελικά.
Οι σφαίρες του Ζέιν ήταν θανατηφόρες μα εκείνο αντί να σωριαστεί, σηκώθηκε και έτρεξε μακριά. Οι άντρες χτένισαν την περιοχή μα δε βρήκαν πουθενά το κουφάρι του, ούτε καν αίματα ολόγυρα.  Κανένα στοιχείο που να δείχνει πως κατάφερε να το πληγώσει η πως οι σφαίρες είχαν αντίκτυπο στο σώμα του.

Ο Λόγκαν επέμενε πως το πλάσμα ειχε μια ιδιαίτερη οσμή αλλά από τη στιγμή που ο Ζέιν δεν μύρισε τίποτα αποφάνθηκαν πως ίσως η μυρωδιά ερχόταν από την απέναντι πλαγιά και ένα μικρό χωριό που υπήρχε στους λόφους. Το γεγονός δε πως ήταν μια γλυκιά μυρωδιά, ενέτεινε ακόμα περισσότερο τη σιγουριά πως δεν επρόκειτο για το πλάσμα. Κάθε χρόνο οι άνθρωποι έφτιαχναν γλυκά σε εκείνη τη μικρή πόλη και ένα από τα βασικά συστατικά ήταν η κανέλα. Πέραν τούτου όμως, δεν υπήρχε ποτέ κάποια αναφορά για τέτοια οσμή ούτε καν στα βιβλία των μαγισσών τα οποία είχαν πληροφορίες για κάθε πλάσμα που περπάτησε ποτέ στη γη.

"Ώστε δεν το πιάνει ούτε ο χρυσός.." μονολογησε σκεπτόμενος ότι ο Ζέιν έφτιαχνε σφαίρες για κάθε περίσταση. Οι ασημένιες ήταν κατάλληλες για το ίδιο τους το είδος και όσους τολμούσαν ποτέ να επιτεθούν ενώ οι χρυσές , στόχευαν ξεκάθαρα τους Σαχίρ αφού ο χρυσός ήταν η αδυναμία τους. Η μίξη δε αυτών των υλικών, ήταν μοιραία και για τα δύο είδη.
Ο Τζον άρχισε να πιστεύει οτι οι φήμες ήταν αληθινές...
Λίγους μήνες πριν είχε ακούσει πως οι λασποαίματοι , όσοι δηλαδή είχαν αποφασίσει να μην ακολουθήσουν καμία φατρία και ηγεσία, ενώθηκαν και προσπαθούσαν να φτιάξουν ένα υβρίδιο για να πάρουν την εξουσία. Οι Ντερτ όπως του φώναζαν από τη λέξη βρωμιά, διατηρούσαν τη κοινότητα τους αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα τοσο των Λωρ όσο και των Σαχίρ αλλά αν πράγματι ήταν αυτοί, πως ήταν δυνατόν και με τι μέσα κατάφεραν να φτιάξουν ένα τέτοιο πλάσμα...;

Τα ερωτήματα στο κεφάλι του ήταν πολλά όταν ξαφνικά ο ήχος του τηλεφώνου τον διέκοψε βίαια από το συνειρμό του.

"Τζον Λώρενς" είπε μονάχα το όνομα του

"Λούσιο Μπλάκ" άκουσε από την άλλη πλευρά της γραμμής και αμέσως το κορμί του αγριεψε. Δεν χρειάστηκε να ακούσει τίποτα παραπάνω για να βγουν παραεξω τα νύχια και να πληθύνουν οι τρίχες του κορμιού του μονομιάς.
Αν και δεν ήταν "παλαίμαχος" ούτε επιζητούσε μπλεξίματα, δεν έπαυαν να είναι Σαχίρ και το τηλεφώνημα τον τάραξε. Πόσο μάλλον όταν πίσω από αυτό κρυβόταν ο συγκεκριμένος άντρας.