The Protector: Φαντασίας- Επιλογών

Κεφάλαιο 7°

Η όραση του ήταν θολή.
Μύριζε πέτρα και σίδερο.
Άπλωσε τις παλάμες του στο έδαφος και  μόλις ακούμπησαν και οι δύο κάτω, ανασηκωσε με δυσκολία το κεφάλι. Ήταν σε ένα σκοτεινό μέρος που έμοιαζε με κελί ενώ καθώς ανακτουσε τις αισθήσεις του, η μυρωδιά των Σαχίρ απλώθηκε χωρίς έλεος ολόγυρα.

"Καταραμένα..." ψέλλισε σιγανα "Ούτε άξιοι να τα βάλετε ένας με έναν δεν είστε..." συνέχισε μόλις αντιλήφθηκε πως τον ναρκωσαν και σίγουρα τον μετέφεραν στα μπουντρούμια. Ανασηκωσε το κεφάλι και είδε πως έξω ήταν μέρα από ένα μικρό παραθυράκι στην οροφή αλλά ήταν τόσο ψηλά που το δωμάτιο μετά βίας έπαιρνε φως.

Ο λύκος του ήταν πολύ αδύναμος και τον άκουγε με το ζόρι. Ότι κι αν του έδωσαν ήταν πολύ ισχυρό και κατάλαβε αμέσως πως πέθαιναν οι άντρες του στις ενεδρες. Ο Λόγκαν ήταν πάντα ο δυνατότερος. Αν τον έπιασε τόσο άσχημα εκείνον, οι υπόλοιποι δε θα είχαν ελπίδα.

"Καλά ξυπνητουρια!" γύρισε το κεφάλι του προς τη φωνή και έπειτα άκουσε τη πόρτα να τρικλιζει. Μόλις ο άντρας μπήκε μέσα, άναψε ένα φως και ο Λόγκαν τον αγριοκοίταξε. Ήταν ο ίδιος άντρας που λογομαχησε πριν τον κοιμίσουν. "Σε περιμένει ο Λούσιο. Σήκω!" στη διαταγή τα μηνίγγια του Λόγκαν βαρεσαν κόκκινο και οι φλέβες του κορμιού του ξεκίνησαν να πάλλονται ασταμάτητα "Ήρεμα σκυλε..."

"Να εύχεσαι να μην πέσεις στα χέρια μου..." του ανταπέδωσε ο Λόγκαν δίχως φόβο

"Καλά καλά... Αυτά μας τα είπαν κι άλλοι. Σήκω!"

"Μάρκους γιατί αργείς;" ένας ακόμα άντρας μπήκε στο δωμάτιο και ο Λόγκαν βάζοντας  δύναμη στα χέρια  σηκώθηκε. Είχε αρχίσει να ανακτά τις αισθήσεις του εντελώς μα δεν ήθελε να τους δώσει ακόμα την εντύπωση πως δυνάμωνε.

"Ο κόπρος από εδώ αρνείται να συνεργαστει" ο Λόγκαν ο οποίος είχε σηκωθεί πια, στάθηκε από πίσω του. Ήταν σαφώς πιο ψηλός από τον Μάρκους και έχοντας καλύτερα τον έλεγχο πλέον , ήθελε μια μόνο κίνηση για να του ξεσκίσει το κεφάλι. Ο δεύτερος άντρας του έκανε αμέσως νόημα και ο Μάρκους γυρίζοντας προς τα πίσω συνάντησε το άγριο βλέμμα του Λογκαν.

"Κάτσε φρόνιμα γιατί θα σε βάλω πάλι για νανακια" ο Μάρκους δεν πτοήθηκε καθόλου από τον όγκο του. Ίσα ίσα ήταν πιο εριστικός από ποτέ κάτι που ο Λόγκαν σιχαινοταν στο είδος τους.

"Πάνε με στον αφέντη σου. Με τσιράκια δεν έχω πάρε δώσε" από τη φωνή του και μόνο μπορούσε κάποιος να καταλάβει πως είχε ανακτήσει δυνάμεις .