slaaf larry. dutch

Hoofdstuk 5

LOUIS POV:

Ik ben naar mijn kamer gegaan na het gesprek met Harry en heb me uitgekleed tot in mijn boxer en ben onder de lakens gaan liggen maar ik had het nog steeds koud. Terwijl ik wacht op Harry die ging medicijnen komt brengen begint mijn hoofd op tilt te slaan. Het is je eerste week en je hebt het verpest. Hij vind je zwak en waardeloos. Wie wil er nu een slaaf die niets kan. Hij gaat je haten net zoals de andere. Hij gaat je straffen en je hebt het verdiend.

Ik zit zo ver in gedachten dat ik niet doorhad dat Harry de kamer in kwam today ik zijn stem hoorde. ''Hey Louis, shh het is oké je hoeft niet te huilen.'' Ik gehad niet eens door dat ik aan het wennen was dus voelde ik mijn wangen die nat waren snel verontschuldig ik me. '' sorry, ik kan niet eens mijn werk goed doen ik snap het als je me terug stuurt sorry.'' Ik begin nog harder te wennen en begin te snikken waardoor mijn hele lichaam shockt. ''shhhh, je doet je werk goed. Je kan er niets aan doen dat je ziek bent dat is normaal.'' Zegt hij op een geruststellende toon maar het werkt niets. Ik begin alleen nog harder te snikken, zijn woorden laten hem denken aan zijn moeder. Zijn moeder die hem verkocht voor geld.

''Louis, alles is oké. Ik ben hier niets gaat gebeuren haal rustig adem.'' Louis had niet eens door dat zijn adem versnelde en dat hij een paniek aanval aan het krijgen is. Nu hij het doorheeft begint hij nog sneller te ademen. Wat moet Harry nu wel niet van hem denken. Hij kan geen paniek aanval hebben voor Harry. Het is de eerste keer in 5 jaar dat hij goed behandeld wordt en hij verpest het weer. Natuurlijk hij kan ook nooit iets goed doen. ''Louis, Louis luister. Haal gewoon rustig adem.'' Louis probeert maar het lukt niet. Hij panikeert daardoor alleen nog meer. Zijn zicht wordt wazig, maar hij kan nog vaag zien hoe Harry tegen het hoofdeinde ( geen idee hoe dat dat noemt) van het bed gaat zitten. Zijn adem gaat nog sneller als dat mogelijk was en sluit zijn ogen omdat er al zwarte stippen voor zijn zicht verschijnen.

Hij voelt hoe hij opgepakt wordt en op iemands schoot gezet wordt, waarschijnlijk Harry's want er is niemand anders, hij voelt twee sterker armen om zijn lichaam en hij legt zijn hoofd op waarschijnlijk Harry's borstkas. ''Louis kun je mijn ademhaling volgen alsjeblieft.'' Vraagt Harry lichtelijk bezorgd maar met een rustige stem. Louis doet zijn best om Harry zijn ademhaling te volgen en na wat lijkt uren te zijn is Louis zijn ademhaling terug oké maar nog niet helemaal oké. ''Goed zo Louis.'' Zegt Harry ''Kun je je ogen openen?'' Vervolgt hij. Ik wacht nog een paar seconden en open dan langzaam mijn ogen.

''Goed zo, voel je je beter?'' Vraagt Harry ik knik ligt nog steeds aan het bekomen van mijn paniek aanval. Harry pakt mijn kin vast op een zachte manier en laat mijn naar hem kijken. ''Alles is oké.'' Zegt hij heel zacht. Ik knik, hij houdt me met één arm stevig vast, hij veegt met zijn duim voorzichtig de tranen weg die ik niet wist die stroomde. ''Wil je vertellen waarom je een paniek aanval had?'' Vroeg Harry. Ik twijfelde aan de ene kant wou ik het hem zeggen ervoor zorgen dat hij me kon beschermen. Aan de andere kant ben ik bang over hoe hij gaat reageren en hoe hij me gaat behandelen. ''Een andere keer.'' Zeg ik zo zacht dat ik denk dat hij het niet verstaan heeft. Maar dat heeft hij wel aan zijn antwoord te zien. ''oké, wanneer jij je er goed bij voelt. Neem nu maar je medicatie dan kan je slapen.'' Ik knik en hij heeft mij een pilletje tegen de misselijkheid en eentje tegen de koorts.

Ik leg mijn hoofd weer op zijn borstkas te moe om na te denken. Hij slaat zijn twee armen stevig om me heen. Het geeft me een gevoel van veiligheid. ''Heb je het koud'' fluister vraagt hij. Ik knik zacht en hij pakt het deken en wikkelt het rond mijn lichaam. ''Beter?'' Vraagt hij '' Ja, dank je voor vanavond.'' Zeg ik. '' Geen probleem. Maar het wordt laat ga maar slapen. Slaap ook goed uit dat je snel beter bent.'' Ik knik en kruip van Harry's schoot. En leg me neer opgerold in een bolletje. ''Slaapwel Louis'' zegt Harry en hij gaat net zijn vingers door mijn haar normaal haar ik het maar als hij het doet kalmeert het me.  Slaapwel Harry.'' Mompel ik terug ik hoor de deur open en dicht gaan.  Ik val snel in een diepe slaap.

- - - - - - - - - - - - - - -

''wakker worden'' hoor ik een vage stem zeggen ik voel dat iemand met zijn hand door mijn haar gaat en ik doe mijn ogen open maar sluit ze direct door het felle licht. ''Eindelijk ben je wakker'' hoor ik deelde stem zeggen laat dit keer weet ik wie het is. Harry. Ik open mijn ogen opnieuw maar langzamer zodat ze aan het licht kunnen wennen. '' Goeiemorgen'' zegt Harry die gehurkt aan de zijkant van mijn bed zit en nog steeds met zijn hand rustig door mijn haar gaat. ''Goeiemorgen'' zeg in met een krakende ochtend stem. '' Hoe voel je je?'' Vraagt Harry. '' kan beter.'' Zeg ik en ik ga rechtop zitten maar sluit directe mijn ogen tegen de misselijkheid en tegen het draaien. Ik voel Harry's koude hand tegen mijn voorhoofd. '' Je hebt waarschijnlijk nog lichte koorts.'' Ik knik en open mijn ogen langzaam. ''Denk je dat je kan eten?'' Vraagt hij ''Ik kan proberen.'' Zeg ik en geef Harry een zwakke glimlach die hij terug geeft. ''Oké kleed je maar aan dan ga ik een licht ontbijt voor je halen. Oké?'' Vraagt hij met een oprechte glimlach. ''Ja, dank je Harry'' zeg ik mijn maar mijn stem klinkt zwak. ''Geen probleem Lou'' zegt Harry voor hij de deur van mijn kamer sluit.
~~~~~~~~~~~~~~

-1014 woorden
Een soort van cliffhanger.
Zoals ik al gezegd heb is dit mijn eerste boek dus ook mijn eerste keer schrijven over een paniek aanval en over iemand die ziek is ( vorig hoofdstuk ) hopelijk was het goed en als je tips hebt mag je het altijd laten weten.
All the love
-L