slaaf larry. dutch

hoofdstuk 14

Harry liep gewoon Louis' kamer uit en liet hem alleen om te slapen. Maar het had zo verkeerd gevoeld, hij wilde gewoon teruggaan en met hem knuffelen of zelfs gewoon naast hem zitten en naar hem kijken. Maar hij wist dat het niet kon, hij moest de jongen een beetje ruimte geven, hoe erg het ook pijn deed.

Hij liep naar zijn kamer, maar de korte afstand had nog nooit zo lang gevoeld, met elke stap die hij zette voelde hij de pijn en de drang om terug naar binnen te gaan, groeien. Maar hij moest geconcentreerd blijven. Hij wist dat Louis nog steeds worstelde en nog steeds aan het genezen was, hij wist dat hij tijd alleen nodig had. Langzaam opende hij zijn deur en dacht na over wat hij moest inpakken, voor hun vakantiehuisje, en dat hij echt moest beginnen.

Maar aan die plannen kwam snel een einde toen hij Liam op zijn bed zag zitten. "Eindelijk, ik zit hier al tijden," zuchtte Liam. En Harry wist dat het de enige persoon was die ooit zo tegen hem praatte. "Niemand heeft je dat gevraagd," zei Harry terug, een speelse glimlach over zijn gezicht geplakt. "Waar wil je het over hebben," vroeg hij toen. Hij wilde geen preek van Liam over hoe hij dat en nog veel meer niet mocht zeggen. 

"Ik wilde met mijn beste vriend praten," zei Liam nep gekwetst, terwijl hij een hand op zijn borst legde en zachtjes lachend op het bed viel. Harry schudde liefkozend zijn hoofd en viel naast Liam op bed. Hij hoopte dat het een kort gesprek zou zijn, en niet een over werk. Hij was moe en wilde gewoon dat de dag voorbij was zodat hij kon slapen.

"Heel veel," antwoordde Liam eerlijk. Hij legde zijn handen onder zijn hoofd en keek naar het plafond. Harry wachtte zwijgend tot zijn beste vriend zou beginnen met spreken, "Allereerst Louis," zei hij aarzelend. Harry knikte langzaam met zijn hoofd en legde zijn handen op zijn buik. Hij bromde, Liam laten weten dat hij verder kon gaan. "Je bent liever geweest, denk ik, je bent voorzichtiger geweest en je bent op de een of andere manier productiever geweest. En ik denk dat het allemaal te maken heeft met een kleine jongen met bruin

 haar," hij pauzeerde even om Harry de tijd te geven voordat hij voorzichtig verder ging.

"En de laatste keer dat we elkaar spraken was je in ontkenning, hoe voel je je nu?" vroeg hij. Hij durfde Harry niet aan te kijken, zijn reactie kon gaan van hem in zijn gezicht schreeuwen tot beginnen te huilen en eerlijk gezegd wenste Liam dat het iets daar tussenin was. En Harry hoorde zijn gedachten, hij zuchtte alleen maar en wreef met zijn handen over zijn gezicht. 

"Ik heb nagedacht," begon Harry. Hij wist het zelf nog niet en wilde voorzichtig zijn met zijn woorden. "Ik voel nog steeds hetzelfde voor hem, misschien zelfs meer," lachte hij terwijl hij het laatste deel een beetje zei. "Maar ik denk dat het misschien ooit kan gebeuren," zegt hij twijfelend. Liam knikt tevreden met het antwoord. "Oké dat is goed. Wil je er nog meer over praten of niet?" vraagt Liam, nu heel chill. Hij was niet meer bang, hij wist dat ze er wel uit konden komen, als Louis er ook maar hetzelfde over dacht.

Maar hij wist ook dat Louis er op dit moment niet goed voor stond, "Ik ga nog steeds wachten voordat ik het hem vertel of een stap zet," zei hij tegen Liam, Liam knikte maar lichtjes met zijn hoofd "Ik denk niet dat het nu het juiste moment is. Hij moet eerst een beetje genezen voordat er iets anders gebeurt," legde Harry uit en Liam was het er direct mee eens. 

"Is er nog iets waar je over wilt praten?" Vroeg hij toen. "Nou uhm ja," antwoordde Liam, de vraag nog steeds in zijn stem, hij wist niet of hij er met Harry over wilde praten of niet. "Ga door," moedigde Harry aan, dit was een van de dingen die hij verachtte mensen het gevoel geven dat ze niet met je kunnen praten. Alsof ze wel willen praten maar niet met jou, ze weten niet of ze je vertrouwen. "Het gaat over Zayn..." sprak Liam plotseling, wetend dat hij het Harry moest vertellen maar niet echt wetend hoe. Harry bromde en liet de breder geschouderde mannen naast zich merken dat hij kon praten. "We hebben gepraat-" het was duidelijk voor harry dat hij meer moest zeggen en dus wachtte hij even "-en we kwamen tot het overleg dat we elkaar niet echt zo mogen. We vinden elkaar leuk als broers of beste vrienden of zoiets maar niet als geliefden," gaf hij toe.

"Nou het is goed dat jullie het uitgezocht hebben denk ik. Jullie zijn hecht en het is belangrijk dat jullie dit niet tussen jullie in laten komen. Hij heeft je nodig, misschien niet als minnaar zoals je eerst dacht, maar als vriend en broer. En hetzelfde voor jou," antwoordde Harry naar waarheid, behalve van zijn slaven had hij nooit echt vrienden gehad. Maar het gaf hem de tijd om na te denken of hij ze ooit zou hebben of dat hij zou besluiten om ze meer vrijheid te geven, waar hij over nadacht, hoe hij dat zou willen. 

Hij heeft zijn hele leven lang slecht gevoeld voor de slaven, maar op dit moment doet hij hetzelfde. Hij schoof die gedachten weg, hij moest zich concentreren op het gesprek. "Ja en ik denk dat ik dat al eerder wist, maar het niet durfde toe te geven, omdat ik iemand anders leuk vind," gaf Liam toe met een kleine blos op zijn wangen. Harry was geamuseerd door zijn vriend en blij dat hij het had verteld. "En wie mag dat dan wel zijn," had hij zijn vriend durven vragen. "Niall," gaf hij verlegen toe.

Harry was zeker verrast, maar na foto's van de twee samen dacht hij dat ze wel schattig samen zouden zijn. "Nou, dat zie ik wel. Succes hoor," lachte Harry zachtjes. Liam rolde met zijn ogen, "Ik weet het nog niet zeker. Wat als het net zo afloopt als met Zayn?" vroeg hij; ja daar was hij oprecht bang voor, Harry kon het zien. Hij weet dat Liam altijd bang is om gekwetst te worden, maar Niall zou dat nooit kunnen, dat is iets wat hij al heel lang wist, maar hij wist het nu honderd procent zeker. De afgelopen week had hij hem veel gezien en gesproken vanwege Louis. "Zoek eerst uit wat je gevoelens zijn voordat je je direct weer op het veld stort. En doe het rustig aan, dat lijkt me het beste. Hij is een goede jongen en jij ook," zei Harry. Liam knikte met zijn hoofd en verzekerde hem dat hij dat zou doen. Ze deelden een kleine knuffel en toen liet Liam Harry alleen om te slapen, denkend aan Louis en hem. 

~~~~~~~~~~

1158 woorden :)