slaaf larry. dutch

hoofdstuk 9

3de POV: 

Nadat Harry Louis in bed was gelegd ging hij naar Liam. ''Hey,'' zegt Liam vanop zijn bed, met een slapende Zayn op zijn borst geknuffeld. Harry trok zijn wenkbrauwen op bij het zicht. ''hey,'' zij hij twijfelend ''stoor ik iets,'' vervolgde hij. Liam schudt zijn hoofd ''nee hoor.'' hij wees Harry om naast hem te komen zitten, wat Harry direct doet. Hij werpt een blik op de slapende jongen bovenop zijn beste vriend en kijkt Liam bedenkelijk aan. Liam schudt zijn hoofd terwijl hij lichtelijk lacht. ''wat,'' vroeg Harry, niet begrijpend waarom de bruinharige jongen naast hem lachte. 

''niks,'' zij hij ''waarom ben je hier eigenlijk.'' Liam concentreerde zijn aandacht op zijn beste vriend. Harry liet een lange zucht, hij opent zijn mond om te praten maar weet niet hoe te beginnen. ''Het is Louis hé'', vermoedt Liam ''ja'', zegt Harry zuchtend. ''vind je hem leuk,'' vroeg Liam ''rechttoe rechtaan hè,'' lachte Harry, Liam grinnikte ''wel ik ken je lang genoeg, vertel op,'' zegt Liam. 

''Ik weet niet Liam, het is verwarrend,'' begint Harry, ''Hij is schattig, lief, verlegen. Ik vind het heerlijk om hem in mijn armen te hebben en voor hem te zorgen. Maar het is erg dat ik zijn baas ben, ik kan hem niet leuk vinden", eindigde hij. Liam keek verdrietig naar Zayn. 'Nou, als je hem echt leuk vindt, maakt het dan uit?' vroeg Liam. ''Is je echo zo groot dat je meer om dominantie geeft dan om je hart? Dat jij zijn baas bent betekent niet dat je hem niet mag, jij maakt de regels'', zei Liam, zijn ogen verlieten de slapen jongen , die op zijn borst geknuffeld ligt, niet terwijl hij sprak. 

Harry zuchtte ''Ik moet er zelfs over nadenken, ik weet niet eens zeker of ik hem leuk vind of niet.'' Hij gaat met zijn hand door zijn haar. ''Dus nu is het jouw beurt,'' grijnsde Harry, waardoor Liam een ​​beetje moest lachen. ''Er valt niets te zeggen'', loog Liam. Harry trok zijn wenkbrauwen op naar zijn beste vrienden. ''Ja natuurlijk, ik zie je elke dag met een jongen die op je borst slaapt'', zei Harry met een glimlach op zijn gezicht. ''Ja, net zoals ik je elke dag zie terwijl een jongen zich aan je vastklemt terwijl hij op je schoot zit.'' zegt liam, ze lachen allebei.

''Oké, maar wat is er aan de hand tussen jullie twee?'' vroeg Harry serieus. ''Ik weet het niet'' zuchtte hij ''Ik vind hem leuk, en ik denk dat hij mij ook leuk vindt, maar niets ernstigs. Hij leert nog steeds om zich open te stellen, maar het gaat heel goed.'' vervolgde hij, terwijl hij liefdevol naar de jongen glimlachte. ''Jullie zijn schattig, ik wilde jullie eindeloze vragen toen ik hem in jullie armen zag staan ​​toen we Louis kregen. Maar ik heb nooit het juiste moment gevonden.'' bekende Harry. 

Liam glimlachte terwijl hij aan die dag dacht. "Hij was echt bang", zei Liam. In eerste instantie liep hij alleen rond, maar hij leek erg bang en toen ik hem passeerde, bleef hij jammeren. Dus besloot ik met hem mee te gaan en hij was zo van streek dat hij alleen maar geknuffeld en beschermd wilde worden", zei Liam. Zijn ogen waren verdrietig, hij vond het geweldig dat Zayn hem genoeg vertrouwde om hem te beschermen als hij bang was, maar hij kon er niet tegen als Zayn er zo bang en verdrietig uitzag. ''Ik ben blij dat je er voor hem bent en dat hij je vertrouwde'' zei Harry, oprecht glimlachend naar zijn vriend. "Ik laat jullie twee met rust. Welterusten, Li," zei Harry toen hij uit bed stapte. "slaapwel, Hazz," zei Liam glimlachend. En daarmee verliet Harry de kamer van de geliefden en ging naar zijn eigen kamer.

Terwijl hij door de gang liep, hoorde hij iemand jammeren en huilen, en toen er een luide donderslag klonk, hoorde hij een kleine gil. Hij besloot te kijken van welke deur het kwam. Hij ontdekte dat het van de deur van Louis kwam, zijn hart deed pijn bij het geluid. Zijn hart zei dat hij het jongetje moest gaan troosten, maar zijn hersenen zeiden dat hij moest gaan werken. Na een paar minuten twijfelen over wat hij moest doen, besloot hij bij Louis te gaan kijken en daarna weer aan het werk te gaan.

Hij opende langzaam de deur van Louis' kamer en zag dat de jongen onder de dekens opgerold op bed lag. Harry sloot langzaam de deur en liep naar Louis toe. Hij hoorde zachte snikken uit zijn mond ontsnappen en toen er weer een donderslag klonk, hoorde hij het kleine kreetje weer. Hij ging op het bed zitten en fluisterde de naam van de bruinharige jongen "Louis", Louis leek Harry niet te horen omdat er geen reactie kwam. 

''Louis,'' fluisterde hij weer, dit keer iets harder dan de vorige keer. Deze keer hoorde Louis hem, hij jankte, bang dat hij de oudere jongen boos maakte. Hij begroef zich dieper in de dekens. ''Hé, het is oké Louis,'' fluisterde Harry weer. Hij wilde wanhopig het jongetje vasthouden. Louis was bang dat het een val was, maar hij kon het verlangen om vastgehouden te worden niet weerstaan. Louis kroop onder de dekens vandaan en fluisterde een kleine sorry. 

Toen Louis helemaal uit de dekens was, brak Harry's hart een beetje. Zijn ogen stonden geschrokken, zijn wangen rood net als zijn ogen, zijn lip bloedend van het te hard bijten om zichzelf ervan te weerhouden geluid te maken. Je kon zien dat hij lang gehuild had. ''Ben je bang voor de donder?'' Vroeg Harry lief, Louis knikte, zijn gezicht vertrok naar beneden, hij voelde zich zo beschaamd en hij wist niet waarom.

Harry opende zijn armen om het jongetje een knuffel te geven. Louis aarzelde omdat hij bang was dat Harry hem pijn zou doen omdat hij zo'n huilebalk was. Hij slaakte een kleine kreet toen er weer een licht te zien was dat de hele kamer verlichtte. Niet veel later klonk de donderslag en Louis sprong in Harry's armen. Harry sloeg een van zijn sterke armen om zijn middel en streelde Louis' haar met zijn vrije hand, wetend dat het de kleine jongen kalmeerde. Nadat hij daar een paar minuten had gezeten, kalmeerde Louis een beetje. "Ik ging thee halen, wil je ook? Vroeg Harry rustig aan Louis, zich herinnerend waarom hij nog wakker was en niet sliep. ''Nee, dank je'' mompelde Louis.

Harry zette Louis neer en ging naar beneden, Louis vertelde hem dat hij het wel alleen zou redden, maar hij geloofde het niet. Hij liep de keuken in en deed de lampen aan, iedereen sliep nu, dat waren Harry's regels. Hij zorgde ervoor dat al zijn slaven in goede conditie waren en niet te hard werkten. Hij groeide op met slaven om zich heen en toen zijn ouders stierven besloot hij dat hij de cirkel zou doorbreken en een goede baas zou zijn. Hij nam meestal de meer verlegen mensen of degenen die eruit zagen alsof ze het moeilijk hadden en hoopte dat hij ze een betere plek kon geven om te verblijven. Hij weet dat er nog veel werk aan de winkel is, maar hij doet het in ieder geval beter dan zijn familie voor hem.
Als zijn thee klaar was en hij naar boven ging zag hij weer kleine snikjes uit Louis' kamer komen. Harry glimlachte een beetje omdat hij wist dat de kleine jongen de nacht niet alleen kon doorkomen. Hij nam snel al zijn werkspullen en ging terug naar Louis' kamer. Hij opende de deur en zag de jongen zitten tegen het hoofdeinde van het bed met zijn armen om zijn benen geslagen en zijn hoofd op zijn knieën. Harry legde zijn werkspullen op het bureautje dat in Louis' kamer stond, zette het kopje thee op het nachtkastje en zette zich op het bed naast Louis.~~~~~~~~~~~~1446 woordenYesssss vinden jullie het leuk 🤷