සෙනෙහසට කුමටද ලිංගයක් [ BL NON-FICTION ]✔️

02. පළමු කොටස

මම මහීම් යෂ් වීරසිංහ. මට වයස අවුරුදු 25 යි... පේරාදෙණිය වෛද්‍ය පීඨයේ ඉගෙන ගත්ත සිසුවෙක් කිව්වොත් නිවැරදියි....
මම කාර්යබහුල වෛද්‍ය වරයෙක්... වෛද්‍ය වරයෙක්ට කියන්නේ ඇත්තටම ජීවිතයත් මරණයත් අතර සටන් කරන ජීවිත එක්ක හැප්පෙන කෙනෙක්....

මම ප්‍රසව හා නාරි වෛද්‍ය අංශයේ ඉහළම නිලධාරියෙක්.... ඉතිං මම තවත් කාර්යබහුල වෙන්න හේතුව මේක...

අද මම මේ තැන ඉන්න හේතුව සල්ලීවත් වෙන මොකවත් නෙමෙයි. මගේ උත්සාහය,කැපවීම... මේ හැමදෙයක්ම...

මගේ අම්මා වෘතියෙන් කුලියට දළු කඩන ගැහැණියක්. එතකොට මගේ තාත්තා මට අහිමි උන ලෝකයට අහිමි උන හමුද සෙබලෙක්...
ජීවිතය ගැට ගහගන්න කොච්චර අමාරුද කියනවා නම් අපි සමහර දවස් වලට දවස ගත කරේ උදේට බොන කහට උගුරෙන්, වතුර කෝප්පෙකින්... ඉන්න හිටින්න වහලක් තිබුණාට ඒ වහලේ උලුවල හිල් එමටයි... මගේ අම්මාට කොච්චර දුක් විදින්න උනාද කියනවා නම් මගේ අම්මා වැඩ කරලම දිරලා ගිය මාර ගහක් වගේ... මගේ පවුලේ හිටියේ මමයි අම්මායි නංගි....
වගකීම් කොච්චර ද කියනවා නම් ගම්බද ගමක ජීවත් උන නිසා මට මගේ නංගිව ගොඩක් පරිස්සම් කරන්න උනා...
අම්මා දළු කඩලා එනකොට සමහර දාට රෑ වෙනවා... දළු කදු වල වෙලාවක් අවේලාවක් නැතුව දළු කඩන මිනිස්සුන්ගේ ජීවිත හරි දුෂ්කරයි....
දළු ටික කඩලා ෆැක්ට්‍රි එකට ගිහින් දෙන එක වෙනකං මිනිස්සු කරන්නේ දුක් විදින එක... දළු ටික මහන්සි වෙලා කඩලා කිලෝ එකකට හරියන්න ගානක් නොලැබෙනකොට දළු කඩලාම ජීවත් වෙන මිනිස්සු හරි අසරණයි...
එතනින් එහාට කර්මාන්ත ශාලා වලින් දළු වේලලා තේකොල හදලා හොඳම විදිහට රට යවලා ලොක්කො සල්ලි ගත්තාත් පොඩි මිනිහට වටිනාකම හරි අඩුයි...
මගේ නංගි පුංචි නිසාම ඇහැට කනට පේන ගෑණු ළමිස්සි නිසාම ගමේ තරුණ පිරිමි පරාන වල ඉදන් නාකි පිරිමි පරාන වෙනකං ඇහැ මගේ නංගිට වැටුණා... ඒකි දන්නවා ඕන දේකදි බේරෙන්න... මොකද ඒකිට ඉගැන්නුවා... පොතේ පතේ දැනුම, අළුත් අළුත් දේවල් ගැන දැනුම වගේම ගොඩක් මිනිස්සුන්ට අඩු සමාජෙ ගැන දැනුම මගේ නංගිට වගේම මටත් හොඳට තිබුණා...

උදේ ටේ උගුරෙන් දවසම ගෙවලා දාන මම මහා රෑ ජාමේ ඉටිපන්දම් කෑලි පත්තු කරගෙන පාඩම් කළා....
අපේ පවුල් සංස්ථාවේ ආර්ථිකය කොච්චර දුර්වල උනත් පුංචි දේකින් ලැබෙන සතුට අපි හැමෝගෙම මූණු වල හරි ලස්සනට ඇදිලා තිබුණා...

මගේ අම්මාගේ දෑතේ හයිහත්තිය නිසාම අද මම මේ වගේ තැනක වැඩ කරන එකට මගේ අම්මට දහස් වාරයක් වදිනවා.

ලොකු ලොකු සුකුරුත්තං නොතිබුණ මම වෛද්‍යවරයෙක් උනේ ඒ උතුම් ගැහැණිය නිසා...