මගේ විවාහ ගිවිස ගැනීම තිබුනේ මම අවුරුදු දෙකක් ආශ්රය කරපු ගෑණූ ළමයා එක්ක...
එයා ගොඩක් හොදයි.... මං හිතන්නේ මම එහෙම හිතුවා... මට එයාගේ කිසිම වැරැද්දක් පිටින් පෙනුනේ නෑ...
අපි කොච්චර සතුටින් හිටියද කියනවා නම් එයත් මට මහා ගොඩක් ආදරය කළා....
මගේ වෘත්තිය එක්ක මම කොච්චර කාර්යබහුල උනත් මම මගේ බිරිඳ ට නිතරම අවධානය ලබා දුන්නා.. එයා ඉල්ලන දේවල් ඒ හැමදෙයක්ම වගේ මම නොපැකිලි එයාට ලබා දුන්නා... මොකද ඒක මගේ යුතුකමක් උන නිසා....
ඒත්,
අවුරුද්දක් පුරාවට මං එක්ක ඉදපු. අවුරුදු තුනක් ආදරය කරපු ඒ කෙල්ලම අවසානයේ මාව දාලා ගියේ දරුවෙකුත් මගේ ළඟට දෙමින්...
ඇත්තටම එයා ගොඩක් වෙනස් උනා... දරුවා බඩට ආපු දවසේ ඉදන් දරු පැටියව මරන්න හැදුවා... මං දන්නේ නෑ ඇයි හේතුව. දරුවෙක්ට අකමැති වෙන්න තරම් දරුවෙක් මරන්න තරම් එයා නපුරු උනා...
මගේ ඉවසීම ගැන මම ගොඩක් සතුටු උනා.. මම මං ගැන සතුටු වෙනවා... මගේ පුංචි කෙළි පැටියගේ ආරක්ෂාව වෙනුවෙන් මං නොකරපු දෙයක් නෑ....
මං නිතරම නිවාඩු දාලා ගෙදර නතර උනා... මගේ දරුවව අම්මා පෝෂණය කළේ නැතත් මම බලෙන් හරි එයාට කවලා දරුවා බලා ගත්තා... අම්මලට නැති සෙනෙහස පියවරුන්ටත් එනවා කියනවානේ..
මේ ලෝකේ හැම මව් පදවියක්ම ආසාවෙන් බාර අරගෙන දරුවව මරන්නේ නැතුව බලා ගන්න ආරක්ෂා කරන ආදරය දෙන හැම මවකටම මම ගරු කරනවා....
අදටත්
හෙටටත්
හැමදාටමත්
YOU ARE READING
සෙනෙහසට කුමටද ලිංගයක් [ BL NON-FICTION ]✔️
Non-Fictionකිරට නොහැරුනත් රුධිරය අනේ මගේ කිරි ටික නොආවත් තනපුඩු වලින් මගේ උඹට දෙන්න ඇති කිරි මේ මගේ පපුවේ දරු සෙනෙහසට කිමදෝ ලිංගයක් අනේ උතුම් මව් පදවිය හැමදා ගෑණුන්ට නමුත් අගය නැත සමහර ගෑණුන්ට දරුවන් පාරේ දමා යන අද ගෑණුන්ට නැතිදෝ එන්නේ ස්නේහය ඔය හදවත් වලට ~ න...