Dear Diary

Kalbin.

James, Lily'nin onu bu haftaki onuncu reddetmesinden sonra bahçeye çıkmıştı. Temiz havanın iyi geleceğini düşünse bile gözleri ona inat dolmaya başlamıştı. Nerde hata yapmıştı ki? Kötü biri değildi ki James. Tamam kabul ediyordu biraz şımarıktı ama kötü biri değildi... Lily neden sevmiyordu onu? Yakışıklı değil miydi? Quidditch'te iyi olmak için çok çabalıyor hatta Lily'nin gözüne girmek için derslerine bile çok çalışıyordu. Neden onun için yeterince iyi olamıyordu? Herkese nezaketle yaklaşan Lily'nin ona buzdan duvarları vardı.

Regulus'un bahçede görmeyi beklediği manzara kesinlikle karların içinde ağlayan bir James Potter değildi. Onun biricik meleği, James'i, neden ağlıyordu? Karların içinde mükemmel görünse bile göz yaşları yakışmıyordu kanatsız meleğine. Ona gülüşler yakışırdı.  Anlık bir kararla içeri girdi ve son çizdiği resmi odasından aldı. Arkasına ufak bir not yazıp dikkatle katladı ve bir zarfa koyup tekrar dışarı çıktı. Bir kenara saklandı ve zarfı James'in kafasına fırlattı. Evet fırlattı! Ne yapsın canım aklına daha iyi bir fikir gelmemişti ve o an mantıklı görünmüştü.

James kafasına fırlatılan mektupla kaşlarını çattı. Kimdi bu şimdi? Zaten yeterince üzgündü ne gerek vardı kafasına bir şey atılmasına? İç çekip zarfı açtı ve kağıdı çıkardı.  Dikkatle kağıdı açtı ve hayranlıkla resme baktı. Bu James'in yansıması kadar kusursuz bir çizimdi! Bu kadar iyi kim çizebilirdi ki onu? Etrafa bakındı ama kimseyi göremeyince iç çekip arkasına baktı belki imzalanmıştır diye. Arkasında gördüğü notla gözleri büyüdü.

" Daima seni seveceğim ve asla gerçekten yalnız olmayacaksın değerlim. Onlar seni hak etmiyorlar. Basit insanlar ne anlarlar ki aşktan? Onlar için üzme kendini. O güzel kalbin kırıldığı zaman dünya benim için cehennem oluyor. Kalbine iyi bak James. Senin için  sonuna ve sonsuza kadar burda olacağım.
Sonsuz sevgilerimle aşkım
Kalbin."

Niye iki karım olamıyor nehiri özledim ama eeeeqaaaaa'yı boşamak istemiyordum ikisini aynı anda seviyorum ve sanırım taşlanacağım sustum.