Chapter 20

1.8K 254 13
                                    


Chapter 20





ယွင်ချင်းစီက သူ့အနားသို့ တုန်ရီစွာ ရောက်လာကြသူများကို နောက်တစ်ကြိမ် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။

“မတ်မတ်ရပ်ကြ ...”

ခါး၊ ခြေထောက်၊ ပုခုံးနှင့် ကျောပြင်တို့ကို စေ့စေ့စပ်စပ် အကဲခတ်ပြီးသည့်နောက် လီယင်းဘက်သို့လှည့်ကာ ရွှင်မြူးစွာ ပြောလိုက်သည်။

“ဒါဆို ရပြီ သူတို့ကို နန်းဆောင်ကို ခေါ်သွားတော့မယ် ...”

လီယင်း၏ ထက်ရှလှပါသည့် အကြည့်တို့က မြောက်များစွာသော လူငယ်တို့ကြား ဖြတ်သန်းကာ အလယ်ရှိ အချောမောဆုံး မျက်နှာပိုင်ရှင်ထံ ရပ်တန့်လျက် ပြောလိုက်သည်။

“ဧကရီ မိန့်တဲ့အတိုင်း ဆောင်ရွက်လိုက်ကြ ...”

ယွင်ချင်းစီက လွန်စွာ စိတ်ကျေနပ်သွားသည့်ဟန်။

“ကောင်းပြီ နန်းဆောင်ကို ပြန်ကြမယ် ...”

လက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်သည့်အတွက် ရင်ရှီက ရှေ့တစ်လှမ်းတိုးကာ တွဲပေးမည် ပြုလိုက်သော်လည်း နီးကပ်လာသည့် အရိပ်တစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည့်အတွက် ချက်ခြင်း နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်တော့သည်။

လီယင်းက သူ့လက်ကို ကိုင်ထားကာ ပြောလိုက်သည်။

“အခု နည်းနည်းတောင် နောက်ကျနေပြီကို သူတို့တွေကို မနက်ဖြန်မှပဲ ဖျော်ဖြေခိုင်းပါ့လား ...”

ယွင်ချင်းစီက သူ့ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

သူ့ဘက်ကသာ အလျော့ပေးလိုက်ရတော့၏။

“ဒါဆိုလည်း ဒီနေ့ပေါ့ ...”

ဝေါယာဉ်က ဂီတပညာရှင်ခြောက်ဦး ခြံရံလျက် နန်းဆောင်သို့ ပြန်လည်ထွက်ခွာလာလိုက်သည်။

ချောင်ယန်နန်းဆောင်ရှေ့ ရောက်သည့်အခါ ယွင်ချင်းစီက လွန်စွာ စဉ်းစားပေးတတ်သူ တစ်ဦးနှယ် ပြောလိုက်သည်။

“တကယ်လို့ အရှင် အရမ်း ပင်ပန်းနေရင်လည်း အရင်ပြန်ပြီး အနားယူနှင့်လိုက်ပါလား ...”

သူ့ရည်မှန်းချက် ပြည့်ဝသွားပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် လီယင်း ရှိခြင်းမရှိခြင်းက အရေးမပါတော့။ ထိုယောကျာ်း၏ မျက်နှာကို မြင်နေရပါလျှင် သူ၏ ပျော်ရွှင်ခြင်းများ အလိုလို ဆိတ်သုဉ်းသွားသည့်နှယ်။

ဧကရီ Shou က ပြောင်းလဲသွားပြီWhere stories live. Discover now