ဧကရီ Shou က ပြောင်းလဲသွားပြီ

Chapter 57

Chapter 57

အတိတ်အချိန်က ထိုနေရာသို့ သူတစ်ဦးတည်းဖြစ်စေ၊ သူ့အစ်ကိုသုံးဦးကဖြစ်စေ သွားရောက်လေ့ရှိပြီး အမတ်ချုပ်ယွင်ကမူ တိတ်တဆိတ်သာလျှင် သွားရောက်ခဲ့၏။ အပြင်လောကကိုမူ သူသည် ထိုနေရာသို့ တစ်ခါမှ မသွားဟုသာ သိထားစေပေသည်။

စည်းမျဉ်းအချို့ကို လိုက်နာလို၍လား သို့မဟုတ် ယွင်ချင်းစီ သိသွားခဲ့ပါလျှင် သူ့ကို ရက်စက်သည့် စကားများ ပြောလာမည်ကို စိုးရိမ်၍လားဟူသည်ကိုတော့ သူကိုယ်တိုင်သာ သိပေလိမ့်မည်။

နောက်တစ်ခုက ပို၍ ဖြစ်နိုင်ချေ များသည့်ဟန်ပင်။

အတိတ်ဘဝက ယွင်ချင်းစီသည် သူ့မိခင်၏ အုတ်ဂူသို့ အမတ်ချုပ်ယွင် သွားရောက်သည်ဟု ကြားမိလေတိုင်း အိမ်တော်သို့ အပြေးပြန်လာကာ အမတ်ချူပ်ယွင်ကို နစ်နစ်နာနာ ပြောဆိုလေ့ရှိသည်။ သူ့စကားများကို ပြန်လည်ချေပလာပါလျှင် ထိုချေပသူကိုပါ လှောင်ရယ်ကာ အခြားသူများအဖို့ မည်သို့မှ နာကျင်နိုင်ဖွယ်ရာ မရှိသော စကားများဖြင့် စောင်းမြောင်းပြောလေ့ရှိသည်။

အားလုံး၏ အမြင်တွင် ယွင်ချင်းစီသည် မဖြစ်စလောက် ကိစ္စလေးကို ဇာချဲ့နေခြင်း ဖြစ်သော်ငြား သူကမူ စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးသည့် ကိစ္စများအပေါ် မည်သို့မှ ပြောင်းလဲခြင်း မပြုတော့၊ တစ်ခြားတစ်နည်း ပြောင်းလဲစဉ်းစားခြင်းလည်း မပြုတော့ပေ။

လူတစ်ယောက်ကို မုန်းတီးသည့်အခါ ထိုသူက မည်သို့သော လုပ်ရပ်မျိုးကို ပြုလုပ်သည်ဖြစ်စေ သူ့လုပ်ရပ်အားလုံးကို ဖုံးကွယ်ထားသော အကြံအစည်အဖြစ်သာ ထင်မြင်ပေတော့သည်။

ယခုမူ ယွင်ချင်းစီက ထိုအကြောင်းနှင့် စပ်လျဉ်း၍ များစွာ တွေးမနေတော့ရာ မိခင်ဖြစ်သူထံ တိတ်တဆိတ် သွားရောက်ရသည့် သူ့အဖေအကြောင်း တွေးလိုက်မိသည့်အခါ နွေးထွေးမှု အနည်းငယ်ကိုပင် ခံစားလိုက်ရတော့သည်။

အမတ်ချုပ်ယွင်က သူကိုယ်တိုင်သာမက သားသုံးဦးလုံးကိုပါ အတူလိုက်လာရန် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။

လမ်းမတစ်လျှောက် မောင်းနှင်နေသည့် လှည်းထဲရှိ အမတ်ချုပ်ယွင်၏ အမူအယာမှာ တစ်ခါတစ်ရံတွင် စိတ်နှလုံးလေးလံနေသည့်ဟန်၊ ရံဖန်ရံခါ စိုးရိမ်ပူပန်နေဟန်ဖြင့် မျက်လုံးတစ်ခုလုံး စိုစွတ်လာတော့သည်။ ယွင်ချင်းစီက သူ့ကို လက်ကိုင်ပဝါတစ်ထည် ကမ်းပေးလိုက်ကာ သူ၏ ဒုတိယအစ်ကိုကလည်း သူ့ကို လက်ကိုင်ပဝါတစ်ထည် ထုတ်ပေးလိုက်သည်။