ANAXIMA

11; misfit

Fris stapte ik de douche uit. De douche deed me goed, ik voelde me namelijk echt vies van die lange reis en wilde dat gewoon graag van me afspoelen. Ik haalde de handdoek door mijn haar. Nadat mijn haar een soort van droog was, droogde ik mijn lichaam af. Ik deed mijn nieuwe boxer aan, die prima zat, en deed daarna ook het nieuwe shirt en de nieuwe joggingsbroek aan. Het shirt was gewoon wit en de joggingsbroek was grijs, je weet wel, gewoon zo'n typische grijze joggingsbroek. Ik heb nog niet naar de andere kleding gekeken, zouden alle shirts saai zijn? Af, wat maakt het toch uit, alsof ik op mensen indruk wil maken hier met mijn kleding. Ik ben sowieso al niet een stijlicoon.

Ik haalde mijn handen nog even door mijn haren en schoof in mijn slippers, die ook in mijn "overlevingspakket" zaten. Als je er zo over nadenkt is het eigenlijk echt een overlevingspakket.

Ik liep de badkamer uit en keek eerst even op de klok. 16:45. Nog een uur voordat ik in de grote zaal moet zijn. Ik liep naar mijn bed en besloot alles uit de tas te halen. Dit zat er allemaal in: 7 shirts, 5 broeken waarvan 2 joggingsbroeken, 3 truien, 2 crewneks, 10 paar onderbroeken, 10 paar sokken, 2 pyjama's: een lange en een korte, 10 schriften, 5 pennen, een setje stiften, 3 potloden, een gum en een schooltas.

Eigenlijk had ik dus 3 joggingsbroeken, 8 shirts en 11 paar onderbroeken en sokken, omdat ik daar allemaal nu al van had aangedaan. En de slippers natuurlijk. Ik bekeek de broeken; één was een zwarte soort pantalon, één was een blauwe spijkerbroek en één was een zwarte spijkerbroek. Van de t-shirts was er één wit, één zwart, één donkerblauw, één grijs en de andere drie hadden een printje. De truien en crewneks hetzelfde. 2 waren zonder print en 3 met print.

Ik legde de kleding weer terug in de tas, met de schoolspullen bovenop aangezien ik die morgen nodig ga hebben en schoof de tas onder mijn bed. Ik had een bed aan de rand van de zaal, wat ik wel fijn vond. Ik heb liever een bed aan de rand dan in het midden, dat geeft toch iets meer privacy of zo.

Ik ging even leggen en een zucht verliet mijn lichaam. Het bed lag eigenlijk nog best oké, gelukkig.

Er is wel één ding wat ik nu al enorm mis: muziek. Ik kan eigenlijk niet zonder muziek. Ik weet dat ik een platenspeler met verschillende platen heb gezien, maar toch. Punt één is er een grote kans dat hij niet vaak aanstaat en punt twee: het is niet mijn eigen muziek. Ik mis mijn eigen muziek. Ik zou op dit moment zo graag mijn eigen playlist hard op willen zetten om alles even te vergeten, maar dat kan niet.

Ik stond op. De slaapzaal was eigenlijk best groot, vooral als je alleen bent en de hele ruimte scant. Ik liep naar het raam. Het uitzicht was eigenlijk prachtig. De stortregen had plaats gemaakt voor zon. Gek genoeg was er nu geen wolkje meer aan de lucht, terwijl het 2 uur geleden zo grijs wat als wat en het echt met bakken uit de hemel viel. Het uitzicht vanaf hier was misschien wel mijn favoriete plek in het huis. De tuin was echt heel erg mooi; hij was bezaaid met fleurige bloemen. In tegenstelling tot de binnenkant van het huis; die was juist heel oud en klassiek. De tuin was veel meer van nu.

Ik kneep mijn ogen even samen en kon in de verte de zee zien. Of, was het een oceaan? Ik besef me nu eigenlijk dat ik geen idee had. Het maakt ook niet uit.

Ik bleef nog een lange tijd tegen het raam aan staan en keek een lange tijd naar buiten. Buiten geeft een gevoel van vrijheid, ook al zit ik nog zo gevangen. Ik hoop dat we met vrije tijd ook naar buiten mogen. Vast wel; we kunnen toch lastig via buiten ontsnappen aangezien we op een eiland zitten. En aangezien ik op een manier binnenkwam waar ik niks maar dan ook niks kon zien, lijkt het me logisch dat iedereen op deze manier hier is gekomen.

Ik nam een diepe teug adem en sloot mijn ogen. In mijn hoofd zong ik 'Nicotine'. Nog een nummer van Chef Special waar ik dol op ben, echt een prachtig nummer.