"Sakin ol." Dudaklarını kulağıma yaslayarak kurduğu cümle daha fazla çırpınmamdan başka bir şeye yaramadı. Etkisinden kurtulmak için varlığından uzaklaşmam şarttı. Uzaklaşmalıydım.
Dudaklarıma bastırdığı eline doğru bağırdım fakat bağırtım boğuk bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♡
Satır aralarına yorum bırakmayı sakın unutmayın canlarım unutmayın düşüncelerimiz benim için çok değerli😊🥰
Yıldızın üzerine basarak oynarsanız sevinirim. Emek veriyorum ve karşılıksız kalmasına üzülüyorum🌹
Hepinizi çok seviyorum ve sizleri yeni bölümle baş başa bırakıyorum keyifli okumalar
●
○♡○♡○♡○♡○
●
Her şey kelebeğin bir kanat çırpışı kadar küçük ama geride bıraktığı etkisi kadar geniş bir çerçevede meydana geldi.
İnsan oğlunun kalıplaşmış duygularından mütevellit, tek istikameti çetrefilli bir hayat ve onu yaşayan pervasız bir kuldan ibaret olur
Acılarla dolu bir geçmişin insana neler susturduğunu, üzerine toprak serpitilmiş bir geleceğin insana neler konuşturduğunu, yegane acıların, mutlulukların sarıp sarmaladığı kaderin sizlere neler sunacağını asla bilemezsiniz.
Tıpkı bir zamanlar kardeşim dediğin insana vakti gelince düşmanım diyeceğinizi bilemediğimiz gibi.
Tüm olanları gururuna yedirebilirdi Toprak. Bileklerine bağlanan zincirleri, onu hayvan gibi sürüklemelerini hatta derisinden içeriye gömülen bıçağa kadar ama en ağırı herkesin önünde kırılan dizleriydi.
Daha ağırı ise bir zamanlar birbirlerine ne olursa olsun düşman olmayacaklarına söz veren adamın ona düşman gözlerle bakmasıydı.
Kendisinin ondan bir farkı yoktu. Arsal ona ne kadar ifadesiz bakıyorsa o da ona o kadar ruhsuz bakıyordu. Biliyordu ama, okyanuslarının içine gömdüğü, karanlığında sakladığı öfkeyi en net belkide Toprak görüyordu.
