"Sakin ol." Dudaklarını kulağıma yaslayarak kurduğu cümle daha fazla çırpınmamdan başka bir şeye yaramadı. Etkisinden kurtulmak için varlığından uzaklaşmam şarttı. Uzaklaşmalıydım.
Dudaklarıma bastırdığı eline doğru bağırdım fakat bağırtım boğuk bir...
Yerde oturup salya sümük ağlayan kadına bütün umutsuzluğuyla baktı Akın.
Gerçekten sorun kendisinde mi yoksa çevresinde mi anlam veremiyordu. Dizlerini karnına çekmiş olan Nar tüm gücüyle sümüğünü çektiğinde bu sefer yüzünü buluşturmadan edemedi Akın.
"Ağlaman tahmini olarak ne zaman biter?" Dedi bıkmış bir sesle. Kafasını dizlerine yaslayan Nar yaşların sicim gibi aktığı gözlerini karşısında kendisine boş gözlerle bakan adama dikti.
"Buradan gidene kadar!"
"Buradan gitmemiz için önce hatanı telafi etmelisin." Akın'ın sözleriyle Nar'ın çayır gibi yeşil olan gözleri ıslak ıslak irileşti.
"Efendim evet üzerinize düştüm özür dilerim ama siz benim üzerime düşerseniz ben sizi taşıyamam!" Diye isyanı Akına neredeyse kahkahalara boğacaktı. "Böyle hata telafisi mi olurmuş." Diye daha çok ağlayan Nar'a bakarken gülse mi kızsa mı bilemedi adam.
"Nar burada olmamızın sebebi üzerime düşmen mi sence?" Dedi sakince.
"Hayır."
"Ne o zaman?"
"Mavi hekimin yaptığı panzehiri kırdığım için ilacın içindeki malzemeleri bulmak." Akın başını salladı.
"Peki bahsettiğim hata bu olabilir mi?" Dedi Nar'ın bir şeyleri anlaması için.
"Olabilir mi?" Islak yeşil gözlerinin altından Akına masum masum bakan kız onu neredeyse delirtecekti.
"Nar salak mısın yoksa masum musun bilmiyorum. Tam o çizgidesin umarım salaklığa doğru kaymazsın." Nar'ın gözleri öfkeyle irileştiğinde ayağa kalkarak başını dikti. Karşısında neredeyse kendisinin iki katı olan ve prensin en yakın adamlarından sayılan birine dikleniyordu. Yürek mi yemişti acaba.
"Pardon da Akın bey, gün neredeyse batmaya geldi ve biz bu koca ormanda çift başlı yılanın yediği ikiz otunu arıyoruz!" Akın kafasını kaldırıp ona dik dik konuşan kadına boş bakışlarını attı.
