Im sorry mom, but i love a bad boy

1. Bölüm

Selam ben yn stiw(baştan söyliyeyim yazım kuralları sikimde bile değil). Bu defteri babamın pislik müdürünün odasını karıştırırken buldum. Öncelikle şunu söylemeliyim ki ben tek bir kişi değilim, aslında çoklu kişilik hastalığım falan da yok ama ben böyle büyütüldüm. Annemin ve babamın kurallarına uymam için kullandığı iki farklı yöntemle;

1-Çocuk doğru bir şey yaptığında ödüllendirilmeli ve yanlış bir şey yaptığında cezalandırılmalı.

2-Çocuğa uyması gereken yasakları söyle böylece kendi başına daha iyi şekilde kendini büyütebilir.

Dürüst olmamız gerekiyorsa kalıp yargıları bir kenara bırakalım. Muhtemelen bir çoğunuz birinci yöntemi annemin kullandığını düşündünüz. Ama...hayır birinci yöntem babamın.

Hikayeye baştan başlayalım... annem ve babam okula çok erken yaşta başlamak zorunda kalmışlar, okulu hep sınıftakilerden en az bir yaş küçük olarak okumuşlar.

16 yaşına geldiklerinde ise 11. Sınıftalarmış ve yeni tanışmışlar. annem babama yaşının 17, babam da ona 18 olduğunu söylemiş çünkü annem kendisinden küçük bir erkekle sevgili olmayacağını söylemiş ve babam da olgun kadınlardan hoşlandığı için annemle birlikte olmak istemiş.

Bir süre flörtleşmişler ve en sonunda okulun boş laboratuvarında kendilerini öpüşürken bulmuşlar.ikisi de yaşları küçük olduğu için kadınların öpüşünce hamile kaldığını bilmiyormuş.

Bir hafta sonra annem babamın yanına gelmiş, aralarında şöyle bir diyalog geçmiş;

Alyssa=stewe ben hamileyimm!!!(bu arada evet babamın adı stewe stiw, yani stiv stiv diye okunuyor, herneyse)

Stewe=Nasıl yani?

Alyssa=NE DEMEK NASIL YANİ???HAMİLEYİM DİYORUM ANLAMIYO MUSUNN?!?!?!(şey annem biraz gergin bir kadındır da)

Stewe=ama biz sadece öpüştük???

Alyssa=GERİZEKALI BEN DE BİLİYORUM SADECE ÖPÜŞTÜĞÜMÜZÜ, ÖPÜŞÜNCE KADINLARIN HAMİLE KALDIĞINI BİLMEDİĞİNİ SÖYLEME SAKIN!!!(kendisi de bilmiyor, annem pek haksız çıkmayı seven biri değil)

Stewe=B-biliyorum tabiki de...

Şakaydı bu arada, gerçekten o şeyi yapmadan çocuk yaptıklarına inanmadın değil mi seni aptal?(değerli okurlarım, bu arada bunları ben değil yn söylüyor)

Scarlett, umarım bu günlüğü okumazsın, zaten bu konu hakkında pek bir bilgin yok. Bir de bu kısma gelene kadar kalp krizi geçirirsen gerçekten suçlu hissederim(geçen hafta doğruluk mu cesaret mi oynarken bir çocukla öpüşmesi gerekti.)

Herneyse,siz az önceki sahneyi sadece gülüp geçmelik bir senaryo olarak düşünün(o sahneler benim hayatımı karartıyor ama neysehh)asıl olaylar ondan sonra başlıyor.

Annem ve babam ebeveynlerine haber veriyo ve onlar da ne haliniz varsa görün diyolar, annemler de istemeseler de tek çareyi evlenmekte buluyorlar. Ve bilin bakalım ne oluyor? Benim saygıdeğer annem ve babam evlilik cüzdanları basılırken birbirlerinin gerçek yaşını öğreniyorlar!!! Evetttt!!! Utandıkları için evlenene kadar söylememişler!!!

Neysee...devamına gelicek olursak, 12. Sınıfın başlarında ben doğuyorum ve annem bana baktığı için okula gidemiyor. Ama babamın okula gitmesine de kızamayız çünkü hem yarı zamanlı bir işte çalışıp hem de daha iyi bir iş sahibi olup bize bakmak için okula gidiyordu.

Babam üniversiteyi de bitirip sınavı kazanınca öğretmen oluyor ve anneme bana bakıcı tutabileceklerini bu yüzden de okula gidebileceğini söylüyor ama annem okumaktan vazgeçip bir kütüphanede çalışıp eve fazladan para getirmeye başlıyor.