_Zorbam Benim Ruh Eşim_∞{B×B}

2.bölüm

O olaydan sonra kendimi toparlayıp okulun kantinine gittim. Bu adrenalin beni acıktırmıştı.

Kendime sandviçle meyve suyu alıp boş bi yere geçip oturdum. Yemeğimi elime alıp büyük bi ısırık kopardım. O güzel tat ağzımda yayılmaya başlayınca yüzümde hafif gülümseme belirdi.

Yerken etrafa bakındım. Çok kişi yoktu. Koşe tarafta Pars ve köpek sürüsü oturuyordu. Aralarında gülüşürken Parsın gözleri arada bana takılıp kalıyordu tabi bu durumdan oldukça şikayetciydim. Adam bana öldürecek gibi bakıyordu.

Boşluğuma gelmişti ki beni öksürük tuttu. Ard arda öksürdüm eminim ki yüzüm şu anda domatese dönmüştü.
Belimde bi el hissederken elin sahibine baktım.tanımadığım biriydi.

"Efe iyimisin? al su iç"

İsmimi biliyordu e tabi bilecek Pars iti sayesinde her kes beni tanıyo.kaşlarımı çatarak ona baktım bi yandanda öksürüklerle boğuluyordum.

Elindeki su şişesinin kapağını açıp bana içirmeye çalıştı. Suyu içtikten sonra nefesim düzene girdi. Ölmek için çok güzelim hala zamanı diyil.

"Daha iyimisin"
Bana endişeli gözlerle bakıyordu.yavru köpek gibi.

"Evet teşekkür ederim"

Hafif gülümseyip elini saçlarıma atıp karıştırdı.

"Bu arada ben Mustafa memnun oldum senin ismini zaten biliyom"

İyi bok yedin...
Bu yakınlığı beni utandırmıştı.

"Bende memnun oldum"
Suratıma hafif gülümseme yerleştirip
Gözlerine baktım. Adamın gözleri parlıyordu.

Köşedeki masadan kırılma sesi gelince ikimizde hatta bir kaç kişi o tarafa döndü.Tanrım....

Pars elindeki bardağı kırmıştı ve eli kanıyordu.gözlerindeki öfke neyin öfkesiydi bilmiyorum ama bizim tarafa çok pis bakıyordu.

Birden kalkıp elindeki kırılmış bardağın kalıntılarını sert bir şekilde yere fırlattı. Kalan kırıntılarda parça parça oldu ve hızla arkasını dönüp kantinden çıktı.

"Noldu ki şimdi varya bizi burda domaltacak gibi bakıyordu."

Adam haklıydı elinde olsa bizi kantinin ortasında sikerdi.

"Ben bi gidip bakayım"

Kafasını salladı.yerimden kalkıp hızlıca Parsın arkasından gittim.
Ama kaybetmiştim. Onu bulamıyordum.

İlk erkekler tuvaletine baktım. Orada yoktu. Sonra tek tek sınıfları gezmeye başladım ama bu sadece zaman kaybıydı.

Birden bişeyin devrilme sesini duyunca irkildim.

Soluma baktığımda sesler boş sınıf olan 7c den geliyordu.

Derin nefes alıp oraya adım attım. Yakınlaştıkca sesler dahada netleşiyordu.

Kapının önünde durup cesaretimi topladım. Kalbim deli gibi atıyordu. Boğazımda sanki top vardı ve yutkunmamı engelliyordu.

Elimi kapı kulpuna atıp çevirdim ve kapıyı açtım.

...
Gördüğüm manzara hiç güzel diyil. Sınıf darmadağındı Tanrım....bütün eşyalar o tarafa bu tarafa saçılmıştı ve üzerlerinde küçük kan lekeleri vardı.

Pars ise yerde oturmuş solukluyordu ve kesilmiş elide kanamaya devam ediyordu.

"P-pars?"

İsmini seslenmemle bana döndü. Siniri anlaşılan hala geçmemişti. Bakışları hala sert ve deliciydi.