Voleybolcu | Yarı Texting

58|

Merhaba,
tatil dönüşü ve bir yandan bölüm yazmakla cebelleşiyorum.
Bazen öyle oluyor ki yazdıkça yazıyorum.
Bazende tam tersi yazacaklarım kafamda belli de olsa yazamıyorum.
Sancılı süreçmiş bir şeyler yazmak..

Son üç bölüm.

O yüzden destekleriniz benim için bu süreçte daha bi önemli.
Şimdiden
teşekkür ediyorum ve iyi okumalar diliyorum.🤍

Ehliyet fiyaskosunun üzerinden yaklaşık iki hafta geçmişti. Üç hafta sonrada tekrar sınava girecektim. Bu süreçte Bedirhanla bir kaç kez araba çalışmıştım. Her ne kadar istemiyorum diye çemkirip nazlansamda, benim nazlanmama müsaade ederek ikna etmişti beni. Bazen bebeğiymişim gibi davranıyordu. Fazla sevgi dolu fazla nazik yaklaşıyordu bana. Böyle anlar yaşadıkça daha bi seviyordum onu.

Ve hocamın yanında da işe başlamıştım. Mezun olan bir çok arkadaşım kendi yerini açmıştı. İmrenmiştim açıkcası. Ben kendimi geliştirmeden böyle bir şeyi yapmak istememiştim. Önce kendimi geliştirip iş hayatını öğrenecek, adımı duyuracaktım. Süreç nasıl ilerlerdi bilmiyorum ama sonra belki bir ihtimal kendi yerimi açabilirdim. Şu an için böyle bir hayalim yoktu.

Hocamın yanında gayet mutluydum. Bana bir çok faydası olmuştu bu iki haftada. Staj yapsakta, burası bambaşka bir olaydı bu. Mesuliyetin dahi daha farklıydı. Karşılık alıyordunuz ve insanların mutlu ayrılması her şeyden önde geliyordu. En azından benim adıma böyleydi.

"Dilaracığım."  Kağıtlara gömülen başımı kaldırdım.Gülümseyerek bana bakıyordu.

"Efendim hocam?"

"Mola ver biraz, gel yanıma." dediğinde kağıtlarımı toplayarak yerimden kalktım. Çıkış saatim gelmişti aslında ve fazlasıyla yorulmuştum. Gelen giden oluyordu ama daha çok bilgilerimi tazelemeye çalışmaktan yorulmuştum.

Bir rezidansın 10.katındaydık. Hocamın odasının yanında iki oda daha vardı. Bir odada namı duyulan başka bir hocamız vardı normalde fakat sağlık sebeplerinden dolayı artık çalışmayacaktı. Diğer odada ise zaten ben vardım. Ben başta bana oda vermesini bile beklememiştim açıkcası ama hocam bunu bana güzel bir dille anlatmıştı. Heyecanımla yerimde duramamaya başladığımda da zaten burada işe başlamıştım.

Hocamın açık bıraktığı kapıyı tıklattım. Eliyle önünde ki koltuğu işaret ettiğinde hızlıca geçip oturdum. "Nasıl geçti günün?"

"Güzel geçti. Yönlendirdiğiniz kişilerle ilk görüşmemi yaptım bugün. Bir kaçta benim arkadaşım geldi, biliyorsunuz. Yoğundu biraz o yüzden. Kalan vaktimde de notlarıma göz gezdirmeye çalışıyorum." dediğimde gülümseyerek gözünde ki gözlüğünü çıkarttı.

"Heyecanın senin kadar beni de dinç tutuyor Dilara.Her gün çok doğru bir karar aldığımı anlamamı sağlıyorsun." dediğinde utanmıştım açıkcası. Gülümseyerek yüzüne baktım. "Bu heyecanını hiç kaybetme olur mu?"

"Umarım kaybetmem. Severek okudum ve aynı şekildede mesleğimi yapmak istiyorum. Bilgilerim taze olsa da tekrar edip kendime bir şeyler katmak istiyorum sürekli. Destek isteyenlere yararlı olabilmek istiyorum." dedim.

"İnancım sonsuz. Ders dinlerken bile gözlerinin içi farklı bakıyordu bana, ödevlerinde de aynı şekilde sen hep farklıydın. Seviyorsun gerçekten." Gülümsedim. Seviyordum. Sevmesem imkanı yok okumazdım. Derslerde kaytardığım olsada pür dikkat ettiğim anlar daha fazlaydı.