Voleybolcu | Yarı Texting

56|

Merhaba,
ben sona yaklaştıkça geriliyorum 🥲 Acemliğimi attığım çocuklarımla ayrılmak çok zor olacak.
Onlara veda etmek,
yeni hikayelerime merhaba demek gibi olacak benim için.
Diğer iki hikayeme devam edip, aynı zamanda farklı hikayelere adım atacağım.
Aslında yazılı çok var ama düzeltmem gerekiyor. 🥲
Şimdi bölümümüze geçelim!
Desteklerinizi de lütfen esirgemeyin.

1 Ay Sonra

Geçtiğimiz ay girdiğim elektronik sınavdan tekte geçtiğim için hızlı bir şekilde direksiyon derslerimi almıştım. İlk dersimde Bedirhan bir kaç tur yanımda olmuştu. Bunun bana faydası o kadar gözle görülür bir şekilde olmuştu ki! Hoca bile fark etmiş ve dillendirmekten geri durmamıştı.

Böyle böyle yedi dersimide tamamlamış ve korktuğum güne gelmiştim. Sınav sabahı. Gerginlikten elim ayağım birbirine dolaşıyordu. Bedirhan antrenmanı olduğu için gelemesede babam ve annem yanımdaydı. Onlar ne kadar yapacağıma inansada ben gerilmekten vazgeçmiyordum.

Sürekli aklımda motorda sayacağım isimler, bagajda yer alan eşyaların isimleri ve aracın içinde yapacağım işler dolanıyordu. Kafamda sürekli tekrarladım.

"Dilaracığım sıra sende." Fuat hocanın yönlendirmesiyle aracın yanına geçtiğimde öncelikle ellerinde tuttukları tabletten fotoğrafımı çektiler. Ardından ön tarafta bulunan motor parçalarını saydığımda bir problem olmamıştı. Tekerlekleri kontrol ederek bagaj kısmına geçtiğimizde yine takılmadan saydım isimlerini.

Ve asıl can alıcı noktaya gelmiştik. Aracın içine geçtiğimde bir kez daha babama baktım, güç aldım. Koltuğumu ayarlayarak oturduğum koltukta kemerimi bağlayıp aynalarımıda Bedirhancığımın anlattığı şekilde düzeltip kendime göre ayarladım.

"Araçta kaç tane fren var Dilara?"

"İki tane. El ve ayak freni var." dediğimde başıyla onayladı. Biraz gıcık bir adamdı. Arkaya oturan ise ona göre daha ılımlı gibiydi ve bu beni iyice germişti.

"Vites kaç tane?"

"Bu araba 5 ileri bir geri vitesli." dedim. Gözüme uzun uzun baktığında memnuniyetsiz bir şekilde önünde ki kağıtlara döndü. Bana bir şeyler imzalattıktan sonra arkasına yaslandı.

"Gidebiliriz." dediğinde başımla onaylayıp önüme döndüm. Aracı çalıştırdıktan sonra sol ayağımı debriyaja koydum. Sol aynamı kontrol ettiğimde arkamda ki araçta çıkmak için hazırlanıyordu ama sinyal bile vermemişti ve aramızda bir kaç araçlık mesafe vardı.

Sola sinyalimi vermeyi unutmadan vitesi 1'e aldım. Ayağımı yavaşça debriyajdan kaldırırken sağ ayağımlada yavaşça gaza bastım. Arkamda ki çıkacak gibi dursada hala sinyali vermemişti. Derste böyle zamanlarda hocam çıkabileceğimi söylemişti.

"Seni mi bekleyeceğiz akşama kadar?" yanımda ki ters ters konuştu.

"Arkasında ki araç da çıkacak ama karar veremedi hocam. Onu kontrol ediyor." Fuat hocam beni savunduğumda içten içe ona teşekkür ettim.

"İki saattir kontrolü bitmedi mi? Gelmiyorsa şimdiye çıkmıştın." dedikten sonra çıkmam için lafları sıralamıştı. Bir kaç saniye içinde o kadar laf etmişti ki! Aramızda ki mesafeye güvenerek yan şerite geçmek için hareket ettirdim aracı.