გრძნობათა მორევი

თავი 1

- დღეს ადრე ავდექი ისევ და ისევ ერთი ჩვეულევრივი სასწავლო წელი მაგრამ ამ ჯერად უკვე სტუდენტი ვარ

- ლინდაააა ლინდაააა

- და აი დაწყო ჩვენი დღეც გისმენ დედაა

- გეყოფა მაგ დღიურის წერა ჯერ 8 საათია ჩამოდი დროზე

- უნდა გავიქცე სხვა გზა არ არის

- ლინდაააა ვის ვეძახი

- მორჩა მოვედი მოვედიიი
კიბეზე ჩავირბინე  პირველ სართულზე ჩავედი სამზარეულოში შევირბინე
- დეეე კარგააად

- მოიცა სად მიდიხარ გესაუზმა მაინც

- დღეს პირველი დღეა ხო იცი ადრე უნდა წავიდე

- კარგი, რა გაეწყობა

ჩაფიქრებული მივდიოდი  შორიდან თითქოს ელენეს ხმა მომესმა  გავიხედე მაგრამ უკან არავინ იყო დამწუხრებულმა გავაგრძელე გზა,

- როდის ჩამოვა ნეტა ჩემი გოგო პირველ დღეს რომ ტოვებს ის არ ეყო  

უცბად თვალებზე ხელის აფარებს ვიგრძენი, ბოლო ხმაზე შევკივლე არ არსებოოობს

- გამოიცანი ვინ ვააარ

- აააააა, ელენე შე საზიზღარო რატომ არ მითხარი რომ ბრუნდებოდი

- მერე რაღა სურპრიზი გამოვიდოდააა

-  ვაიმე როგორ მომენატრე 

- მეც ძლაიან მომენატრე ჩემო პატარა

- ჩემი გიჟი.

- ლილიაც აქ არის?

- კი უნივერსიტეტშია უკვე გამოვლას ვერ ახერხებდა და გუშინ შევთანხმდით რომ იქ  შევხვდებოდით

- ყველანი ისე ძალიან მომენატრეთ ვერც აგიღწერთ

- ხოდა მორჩი წანწალს და მოგვხედე მეგობრებს

უცბად ძლიერი შეჯახება ვიგრძენი და ძირს აღმოვჩნდი

- აუჩ,

- წინ იყურე. შემომიღრინა უცნობმა

- ლინდა კარგად ხარ?

- კი კი ყველაფერი რიგზეა

- ვინ იყო ეს შეშლილი, თან წამოდგომაში მეხმარებოდა

- დაივიწყე რა მნიშველობა აააქვს.

უკვე უნივერსიტეტთან ვიყავით  ლილია თელი ძალით გამოიქცა ჩვენკენ და გადაგვეხვია

- როგორ მიხარია თქვენი ნახვააა დღეს ახალ ეტაპზე გადავდივააართ უკვე მეორე კურსელები ვართ გჯერააად მე პირადად არ მჯერა

-  არც ჩვენ გვჯერა, უპასუხა ელენემ სცილით

- ლინდა ხელიდან სისხლი მოგდის

- ამმ, არაფერია უბრალოდ ნაკაწრია

- იდიოტი ბოდიშიც კი არ მოგიხადა

- სწრაფათ გავაგვინდება შედით უნივერსიტეტში