გრძნობათა მორევი

თავი 15

- თავი როგორ ვერ გააკონტროლე როგორ
სახლში სასწრაფოთ მივედი ტანსაცმელი გამოვიცვალე ბაიკზე ვჯდებოდი ტელეფონი რომ აწკარუნდა
- რა იყო
- ლეონ
- ხო
- ხელმოწერა შაბათს იქნება
- რა?
- ხო
- ასე რატომ ჩქარობთ
- ასე ჯობია
- და ეს მაშინვე რატომ არ მითხარით?
- ტელეფონიდან შეგატყობინეთ ორივეს, მეგონა ასე უკეთესი იქნებოდა მინდოდა დაგლაპარაკებოდი მაგრამ ამ ბოლო დროს ჩვენთან აღარ რჩები ამიტომ ტელეფონით თქმა ვამჯობინე
- ჩემთვის სულ ერთია
ავტოფარეხის კარები გავაღე და სასწრაფოთ გავეცალე სახლს ერთადერთი რაც მამშვიდებს ხოლმე ეს სიჩქარეა შეიძლება ერთ დღეს სწორედ ეს სიჩქარე აღმოჩნდეს დამღუპველი და არა მარტო ჩემთვის ყველა სიჩქარის მოყვარულისთვის ყოველი წუთი სარისკოა არიციან რომელ წამს დასრულდება მათი სიცოცხლე ახლაც როდესაც თელი სიჩქარით მივქრივარ შეიძლება არსაიდან მანქანა შემეჯახოს და აქვე დასრულდეს ჩემი ცხოვრება მაგრამ ამის გარეშე სიცოცხლე წარმოუდგენელია ჩემ საყვარელ კლუბში მივედი გათენებამდე იქ ვიყავი
- ჯანდაბა უნივერსიტეტი შუადღეს მაინც მივიდე არარის საჩემო ეს დილის ლექციები რა შუადღით ვივლი

* * *
- დილაზე სახლში დავბრუნდი ლილიასგან, გამოვიცვალე უნივერსიტეტში წასვლამდე დიტოს შეუვარე ვიფიქრე რომ ყველაფერი მე უნდა მეთქვა მისთვის
- დიტო
- ჰოუ - ლოგინში იწვა ჯერ
- შაბათს ფიქტიურად ხელს ვაწერ - მეტი ძალა არ მქონდა პირდაპირ მივახალე
- რა? - მოღიმარე სახე სიბრაზით ჩანაცვლდა
- ხო ლეონზე, უბრალოდ ხელს მოვაწერთ მერე კი სახლში დავბრუნდები გაიგეეე
- ასე უბრალოდ მარტო საბუთით იქნები არც კავშირი გექნება და არაფერი?
- ნუ ერთი ორჯერ ერთად ვივახშმებთ და მორჩა
- ლინდა არ მომწონს ეს ყველაფერი სრულიად არა
- ხომ დავილალარაკეთ ამაზე და გითარი რატომაც ხდებოდა
- ვიცი ვიცი მამაც მელაპარაკა - უკვე წამოდგა ლოგინიდანაც მაგრამ არ მომწონს ის ბიჭი ვერც ვამბობ საიდან ვიცი ყველაფერი რადგან მერე მეც მომხვდება
- მომისმინე მე კარგად ვიქნები ოღონდ ქორწილის შემდეგ ჯერ არაა გადაწყვეტილი შეიძლება მეგობრეთან ერთად დასასვენებლად გაგვიშვან ერთი კვირით მითომ თაფლობისთვეა
- რა არა მე წინააღმდეგი ვარ მამასთან მივდივარ
- არა გაჩერდი გთხოვ
- კარგი შენი ხათრით მოვითმენ - ამოიხვნეშა
- ქორწილში ჩემი ხათრით ხომ მოხვალ
- მოვალ ჩემო პრინცესა მოვალ