"Görünüşe bakılırsa yeni ortağımsın"
"Evet hwang yeji ama sadece ortağın değilim"
"Anlamadım"
"Yatağımda adımı sayıkladığın gün anlarsın"
Annelerinden kalan moda şirketini yönetecek birbirlerinden habersiz iki kız
Yeji ve ryujin televizyonun karşısında oturuyorlardı yeji televizyon istiyor ryujin ise sürekli yejiye bı ihtiyacı olup olmadığını sorup duruyordu
"Ryujin soru sormayı bırak istemiyorum zaten sargılarım da çıktı"
"Sadece endişelendiriyorum"
"Senin endişelenmene ihtiyacım yok sen olmadan da 5 yıl yaşadım"
Ryujin aralarının düzeleceğini düşünmüştü ancak yeji onunla konuşmuyor ve konustuğunda ise hep laf sokuyordu
"Dışarı çıkmak ister misin?"
"Hayır Irene gelecek"
"O kim?"
"Seni alakadar etmiyo"
Ryujin oflayarak mutfağa gittiğinde kapı çaldı kapıya doğru yürüdü ve kapıyı açtı
Karşısında çok güzel genç bir kadın duruyordu
"Merhaba"
Karşısındaki kadın tatlı bir şekilde gülümsemiş ve ardından eve girip yejinin yanına oturmuştu
"Hoşgeldin bitanem"
Yejinin son dediği ile ryujin şaşkınlık ile sinir arasında garip bir duygu yaşıyordu bu kimdi yejinin sevgilisi mi ?
Uzun bir süre Irene ve yeji sohbet ettiler ikiside gayet mutlulardı ryujin daha fazla dayanamayıp ayakkabılarını giydi ve evden çıktı hala sinirliydi ve üzgündü eskiden ona gülen,aşık olan insan şimdi kendiyle konuşmuyor ve baskasıyla gülüyordu
Ve hepsi kendi suçuydu ryujin kendini sahile attı ve hep oturduğu kayayı aradı ve kısa bir süre sonra buldu ve önüne oturdu
Saatler geçmiş ancak ryujin hala eve gitmemişti hava iyice soğumustu ryujin saatlerce ağlamıştı ve soğuktan titriyordu. Arabaya bindi ve eve doğru gitti
Kapının önüne geldiğinde derin bir nefes aldı ve içeri girdi yeji koltukta oturuyor biriyle konuşuyordu ryujini fark ettiği anda telefonu bırakıp ona koştu ryujin ne olduğunu anlamıyordu
"Neden telefonlarını acmıyorsun nerdeydin ve neden gözlerin kızarık ve şişik?"
Yeji Ryujin geldinden beri kurduğu en uzun cümleydi bu. Ryujin anlamaz bakışlarla yejiye baktı ve beline kollarını dolayıp sarıldı ve kafasını yejinin boynuna gömüp ağlamaya başladı. Yeji şaskındı Ryujinin ağladığını anladığımda şaşırıp hafifçe sarıldı ryujine
Ryujin ağlayan bir insan değildi kardeşi annesi ve babası bile onu hiç ağlarken görmemisti hatta kimse gömemişti am ilk defa bu gün hüngür hüngür ağlıyordu ryujin defalarca yejiden özür diliyordu Aynı pozisyonda bir süre öylece kaldılar ardından Ryujin kafasını kaldırdı ve yejiye baktı
"Yeji nolur beni affet söz seni ömrümün sonuna dek bırakmicam"
Yejinin gözleri dolmuştu ryujine hala aşıktı nefreti bunun önüne geçse bile bunu biliyordu ryujin evden gittiğinde biraz sonra Irenede gitmişti yeji ise herkesi aramıştı ryujin öyle endişelenmiştiki
Şuan ne demesi gerektiğini bilmiyordu ryujine hala kızgındı gitmesine değil o kadar şey yaşarken ryujinin ona mesaj bile atmaması onu çok kırmıştı ama onu affetmekte istiyordu belkide biraz zamana ihtiyacı vardır.
***
Biraz üzücü oldu
Neyse
Byyy
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
