Kelebek | HYUNLIX

Bölüm -4

"Hayat hikayen ne senin?"

Hyunjin bu soruya cevap vermek kesinlikle istemiyordu.

"Hayatıma bir kaç saat önce giren bir insana bunu anlatmayacağım."

"Ben insan değilim."

"Yine de bu sana güveneceğim anlamına gelmiyor."

"Anlatmak istediğini biliyorum. Neden anlatıp rahatlamıyorsun?"

Hyunjin her strest olduğunda yaptığı gibi elini kaşımaya başladı.

"Hayat hikayem anlatılmaya değecek kadar güzel değil."

Felix'in gözleri Hyunjin'in ellerine kaydı. Derisini yırtacaktı resmen. Çok sert kaşıyordu.

Felix Hyunjin'in ellerini tuttu. Eğer müdahale etmezse kendine zarar verecekti.

"Ellerin titriyor."

"Hep titrerler."

Felix Hyunjin'in ellerini bıraktı.

"Anlatmayacaksın."

"Hazır değilim."

"Psikoloğa gittin mi hiç?"

"Hayır."

"Okuyor musun?"

"Evet."

Felix olumlu anlamda başını salladı.

Felix aklına gelen şeyle tekrar Hyunjin'e döndü.

"Elini uzat."

"Ne?"

"Yap sadece."

Hyunjin tereddüt etse de elini uzattı.

Felix Hyunjin'in elini tuttu. Sweatshirtünün kolunu tuttu ve yavaşça yukarı sıyırmaya başladı.

Hyunjin kolundaki yaralar açığa çıktıkça nefesi hızlanıyordu. Bununla yüzleşmek istemiyordu.

Felix'e yalvarırcasına baktı ve kafasını hayır anlamında salladı.

Felix derin bir nefes aldı ve kolunu tamamen açtı.

Bir sürü jilet iziyle doluydu.

"Neden yaptın?"

Hyunjin'in gözünden bir damla yaş düştü.

Felix'in de gözleri dolmuştu. Çok kötüydü. İzlerden dolayı teni bile zar zor gözüküyordu.

Felix kitaplıktaki kalemlerden birini aldı.

"Yıldız çizmemi ister misin?"

Hyunjin kafasını usulca salladı.

Felix kalemin kapağını açtı ve yeni açılan yaralara dikkat ederek tüm izlerin üstüne yıldızlar çizmeye başladı.

Hyunjin hipnoz olmuş gibi koluna çizilen yıldızlara bakıyordu. Bu onun için çok anlamlıydı.

İkisi de hiç konuşmadı. Felix'in bilmediği bir şey vardı. O gün Hyunjin'in gerçekten iyileşmiş hissettiği ilk gündü. Ve o günden sonra bir daha asla kendine zarar vermeyecekti.