Kelebek | HYUNLIX

Bölüm -9

"Hyunjin bu evde yumurta bile yok!"

Hyunjin ofladı.

"Zorlama ve dışarıdan yemek söyleyelim."

"Tamam."

"Pizza söylüyorum."

"Karışık."

Hyunjin iki orta boy pizza siparişi verdi.

"Gelene kadar bahçede duracağım geliyor musun?"

Felix bir şey demeden Hyunjin'in peşine takıldı.

Birlikte bahçede banka oturdular. Hyunjin bacağına konan kelebeğe tebessüm etti.

"Hey, bak arkadaşın geldi."

Felix Hyunjin gösterdiği kelebeği görünce kahkaha attı.

"Bu gerçekten bir kelebek rahat olabilirsin."

Hyunjin kelebeği eline aldı. Kanatları mavi renkti. Tıpkı kelebeği tuttuğu elindeki kelebek dövmesine benziyordu.

"Dövmen çok güzel. Başka dövmen var mı?"

"Hayır bu tek dövmem."

"Kelebekleri neden bu kadar seviyorsun? Bir anlamı var mı?"

"Aslında hayır. Sadece seviyorum işte. Çok seviyorum."

"Bende bir kelebek sayılırım, beni de çok seviyor musun?"

Hyunjin Felix'in söylediğiyle şaşkınca ona döndü.

Felix ise ne söylediğini yeni fark etti ve kızardı.

Kelebek Hyunjin'in elinden uçtu ve gitti. Hyunjin elini Felix'in yanağına doğru uzattı ama dokunmadı. Eli öylece havada kaldı.

Felix kafasını eğdi ve yanağını Hyunjin'in eline koydu.

Hyunjin Felix'e doğru eğildi. Felix geri çekilmedi ama hamle de yapmadı.

Hyunjin tam Felix'in dudaklarına kapanacakken Felix kafasını çevirdi. Hyunjin'in dudakları yanağına değdi.

Felix acıyla gözlerini kapattı ve Hyunjin'de hiç istemeyerek geri çekildi.

"Neden bana yasaksın?"

"Özür dilerim. Seninle aramda hiç bir şey olamaz. Olmamalı. Bu yasak."

"Biliyorum. Yoksa artık bir kelebek yada melek olamazsın. Ama hep benim meleğim olarak kalacaksın."

Felix ve Hyunjin arasında çok anlamlı bir bakışma geçti. Evin önünde duran kurye onların arasındaki bu anlamlı sessizliği bozdu.

Hyunjin kendini toparladı ve pizzayı almak için kuryenin yanına gitti. Felix'de içeriye geçti.

Felix eve girdiği gibi gözünden bir damla yaş düştü. Melekler ve insanlar birlikte olamazdı. Hatta melekler duyguları insanlar kadar yoğun bile hissetmiyordu. O zaman Felix'in kalbindeki bu ağır acının sebebi neydi?

Bu duyguyu kovmaya çalıştı. Hissetmek onları güçsüz kılardı. Bu yüzden duyguları olabilecek en az seviyede hissederlerdi. Onun da öyle olmalıydı. Olmak zorundaydı.