Tehlikeli sular//Fyolai

Hep seninle olmak istiyorum

Fyodor normal bir gününde olduğu gibi çalışma odasında işleri ile uğraşıyordu, gecenin oldukça geç saatleriydi. Dinlenmeye zamanı yoktu. Ama artık iyice geç olduğu için yatak odasına gider. Ama uyumaz veya yatmaz. Yatak odasındaki çalışma masasındaki ufak bir lamba ile çalışmaya devam eder.

Odasında yalnız olmasına rağmen bir sesin ona fısıldadığını duyar.
"Fyodor Dostoyevski....~~"

Fyodor kafasını kaldırır. "Tanrı?..Tanrı benimle iletişime mi geçiyor yoksa.."

Aniden Nikolai odaya ışınlanarak fırlar. "HAHAHAA!! Bendim Fedya! En sevdiğin palyaço! Seni kandırdım!"

Fyodor ufak bir hayalkırıklığı ile cevaplar. "Sen olduğunu zaten biliyordum." Gogol'u görmezden gelerek masasındaki işine geri döner.

Gogol masanın köşesine oturur. "Neden burada olduğumu sormayacak mısın~? Bu saatte~?"

Fyodor hala işine bakarken cevaplar. "kabus gördün. Uyuyamadın."

"Ahh!! Evet!! Çok korkunçtuuu!!!" Gogol dramatik hareketlerine devam eder. Fyodor'dan tepki alamayınca ona doğru yaslanır. "Fedyaaaa~"

Fyodor sonunda Gogol'a döner. "Ne istiyorsun?"

"Ben-"

"Dur ben söyleyeyim, benimle uyumak istiyorsun değil mi?"

Gogol utangaç bir şekilde yere bakar. "İzin var mı~?"

Fyodor işine geri dönerken cevap verir. "Buyur. Tüm yatak senin. Ben uyumayacağım nede olsa."

Gogol, Fyodor'un çenesini tutarak hafifçe kafasını havaya kaldırır ve kendisiyle göz göze gelmesini sağlar. "Ahh Fedya meşgulken çok çekici oluyorsun~"

"Bu hiç mantıklı değil."

"Olması gerekmiyor~~"

Gogol, Fyodor'un dikkatini dağıtmayı başarmıştır. Gözleri birbirlerine kenetlenir. O sırada Nikolai gizlice diğer elindeki hançeri Fyodor'un sırtına ışınlıyordu, ve tam saplamak üzereyken beklenmedik bir şey gerçekleşir.

Fyodor, Gogol'u öper. Ama bu oldukça nazik bir öpücüktü ki Gogol'un kalbi aniden ısınır. Hançeri düşürür.

"D-dos-kun!"

Fyodor gülümser. "Ne? İstediğin bu değil miydi?" masadaki işine geri döner, sanki hançeri hiç fark etmemiş gibi.

Gogol bir kaç saniye sonra konuşur.

"Fedya.. işimi zorlaştırmayı bırakmalısın! Bırak da seni öldüreyim! Birlikte özgür olabiliriz!"

"Üzgünüm. Yeni Dünyamı yaratmadan buna izin veremem."

"Fedya!.. sen sen.. beni anlayan tek kişisin.. seni seviyorum.. ama öldürmek zorundayım" Gogol, Fyodor'a sarılır. Duygusalca.

" oh "

Gogol bir gözünü kapatan nesneyi çıkartır. Ve samimi bir şekilde konuşmaya başlar.
"Tek arkadaşım.. tek sevgilim.. ama seni kaybetmek istemiyorum.." Gogol sarılırken ağlamaya başlar.

"Oh tamam.. shh Shh.." Fyodor, Gogol'un omzunu sıvazlar "sakin ol koca bebek" Fyodor gülümser.

Gogol burnunu çeker. "Hep seninle olmak istiyorum.." sümüklü burnunu ve gözyaşlarını Fyodor'un omzuna siler.

"Ew"

"S-sende beni seviyorsun öyle değil mi Fedya..?"

"ne yazik ki.. evet."..