V | Vampire Wolf

7: V

Yer yüzü amansız zelzelelerin bataklığında kıskaca alınır vaziyette; yeni güne göz kırpan her doğan ruhun intikamıyla, oldukça aceleci, karşı konulmaz bir ihtiras ile en dibe batmaktaydı.

Bu ölümden ziyade bir dirilişin başlangıcı. Kaybedenlerin ve köksüz bırakılanların uykudan uyandıkları vakitler, eşref saatine kapı aralamakta. Akrep ve yelkovanın dünyanın çevresinde hızla tamamladığı turlar, rutinlerin girdabına dolanmış insanların algılarının çok ötesinde, son derece kararlı ilerliyor. Bunun bilincinde olanlarsa, damarlarına hücum eden yabancı seslerin esiri olmaktan kendini kurtaramıyor. 

Genç sevgilisinin henüz sıcaklığını kaybetmemiş yatağından arkasında cevapsız bıraktığı soru işaretleriyle ayrılan alfanın içine çekildiği vaziyet de bütün bunlardan farklı değildi. O, dağınık bir oda misali kalabalığın içinde kayboluyor ve sesini kimseye duyuramıyordu. Bu amansız çıkmazlar ise yüreğinin bulanık bir su misali tökezlemesini sağlayarak amansız bir şekilde acıtıyordu...

Hoş, onu dinlemek ve bu çaresizlikten kurtarmak isteyen birileri  vardı elbette. Fakat sevdiği insanları aydınlığın pençesinden çekip de kuyuların karanlığına bırakmak istemiyordu.

Yolun nereye varacağını umursamadan, başına gelebilecek felaketleri hesaba katmadan koştu genç adam. Yolda denk geldiği tanıdık bir yüzün ne kadar gerisinde kaldığını düşünmeden koştu. Sıcak hava dalgasının bunaltıcı etkisinden biraz olsun kurtulabilmek, çok değil biraz önce sevgilisinin tutunduğu yakaları yırtarak kendine daha fazla alan tanımaya çalışıyordu.

Ancak ne kadar koşarsa koşsun, hangi sapağın yol ayrımında dizlerine tutunarak soluklanırsa soluklansın içinde git gide büyümekte olan dev dalgaların yırtıcı ıstırabından kurtulamıyordu. Boğazını her taraftan sarıp sarmalayan yabancı bir el nefesini kesiyordu. 

''Dostum iyi olduğuna emin misin?'' 

Yoongi iyi görünmeyen dostunun sırtını güven verircesine bir aşağı bir yukarı sıvazladı. Karşılığında ise samimiyetten uzak varla yok arası bir gülüş kazandı. Buruk bir ifade oluştu yüzünde.  ''Galiba iyi değilim Yoongi. Bana ne oluyor bilmiyorum.'' diyebildi en dürüst haliyle. 

Soluklanmak için ciğerlerine çektikleri temiz havanın baş döndürücü etkisini biraz olsun kırabilmek umuduyla yüksek kayalıklara ev sahipliği yapan uçurumun biraz gerisinde durdular. ''Sorun ne anlat. Jungkookla mı alakalı?'' diye kısaca sordu arkadaşı. 

Esmer, adını duyduğu sevgisiyle bakışlarını sıkıntıyla öte tarafa çevirdi. O evden çıkarken arkasında nasıl bir enkaz bırakacağını, zaten kırılgan olan ruhunu aptallığı yüzünden tekrardan nasıl bin parçaya böldüğünü aklına getirdikçe sanki kafayı yiyordu.

''Dün gece mühürledim onu.'' Alfanın itirafı ile beyaz tenli genç adam coşkuyla karışık bir mutluluk içinde esmere döndü ancak karşılaştığı suratın hazin ifadesi yüzünden kafası karışmış halde dudaklarını araladı. ''E ne güzel işte, zaten bunu istemiyor muydunuz oğlum? Cenazen kalkmış gibi ne somurtup duruyorsun.''

Esmer, kıstığı gözleriyle karşısında oturan arkadaşına baktı. ''Peki sana sabahına mührün kırıldığını söyleseydim ne tepki verirdin?

Beyaz tenli alfa bunun üzerine elleriyle ağzını kapatarak ''Hassiktir oradan derdim!'' diye tiz bir küfür bıraktı aralarına. ''Doğru yere dişlerini geçirdiğine emin misin Taehyung?'' Yoongi söylediklerinin saçmalığını fark edercesine kafasını iki yana sallayıp hemen ardından ''Gerçi bu mümkün değil ki amına koyayım!'' diyerek cümlesini gülerek tamamladı.

Taehyung arkadaşının verdiği tepkiye kısıkça güldü. Bunları başka birine anlatsa, her şey sanki onun hayal dünyasının uydurduğu bir yalanmışçasına tepki görür, ağız dolusu dalgaya maruz kalırdı ancak Yoongi diğerlerinden farklıydı. Sadakati ve içtenliği su götürmez bir gerçekti.