KORKU HİKAYELERİ

Gizemli Merdivenler

İyi Okumalar♡

Bugün geç saatlere kadar burdaydım. Eşimle beraber aynı iş yerinde çalışıyorduk. Çocuklar ise şuan okuldan dönmüş olmalılar. Ben evde olmadığımda kızım erkek kardeşine göz kulak oluyordu. Ona güveniyordum. Ama yinede içimin rahatlaması için tekrardan kızımı aradım. Telefon ikinci çalışta açıldı.

"Tatlım?"

"Her şey yolunda anne okuldan yeni geldik. Şuan mutfakta Joe ile beraber yemek yiyoruz." ben sormadan söylemişti.

"Bu gece biraz geç gelicez tatlım. Bugün işler yoğun."

"Peki."

"En geç 12'den önce yanınız da oluruz. Bir şey olursa anneyi arayacağını biliyorsun"

"Eveet biliyorum."

"Peki öyleyse ben şimdi gidiyorum. Joe uyutmadan önce tuvalete götürmeyi unutma tatlım."

"Tamam"

Telefonu kapatmadan önce "Clara... sana güveniyorum... Sizi seviyorum."dedim.

Bir kaç saniye sonra cevap geldi. "Biliyorum. Görüşürüz."dedi ve telefon kapandı.

Telefonu kulağımdan çekip masaya bıraktım. Tam dosyalara uzanacakken masanın üzerindeki fotoğrafa gözüm kaydı. Bu ailecek gittiğimiz bir tatilde çektiğimiz bir fotoğraftı. Gülümseyip dosyaları aldım. Telefonuda alıp kapıya doğru ilerledim ve odadan çıktım.

...

Clara

Annemle telefon konuşmam bittikten sonra masadan kalkıp odama gittim. Telefonu şarja takıp tekrardan mutfağa döndüm.

Geldiğimde Joe yemeğini bitirmişti. Yanına gidip elimi saçlarına daldırıp karıştırdım.

"Aferin yer cücesi tabaktakiler bitmiş." dedim gülümseyerek.

O ise sinirli elime vurdu. "Saçlarımı mahvetmeyi kes."

Gülerek önündeki tabakları alıp makineye yöneldim. Ben elimdeki tabakları temizleyip makineye koyarken o mutfaktan çıkıp salona gitti.

Mutfaktaki işim bittiğinde salona geçtim bende. Joe bir çizgifilm açıp izliyordu. Bende onunla izlemeye başladım. İlerleyen saatlerde Joe koltukta çizgifilm izlerken uyuya kalmıştı. Onu üste kata yatağına götürene kadar belim kopmuştu.

Onu yatırdıktan sonra ordan odama uğradım. Telefonumu sarjdan çıkarıp aşağı indim.

Ondan sonra ise geç saatlere kadar film izlemiştim. Filmi duraklatıp arada bir sosyal medyadaki haberlere bakıyordum. Gözüm saate kaydığında 22.47 olduğunu gördüm.

Filmi tekrardan oynatacakken köşedeki gece lambasının cızırdadığını fark ettim. Birkaç defa gidip geldikten sonra tamamen söndü.

Kaşlarımı çatarak oraya bakarken sanki salonun içinde hafif bir rüzgar estiğini hissettim. Bedenim bu esintiyle anlık olarak titredi. Sonrasında ise...

Evin tüm ışıkları gitmişti.

Lanet olsun!

Karanlıkta öylece birkaç dakika bekledim. Belki yine gelir diye ama yok gelmedi. Korku yavaş yavaş bedenimi ele geçirirken telefonu elime alıp annemi aramayı akıl edebilmiştim. Telefon ilk çalışta açılmıştı.

"Anne elektirikler gitti. Her yer çok karanlık korkuyorum." dedim telefon açılır açılmaz.

"Clara sakin ol tatlım. Sadece bizim evin ışıkları mı yok? Komşulara baktın mı var mı onların ki?"