Behind That Girl

CHAPTER 5

Chapter 5: Rest

Saffhire Ash POV

     
"Baby are you there? Go out and let's eat." I heard my brother's voice outside of my room.

     
"Yeah coming!" I shouted.

     
Wala naman na akong narinig na boses ss labas at tanging yabag na lamang. I sighed.

Pagkatapos kong kumain kanina sa isang restaurant ay deretso uwi na rin ako. Until now hindi pa rin ako nakakapagpalit ng damit. Nakauniform pa rin ako.

     
Tamad na tumayo na lamang ako at tinabi ang ginagawa ko. There's a problem in my OWN company kaya nagpatawag ako ng meeting in skype. I don't know kung san nagpunta ang pinaghabilinan ko dito at bakit ako ang umaasikaso tss.

     
Yeah you heard- I mean read it right? My own company. Lahat ng employee ko dun ay mga college students pa lamang. Why? Simply because I believe na mas matalino pa ang mga college students kesa sa may mga edad na. Pero hindi basta basta college student ang mga empleyado. They are Cum Laude, Valedictorian and some of them are scholarships. Gusto nilang magworking students kaya marami rami din na gustong mag apply sa company na yun. The requirements are just simple. You must be smart, cum laude and Valedictorian student, scholarship, industrious, and more importantly, you must have a good manners and friendly person. But it doesn't mean na kahit meron ka ng lahat ng requirements na yan e makakapasok ka na agad. Ofcourse, there's an interviews.

    
Minsan lang magkaroon ng problema ang company ko. Because that company is well-known as one of the most wealthy and number three of the most famous company all of the world. See? And it all because of my employees and all of the people in my company.

     
But no one could knoe that thw owner of that company is me. Hindi ko rin pinapakita at pinapaalam ang tungkol sakin. Kilala lang nila ang may ari ng company na yun sa S.A. Pinasadya ko na yan lang ang maaaaring ipagbigay na impormasyon about the owner of that company. Kapag may nagaganap na rewarding or invitations at kung ano pang events, ang tanging pinapaattend ko lamang ay ang secretary ko. Kung kailangan na ako talaga ang umaattend, nagsusuot na lamang ako ng mask so no one could know me. Even my family don't know or an idea who's the real owner of that company pero ilang beses ko na silang nakasalamuha sa mga events. Hindi ako minsan nakakasama sa kanila dahil sa kadahilanan ko na may pupuntahan ako o tinatamad but the truth is, it's because of that company.

      
But for more info, hindi lang ako ang nag aasikaso nun. It's me and my bestfriend. Soon makikilala nyo rin sya. She's my bestfriend since childhood. Kung tutuusin, sya mismo ang pansamantalang nag aasikaso ng company na yun. But now, I don't know what in hell she's doing at bakit ako ang nag aasikaso ng problema dun tss.

     
Pinilig ko na lamang ang ulo ko dahil sa dami ng iniisip ko. Actually, I don't really care about that problem in company. I know na masosolve din naman yun. Naiinis lang ako kasi nagagambala ang pahinga ko. Gosh it should be I'm resting myself right now pero eto pa ang bumungad sakin pag uwi ko dito.

     
Nagpalit na lamang ako ng damit. Black silk nighwear pajamas na lamang ang sinuot ko para deretso tulog na rin ako. Nang makapagpalit ay lumabas na ko at nagtungo sa baba papuntang dining. Naabutan ko naman sila don na magsisimula pa lang naman palang kumain.

     
Tahimik na pumunta na lamang ako sa tabi ni kuya at sumandok na. Walang umimik, tanging tunog lamang ng kutsara't tinidor, isama mo na ang plato ang naririnig.

      
Hinayaan ko na lamang ang katahimikan nila. Pftt mukhang nagpapakiramdaman pa nga kung sino ang babasag ng katahimikan na yun eh.

      
Hanggang sa si dad na ang bumasag nun. Tumikhim pa muna sya bago nagsalita.