1. Bölüm

74 34 48
                                    

Bağrış sesleri ile yataktan kalkışım bir olmuştu,"Babam"denecek o adam yine bağırıyordu.Yine kimin kuyruğuna basmıştı ki öfkesini bizden alıyordu?

Aşağıya indim,yine öfke estiriyordu artık bunalmıştım,bağrışmalar babamın siniri, bana karşı öfkesi... ben babamı anlayamıyordum.

"Yine noluyor baba bir günümüzde huzurla geçse ne olur?" dedim dolu gözlerimle.

Öfkeli gözleri bana döndü, ilk değildi bu bakışlar son da olmazdı"belkide olsun isterdim"oysa .
"Sen kes sesini! Hemen ağlamaya yer arama timsah gözyaşların sıktı artık!" Diye cırladı.

Sustum,ruhum çığlık atarken ben sustum. ve anneme baktım; ağlamaktan gözleri harab olmuştu. Yanına koştum "ağlama annem kurtarcam bizi bu adamdan, sen ağlama ben sana kıyamam ki" deyip sıkıca sarıldım.

Küçük kardeşim Esila neredeydi? Korku dolu gözlerle anneme baktım; "anne Esila nerde?" dedim ama annem beni duymuyor gibiydi korkuyla babama bakıyor ne yapacağını ölçmeye çalışıyordu.

"Esila" diye seslendim ama ses gelmedi,sağa sola baktım annemi bırakmak istemiyordum annemi kaldırdım,benim odama götürmeye çalıştım ara sıra tökezledi ama her seferinde tutmaya çalıştım.

Zor da olsa odama geldik, annemi tembihleyip kapıyı kapattım. Odalara girdim ama hiç bir yerde yoktu yine babam bir şey yaptı düşünceleri kendimi kötü hissettiriyordu.

"Baba Esila nerede? Yine hangi cehenneme yolladın?O daha çok küçük. Nerede? Söyle korkuyordur şimdi. Lütfen söyle baba" artık yalvarıyordum el hareketleri ile anlatmaya çalışıyordum ama o korkuyla ve ellerimin titremesiyle anlaşamıyordum. Pis pis gülüyordu gözleri bile dolmamıştı.

Bana ne yaparsa yapsın umurumda değildi ama küçücük kız kardeşim canımın içi başına ne geldi yine?

"Sen gidersen o gelir. Söyle kardeşini görmek istiyor musun? Sonuçlarına katlanacak mısın?" Dedi ve bana iğrenir gibi baktı.

"Senin şirket sorunların yüzünden huzurumuz kalmadı. Allah belanı versin senin gibi Baba olmaz olsun. Ne istersen yaparım yeterki kardeşimi getir." diye bağırdım gözyaşlarımı sildim ne diyeceğini korkuyla bekliyor ne yapacağımı bilmiyordum.

"Sadece bekle " dedi ve odanın kapısını çarpıp çıktı ardından dış kapının sesi geldi gitmişti, şükür ki gitmişti.

Yığıldığım yerden kalktım,ben kolay kolay ağlamazdım bu lanet adam yüzünden yıkılmamayı öğrenmiştim ama konu ailem olunca her zaman yenilmiştim.

Şimdi ben Naz Erdinç ne yapacaktım?

İlk kitabım ve ilk kurgum haliyle yazım yanlışlarım olabilir. Ama elimden geldiğince düzeltmeye çalışacağım eğer beğendiyseniz  yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın.❤️

Aşk İhanetiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin