Ms.Park Yeri အရှေ့မှာရှိသော ဖိတ်စာလှလှလေးကိုထိုင်ကြည့်နေတာ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားသလဲမသိပေ။
စေ့စပ်ပွဲတဲ့လား။
ရုတ်တရတ်ကြီးဖြစ်သွားရတာ ဘာကြောင့်လဲ။
အတွေးတွေများနေတာမို့ ရင်ထဲကအောင့်ချင်လာ၏။
"Miyeon ငါ့ကိုဆေးယူပေးပါဦး"
"Nae"
အနားရှိ Miyeon ယူပေးသော သောက်နေကျဆေးကိုအမြန်သောက်လိုက်ရသည်။
"Mrs.Park နေမကောင်းဘူးလား
ကျွန်မဆရာဝန်ပင့်လိုက်မယ်လေ"
"မလိုဘူး ရတယ်
ဒါနဲ့ ဒီဖိတ်စာကဘယ်သူလာပေးတာလဲ jiji လေးကိုယ်တိုင်လား"
"Nae.. Mrs အိပ်နေတာနဲ့ ji လေးကမနှိုးပါနဲ့
ဆိုလို့"
"ဟင်း~~"
Ms.Park Yeri မျက်နှာသိသိသာသာပျက်နေသည်။
ဒါကိုသတိထားမိသော Miyeon က~~
"စေ့စပ်ပွဲကိုသဘောမကျလို့လားဟင်"
"အဲ့ဒီလိုလဲမဟုတ်ပါဘူး ~~ ဒီလိုပဲလျှောက်တွေးနေတာ ငါ jiji လေးကိုပြန်ခေါ်နေလို့များ jiji လေးက စိတ်ဆိုးပြီး ဒီလိုလုပ္တာလားမသိပါဘူး
အင်း~~ ငါကလဲငါပဲ ဒီအတိုင်းနေလိုက်ရင်အကောင်းသား"
"မဟုတ်ပါဘူး သူ့အကြောင်းနဲ့သူရှိမှာပါ"
"ငါ့စိတ်တွေမပြတ်သားဘူး Miyeon na..
jiji ဘဝလေးအေးချမ်းတာမြင်ချင်လို့ အရွယ်မလွန်ခင် သူ့ကိုဂရုစိုက်စောက်ရှောက်ပေးမယ့်သူတစ်ယောက်ရှိစေချင်တယ်
အခုတကယ်စေ့စပ်မယ်လဲဆိုရော jiji လေးကိုနှမြောမိသား"
"အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်မပြောတာပေါ့
ဟိုအရင် Ms.Park စီစဉ်ထားတဲ့အတိုင်း jiji လေးနဲ့ chae လေးလက်ထပ်ပေးလိုက်ပြီးနေပြီ ၊ ဖိတ်ချင်းဖိတ်ကိုယ့်အိတ်ထဲဖိတ်
chae လေးက jiji ကိုဘယ်လောက်သံယောဇဉ်ရှိလိုက်လဲ
jiji အပေါ်ဂရုစိုက်ပေးနိုင်ဆုံးက chae လေးပဲ တခြားယောက်ျားသားတွေမလိုအပ်ပါဘူး"
Ms.Park Yeri ခေါင်းကိုအသာယမ်းသည်။
မဖြစ်ပါဘူး~~ jiji လေးက ကိုယ့်မြေးလေးကို ဘယ်လောက်တောင်ခါးသီးနေလဲဆိုတာ သူမအသိ။
ဒီကြားထဲ မာနက ကြီးသေးသည်။
ကျေးဇူးရှင်မို့ ကျေးဇူးကြွေးဆပ်ခိုင်းတယ်ထင်ရင်မခက်ပေဘူးလား။
ပြီးတော့ မြေးကိုချစ်မြတ်နိုးနေတာလဲမဟုတ်။
စံအိမ်ရောက် စ က jiji လေး၏ ဆူပုတ်ပုတ်မျက်နှာနှင့် စူးရဲတောက်နေသောမျက်လုံးတို့ကိုပြေးမြင်ယောင်မိသည်။
အဲ့ဒီလိုမုန်းတီးနေတဲ့သူတစ်ယောက်နှင့် မြေးကိုလက်ထပ်ပေးဖို့ဆိုတာက~~~
