ZÜMRÜT VE KÖMÜR L&Y

UZUN BİR MACERA

Zırrr zırrr zırrrr (çalar saat)

İrkilerek uyanırken yaşadığım her şeyin bir rüya olduğunu fark ettim.

-İnanamıyorum!!! 

deyip ayağa kalktım ve tam pijamalarımı çıkartmış dolaba ne giysem acaba diye bakınırken birden kapı açıldı. Ben arkamı dönüp kim olduğunu görmeye fırsat bulamadan tanıdık bir ses işittim.

+Sonunda uyandın, ben de kış uykusuna yattın sanmıştım. Kahvaltı hazır, hadi bir an önce yiyelim yoksa geç kalacağız.

O an beynimden vurulmuşa döndüm. Arkamı dönüp bir çığlık patlattım. Yağız tam karşımdaydı, elinde bir süzgeç tutuyordu ve doğrudan bana bakıyordu. Hemen bir parça kıyafet alarak üstümü örttüm ve ayağımdaki terlikleri yağıza doğru fırlatırken bağırdım .

-GERİZEKALI ! KAPI TIKLATMA DENİLEN BİR ŞEY VAR, SENİN BUNDAN HABERİN YOK MU!!!??? ÇIK DIŞARI SAPIK HERİF!!!

Yağız, kafasına doğru fırlattığım terliklerin ve bağırışımın etkisi ile sonunda odanın dışına çıkmıştı, çıkarken de hala "Tamam be anladık, kahvaltı soğumadan gel soğursa tüm tadı gider. Ayrıca bil diye söylüyorum, vücudun umrumda değil. Sapıklık yapacak kadar ilgimi çekmiyorsun." diye söyleniyordu.

Of, nasıl bu kadar sersem olabiliyordu?

Ayrıca ilgisini çekmeye çalıştığım falan yoktu!

Bu kıvırcık kendi kendine kafasında kuruyordu!

Bir dakika

LAN!

Bu salak benim evimde ne arıyor?

Yoksa o şey rüya değil miydi?

İnanması güçtü ama yaşadıklarım gerçekti.

Formamı giydikten sonra mutfağa ilerledim.

Ooo...

Patates mi kızartmıştı o?

Direkt sandalyeme yerleşirken Yağız gülmesini tutmaya çalışıyordu. Çatalımı elime aldım ve kafamı kaldırıp yüzüne baktım.

-Yağız?

Ağzı dolu bir şekilde

+Hı? Dedi

-Senin burada ne işin-  derken kafasındaki bandajı fark etmemle dün geceye tüm anılar gözümün önünden geçti.

Resmen flashback yaşadım.

+Hatırlamıyor musun?

-Hatırlıyorum hatırlıyorum da... Sen...

+Ben?

-Sen...

+Ben...?

Sen bana hayatımın aşkı falan mı dedin yoksa o rüya mıydı?

Pardon, kabus.

-Boş ver ya... Rüyaydı galiba.

+Ney rüyaydı?

-Boş ver dedim ya. Her neyse açım ben aç.

Güldü.

+Ye o zaman.

Kızartmaya gömülürken çay içmeyi unuttuğumu fark ettim.

Kendi kendime değil.

Yağız hatırlattı.

-A a! Çay da mı vardı?

Yine güldü.

Gülmesene be.