[3-§]

104 10 4
                                    


-[3.Bölümdesiniz]-

=3.Bölüm Başı

__

[JK'S]

Geldiğimiz koca villa ile şaşırdım.Çünkü yanımda ki adam değil bu villada bahçıvan, temizlikçi bile olamazdı.

Aklımdan binbir türlü şey geçiyordu ve ben hepsinin doğruluğunu, karışmış aklım ile tartmaya çalışıyordum.

En sonunda aklım başına belayı aldığı düşüncesi ile saliselik durdu.

O zaman benim ne işim vardı?

Beni evden çıkarmayan adam beni iş yemeğine mi getiriyirdu?

"Küçük sürtük yürümeye devam ettsen diyorum seni mi bekleyelim?"

"Özür dilerim.''

Diyerek hızla arkasından ona yetişmeye çalıştım.Mesefe koyarak.

Açılan demir kapı ile yavaş ve sakin şekilde içeriye doğru ilerlemeye başladık.Hala ne olduğunu çözmeyen aklım ortadan ikiye ayrılacak kadar ağrımaya başladı.

Büyük ihtimalle stres, açlık, susuzluk, fazla efor sarf etmeden oluyordu bunlar.

Ceketimi sıktığım sağ elimi başıma uzatıp ovdum ve biraz olsa da sakinleşmeyi denedim.

Bu sırada ise çoktan kapıya varmıştık.
Babamın kapıyı çaldığını görünce hemen başımdan elimi çektim.

Yaklaşık bir iki dakika sonra açılan kapı da güzel giyinimli ve sarı saçlı bir kadın vardı.

Evli miydi?

Kadının verdiği ego ve kendini beğenmişlik havasını göz ardı etmeye çalıştım.

"Ayy hoş geldiniz, taehyung içerde buyrun!"

"Hoşbulduk."

"Hoşbulduk.."

Kadının bana olan bakışları beni rahatsız etse de çaktırmamaya çalışarak içeriye doğru ilerledim.

Büyük bir salondan oluşan ev fazlasıyla genişti.Bu kadar büyük evi kim temizliyordu?

Bir-iki odadan daha geçtiğimizde gür bir ses yükseldi.

"Nayeon sana defol dedim laftan anla!''

"Yaa aşkım tribin vakti değil misafirlerin var."

"Evimden defol ve bana bir daha böyle hitaplarda bulunma, çevremde bile dolaşma sürtük!"

Duyduğum hitap ile başımı iyice yere eğdim.Sürtük böyle insanlara mı deniyordu?

Ben böyle bir insan değilim...

"Sen ne hakla bana sürtük dersin!''

"Gerçekler canını yaktıysa sana bir gerçek daha söylüyeyim, herkesin altına yatana sürtük deniliyor!"

"S-sen-"

"Susar mısınız artık!?"

Anlık gelişen gerilmelerim ve sinirim üzerine hiç düşünmeden bağırdım.

Aptaldım.

Ne yaptığımın farkına yeni varıyorken başımı eğdim ellerimi birleştirdim ve;

"B-benim başım ağrıyor sesiz olur musunuz?"

"Senin yüzünden misafirlerimi unuttum!"

''Gidiyorum merak etme!"

Çarpan kapı ile sonunda gittiğini anladım.

__

Bölüm sonu✓

Rover, tkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin