Evden başvurumu yapmak için çıktım. Üniversiteyi bitireli 1 sene olmak üzereydi. Bir işe girmeyi artık çok istiyorum. Boşuna okumadık herhalde. Fanatik Fenerbahçeli ailemin de önerisi ile bugün Fenerbahçeye mütercim tercüman olmak için başvuracağım. Hadi hayırlısı.
Evden belgelerim ve lisansımla çıkıp taksi durağına doğru hızlandım. İstanbul için mucizevi olarak bir taksi vardı. Bir oh çekip taksiye bindim. Benimle aynı sırada bir kız daha bindi içeri. Birbirimize garip bir bakış attık. Taksici birlikte olduğumuzu sanıp babacan bir sesle , "Nereye hanımlar. " dedi. Yanımdaki kız atıldı "Kadıköy, Fenerbahçe Stadyumu. " Ona döndüm"A ben de"diyerek tebessüm ettim. Taksici onayladı ve yola çıktık. Yoldayken biraz konuşma şansımız oldu haliyle. Adı Nidaymış. Meğersem o da stadyumda çalışıyormuş. Muhasebe kısmında olduğunu söyledi. Sevindim tabii, ilk günden bir tanıdık olması güzeldi.
Taksi stada yanaşınca parayı ödedik ve indik. Nida, "Duru, sen de istersen sana yönetime kadar eşlik etmek isterim. Hem etrafı öğrenirsin" dedi. Evet bu arada ismim Duru. Nida'nın teklifini kabul ettim. Stadyumun personel girişinden geçerken güvenlik"Günaydın Nida, yanındaki kimdi? Arkadaşın mı, iş görüşmesi mi? "dedi. Nida iş görüşmesi için geldiğimden bahsetti ve yeni gördüğüm Mehmet Abi ile beni tanıştırdı. Mehmet Abi bana şans diledi ve dua edeceğini söyledi ardından bizi geçirdi. Çok babacan ve sevimli adamdı valla.
Stadyumun bu kapısından ilk kez giriyorum ve sanki ilk gelişim gibi heyecanlıydım. Koridordaki tavana kadar uzanan birkaç camdan daha önce onlarca kez gördüğüm ihtişamlı sahayı tekrar görüp, tekrar hayran kaldım doğrusu. Nida bana binayı anlatıyordu. Yönetim bölümünü, kongre merkezini, eğer işe girersem çalışacağım ofisleri, ve hemen yanındaki muhasebe ofislerini, oyuncu giriş çıkış bölümünü, oyuncu soyunma odalarını ve birkaç yeri daha gösterdi. Her yeri gezmiştik. Nida bana şans diledi ve ayrıldık. Telefonumdan üstümü başımı bir düzeltip yönetime adımladım. Kapılardaki yazıları okuyarak başvuru bölümüne gittim ve başvurumu yaptım.
Görüşmem oldukça olumlu geçmişti. Görevli, yönetimin şu aralar gençlere fırsat vermek istediğini söylediği için oldukça ümitliyimdim. 1 hafta içinde arayacaklarını söylediler.
______________________
Abimin, "Duru şu telefonunu kapat!" bağırışıyla uyandım. Telefonum içeride kalmıştı dün akşam ve oturma odasında son ses çalıyordu. Koştur koştur içeri gittim. Yabancı bir numara arıyordu. Hemen açtım. "Merhabalar, Duru Türkçü ile mi görüşüyorum?" dedi telefondaki ses bana. Kalbim belki dakikada yüz atıyordu sakin kalıp konuştum. "Evet, benim." cevabımdan sonra "Fenerbahçe için yaptığınız iş başvurunuzun kabul edildiğini bildirmek için arıyorum" dedi telefondaki ses. Teşekkür edip kapattığımda mutluluktan ağlıyordum. Annem mutfaktan koşarak geldi sesimi duyunca. "Kızım ne oldu neden böyle biri ölmüş gibisin?" dedi. Hemen annem anlattım ve sarıldık. Annem evde turlamaya başladı o an. Abimin odasına dalıp onu uyandırdı, babama, aile grubumuza mesaj attı. Tam bir kaos ortamıydi kısaca.
"Maşallah kardeşime be! Fenerde çalışıyor benim kardeşim. Formalarımı imzalatır mısın bu arada?" sözleri sadece abimin tepkileri. Babam hemen aramıştı. Teyzem ve dayımlar aramıştı herkes tebrik ediyordu. Annem benden habersiz arkadaşlarıma bile mesaj atmıştı. Onlara sürpriz olmasını istiyordum çünkü kabul olmazsa benden çok üzülürlerdi. Oradan mesaj yağmaya başladı
"manav listesi"İsimli grubunuzun adı, "Tercümanfunclub(fenerliolan) "olarak değiştirildi. Kahkaha atıp gruba girdim
Mine: bu grupta artık işi olan biri var üstüne fenerde çalışıyor
Ela:
Fenerin F'si büyük yalnız
Duru :maşallah valla benden daha mutlusunuz
Ela:forma imzalatırsın di mi bizeee
Duru :bugün aldığım 2. imzalı forma teklifi
Mine:insanın arkadaşı hergün futbol takımı için işe başlamıyor. Kızz bakarsın sana kısmet çıkar ha
Ela:ayy değil mi, futbolculardan birisi beğeniyormuş bunu hehe
Duru:yani gerçekten pes size
Başlangıç bölümü biraz kısa oldu yazarken daha uzun gibiydi anlamadım he neyse öyle işte beğenirseniz lütfen oy atınn
