KAYIP KRALLIĞIN VARİSİ

1.Bölüm~Yeni Bir Dünyaya Uyanmak

🎶Peppina~Mademoiselle Noir

Bilincim yavaş yavaş yerine gelirken gözlerimi aralamak için uğraştım. Göz kapaklarım birbirine yapışmıştı sanki. Hafifçe açabildiğim gözlerimle bir süre gri tavanla bakıştım. Son yaşadıklarım aklıma gelirken gözlerimle etrafı taradım. Kurtulmuş muydum? Burası neresiydi?

6 yatak yan yana diziliydi. Görebildiğim kadarıyla hepsi gri çarşaflıydı ve her yatağın yanında ahşap uzunca dar bir dolap duruyordu. Askeri koğuşları andıran bu yere nasıl geldiğimi sorguladım. Kaçırılmış mıydım? O adamın öldüğüne emindim. Hatta gelen polis siren seslerini bile duyar gibi olduğumu hatırlıyordum.

Yattığım yerde doğrulup yavaşça ayağa kalktım. Etrafımı daha dikkatli incelemeye başladım odada tek bir tane kapı kadar bir pencere vardı o da ahşaptı.

Üstümdeki eski püskü boğazıma kadar ilikli gri bir elbise vardı. Vücuduma bakarken birşeylerin tuhaf olduğunu farkettim. Ben ortalamanın üstünde bir boya, hafif yanık esmer bir tene sahiptim.

Ama sanki, sanki vücudum şekil değiştirmiş gibiydi ya da benim gözlerim bozuktu. Vücudumun kadınsı hatları yok olmuş, boyum kısalmış ve gözümü kırpmadan baktığım ellerim süt kadar beyaz ve küçücük kalmıştı. Ellerimi attığım saçlarımın siyah buklelerini gözümün önüne getirdiğimde nerdeyse küçük dilimi yutacaktım.

Ayna bulmak için etrafıma baktım. Ama görünürde ayna ya da ona benzer bir şey yoktu. Tek tek dolapları kontrol etmeye başladım. Hepsinde birkaç parça eski kıyafet dışında birşey yoktu. Son dolabın kapağını aralamam ile kapağın iç tarafına yapıştırılmış kırık ayna parçasını farkettim.

Topuklarımın üstüne yükselip aynadaki aksimle yüz yüze geldim. Ufak bir çığlıkla dengemi kaybedip geriye yalpaladım. Gördüğüm şeyden emin olmak için tekrar baktım. Ama hayır değişmemişti. Elimi yüzümde gezdiriken bir anda kendime tokat attım. Hissettiğim acıyla dudaklarımı birbirine bastırdım. Tamam şuan gördüğüm şeylerde yaşadığım şeylerde gerçekti. Ama nasıl olur?

Aynada gördüğüm kız resmen çocuktu. En fazla 9 10 yaşlarındaydı. Siyah gür dalgalı saçları, su yeşili gözleri ve ay gibi parlak tertemiz bir cildi vardı. Çok güzeldi ama daha küçücüktü.

O sırada içeri benimle aynı elbiseyi giyen muhtemelen yirmili yaşlarda asık suratlı bir kadın girdi. İlk önce bana sonra yatağın yanındaki açık dolap kapağına baktı. Anladığım kadarıyla sinirlenmişti. Hissettiğim gerginlikle hemen kendimi açıklamaya giriştim.

-Ben sadece ayna aradım efendim. Özü-

-KES! Dua et baban geliyor. Yoksa ben sana ne yapacağımı bilirdim fare. Beni takip et hemen!

-Peki..

Diyerek kadını takip etmeye başladım. Bu kadın beni tanıyordu. Ya da şuan bu görüntünün sahibini. Bir şeyler öğrenebileceğimi umuyordum. Fevri hareket etmek bana şu koşullar altında birşey kazandırmazdı. Nerde olduğumu en önemlisi şuan kim olduğumu bilmiyordum.

Odadan çıkıp merdivenlere yöneldik bir üst kata çıktığımızda. Kadın benden biraz büyük gibi duran bir kızı yanına çağırdı.

-Sıcak suyu odaya taşıdınız mı Gwen?

-Tabi efendim. Benden istediğiniz başka birşey var mı acaba?