Gizli Günahlar (Nightkiller / Killermare)

Bölüm Yedi - Kedicik

(Fight so dirty, but your love's so sweet~)

•Killer Anlatıyor•

Nightmare ve ekibi görevden döndüklerinde yeni bir üyeyi de yaanlarında getirdiler, adı Dust'dı. Çok konuşmayan ve okuma-yazması olmayan birisiydi, ki ikincisini duyduğumca baya şaşırmıştım. Ancak yine de katillik ve ev soygunculuğu yapma konusunda epey yetecekliydi, bu özelliklerinin Nightmare'ın ilgisi çektiği düşünmüştüm.

Onlar görevden geldiklerinde, herkes şatonun geniş avlusunda dinlenirken Horror beni yanına, ortak odamıza çağırdı. Konunun ilgimi çekebileceğini söyleyince hemen odamıza koştum, odanın tam ortasında iki kedi vardı. Birisi kahverengi-beyazdı, diğeri de sadece beyaz. Gırtlağımdan tatlı bir ses çıkarıp ikisini de kucakladım, çok sevimliydiler.

(Neila: Bundan sonra olacakları, içinde canon'ı da içeren bir comic'den esinlendim, sanırım Killer!Sans'ın yaratıcısınındı.)

Killer: Bu sevimli bebişleri nereden buldun?

Horror: Heh, onları yemeği planlıyordum ama kıyamadım, o yüzden patrondan yemek bahenesi ile izin aldım. Ancak şu an onların hayatta olduklarını bilmiyor patron, o yüzden dikkat olalım.

Killer: Tamamdır, bunların kılına zarar getirtmem ben.

Onları kucaklamaya devam ettim, Horror da kapıyı kapattı ve yere oturdu. Ben ise onları dizlerime koydum ve yatağıma oturdum, başlarını okşayıp kulaklarını hafiften ısırıyorum.

Horror: Kedileri bu kadar sevebileceğini bilmiyordum.

Killer: Heh, hadi ama. Hayvanları sevmemek mümkün mü? Ne kadar insanları ve canavarları gözümü kırpmadan öldürebilsem de havyanlara dokunmam.

Horror: Beni her geçen gün daha da şaşırtıyorsun...

Kediler bana çabucak alıştılar, bende onlara tabii ki. Ancak bu sevimli yaratıkları güvende tutmalıydım, yoksa Nightmare önce onların, sonra da benim işimi bitirirdi.

Onun bu zamana kadar hiç bir hayvana dokunduğunu görmemiştim, acaba Error gibi fobisi mi diye düşünmeden edemedim. Ama olsa bana dokunamazdı, gerçi Error da Ink'e dokunabiliyor ama... off.

«Bir kaç Gün Sonra»

Yine sabahleyin erkenden uyanmış, kedilerle oynamaya başlayacaktım. Onları bizim dolabın en gizli saklı, dip kısmında tutuyordum, dolabın zaten kapakları da yıpranmış olduğundan aralardaki deliklerden nefes alıyorlardı. Ses çıkarmamalı içinde Horror ile ikimiz sakincene mamalarına uyku ilacı katıyorduk geceleri, böylelikle uzun zaman boyunca uyanmıyorlardı.