Bazı insanlar çok fazla şey yaşardı, kaldıramayacağı kadar...
Sorunları yaşlarına böldüğünüzde bölüm ne kadar büyükse öyle bir şiddette depreme mağruz kalırdı hayat bağları.
Bazıları dans ederdi, bazıları okurdu,bazıları izlerdi, bazıları yazardı, b...
Babamla Yami'lere gitme tartışmamız dan sonra dedemin mezarına gelmiştim.
"Anlayacağın dede, bu oğlunun bırak sana bana kendine saygısı yok. Asla kanını yerde bırakmayacağım. Hep bana beni şirketin başında görmek istediğini söylerdin. Ben geçtim sen yoksun. Şimdi gidip de hiçbir şey olmamış gibi onunla konuşamam, felsefeme zıt. Gidileceğinden daha annemin bile haberi yok. Gerçi olsa da bir şey değişmeyecek. Oğlun onu dinlemeyecek, ve annem tutup da kalkıp gelmeyecek."
Derin bir nefes çektim ciğerlerime. Gitmeye hiç gönlüm yoktu. Babam olacak adam umrumda değildi. Oturur annemle sohbet eder, şirketin işleriyle ilgilenirdim. Ya da kafa dinlerdim. İlla ki yapacak bir şey bulurdum. Yeter ki oraya gitmeyim.
Ters bir lafında kadın çocuk dinlemeden onu oracıkta gebertirdim. Pezevenk, bir de davet etmiş.
"Neyse ne dede, onu bunu boşverde şirketi yakında hayalimizdeki gibi yapacağım. Şu an başta Haruno ve o hırsız olan Yami'nin şirketi var. Ama onu da yıkacağım. Sen merak etme. Ama şunu da belirteyim, kimsenin canını yakmadan. Orada çalışan, geçimini sağlayan insanlar zarar görmeden yapacağım bu işi, aynı senin felsefen gibi 'İstediğini her daim elde et ama bu yolda hiçbir masum cana kıyma. Çünkü onların hiçbir suçu yok' ve son olarak herkes hak ettiğini alacak, bazı bedeller ödenecek. Bence günahın yok ama, Tanrı günahlarını affetsin ve seni cennetine koysun, gerekirse ben cehenneme giderim"
Siyah Mercedes arabama binip yola çıkmıştım. Şirkete gitsem iyi olacaktı. Yeşil ışığın yanmasını beklerken ağbeyim aramıştı. Muhtemelen gene yemek işini dile getirecekti. Açmadım, meşgule attım. Kapattıktan hemen sonra tekrar aradı. İçime bir kurt düştü. Acil bir şey olmadığı müddetçe arka arkaya aramazdı. Telefonu açtım ve sesi biraz yükselttim.
"Ne oldu?"
"Annem fenalaştı, hastaneye gidiyoruz çabuk gel!"
Daha fazla konuşmanın bir manası yoktu. Gazı kökledim ve son sürat hastaneye sürdüm.
***
Odanın önüne gittiğimde herkes oradaydı.
"Ne oldu?!"
Ağbeyim biraz daha sakinleşmiş gibi duruyordu. Ama saklıyorda olabilirdi.
"Kalbi tekledi..."
Bir gariplik vardı. Durduk yere neden böyle bir şey olsun ki?
Söylemiyorlardı, ama ben söyletmesini bilirdim.
"Gerçeği ne zaman söylemeyi düşünürsünüz? Ben sakinken söylemenizi tavsiye ederim."
"Hep beraber yemeğe gideceğimizi söyledim."
Babamın yüzüne bakmadan konuştum.
"Yemeğe mi gideceğiz? Ben müsait değilim başka bir zamana gidelim..."
"Gideceğimiz çoktan haber verildi, sende geliyorsun. Bunu konuşt-"
"Gelmiyorum dedim."
Gerçekten sinirlenmeye başlıyordum. Evde tek konuşulan konu yemekti.
Babamla göz göze geldik. Hiç bir şey demedi ve camdan anneme baktı.
"Annemde karşı çıktı ve tartıştınız değil mi? Annemde kaldıramadı ve kalbi tekledi?"
Sadece kafa sallamakla yetindi.
Sertçe arkama döndüm ve sonu olmayan koridorda yürümeye başladım.
"Annem uyanınca haber verin"
"Nereye?!"
Cevap vermeden, arkama bakmadan gittim ve biraz hava almak için dışarıya çıktım...
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Bugün biraz daha iyi hissediyordum kendimi.
Yami gelmişti, ama hiç bana bakmadan gitmişti.
Aslında bu bir hafta toparlanmam için iyi bir şanstı. En azından misafirler gelip gidene kadar.
Ama gittikçe ölüme yaklaşıyor gibi hissediyordum. Uyku düzenim artık yoktu. Durduk yere uyanıyor hiç uyumuyordum, ya da bir anda uyuyordum.
Gece çok geç olmuştu, muhtemelen yatakta bir sağ bir sola döner bir şekilde uykuya daldım.
Pencerenin önünden kalktım.
Gözlerim karardı, dengem vardan bir hiçliğe karıştı. Duvara tutunmasaydım yerde olurdum. Galiba biraz fazla yemek yemem gerekiyordu, bedenim gittikçe hasta oluyordu. Kulaklarım uğuldamaya başladı. Kendimi olabildiğince ayakta tutmaya çalıştım. Nefes alış verişlerimi, kalbimin her bir atma sesini çok net duyuyordum, ama ses çıkartamıyordum. Kendimi yatağa attım ve gözlerimi kapatarak biraz bekledim. Biraz sonra uğuldama geçmiş, önümü daha net görebilir hale gelmiştim. Galiba biraz daha yavaş hareket etmeliydim, hızla ayağa kalkınca olmuştu.
Yorganı üstüme çekerek uyumaya karar verdim...
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Bu bölüm acayip boş yapmışım. Neyse telafisi part 8'de...
♦ ♦ ♦ ♦ ♦
Bu acayip hoşuma gitti KSKSŞSKDKSŞŞDLS
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
