Karanlığın Mağsumluğu | Sasusaku

𝟯𝟭 - Kürkçü Dükkanı

Son kez önümde ki kağıtlara baktım.

"Haftaya değil mi?"

İtachi yavaş yavaş ayaklanmaya başlamıştı.

Amerika işler gayet iyi gidiyordu. Hatta fazla iyi...

Doğruyu söylemek gerekirse Sakura'nın reklam ve tanıtım stretejisiyle adımız daha fazla duyulmaya başlamıştı. Bu çalışkanlığını görmemek elde değildi. İşini profesyonelce yapıyordu. Ve şu anda da Amerika'dan yüklü miktarda silah antlaşması talebi gelmişti. Bu yüzden haftaya İtachi'yle beraber Amerika'ya uçacaktık.

"Evet haftaya. Valizini hazırlamayı unutma."

İtachi odadan çıktığında tekrar işime dönmüştüm.

Bugün Sakura yoktu, bu yüzden zihnimi farklı yönlere yönlendirmeliydim.

İzumi o gün hastaneden sonra artık kendine dikkat eder olmuştu. Öyle ki çoğu iş Sakura'ya kalabiliyordu. Bir kaç defa teklifte bulunmuştum fakat rahatsız olmadığını bu yüzden sıkıntı olmadığını söylemişti. Hatta bizzat kendisi bir iş üstleniyordu.

Hastaneden eve gelince Sakura'ya İtachi'nin ve İzumi'nin durumlarını anlatmıştım.

İkisi de uzun bir zamandır çocuk sahibi olmak için çabalıyorlardı ama bir türlü olmuyordu. Doktor ne kadar uğraşırlarsa uğraşsınlar ya olmayacaktı ya da yüksek ihtimal düşük olacaktı. Hatta iki sene önce sevindirici haberi almıştık fakat olmamıştı. İzumi ölümden dönmüştü.

İtachi'nin o zaman karşımda çok kötü ağladığını hatırlıyordum.

Risk hala devam ediyordu bu yüzden dikkatli olmamız lazımdı.

Muhtemelen Sakura da bu yüzden bütün işleri yükleniyordu.

Acaba Sakura'da ister miydi?

Aklıma gelen fikirle kafamı salladım ve kendimi işe verdim.

Ama maalesef çalan telefonla odaklanamamıştım.

"Alo..."

Telefonun diğer ucunda ki danışman boğazını temizledi ve devam etti.

"Efendim, Haruno Hizashi'ler geldiler."

"Tamam odamda bekliyorum."

Neden geldiği hakkında hiçbir fikrim dahi yoktu. O adamı hiç sevmiyordum.

Kapı tıklatılıp açıldığında karşımda koyu pembelerde saçı olan ciddi bir adam gördüm. Ama ciddiliği kapı kapanana kadardı.

"Selamlar, Sasuke..."

Yılışık, cıvık pezevenk.

Kafamı salladım ve karşıma oturması için elimle işaret ettim.

"Hoşgeldiniz..."

"Lütfen Sasuke, resmiyeti kaldıralım artık."

Ayağa kalkıp içecek bölümüne doğru giderken geveze çenesi boş durmamıştı.

"Sakura şirkette çalışmayı başladı diye duymuştum, nerede?"

"Günlerdir önemli bir toplantı için çalışıyordu bu yüzden izin verdim."

Kızını bizzat kendisi satan bir baba neden daha merak ederdi ki?

"Anladım... Aslında buraya başka bir konu için gelmiştim."

Sonunda ağzındaki baklayı çıkarıyordu.

"Sizinle emlak sektöründe ortak bir çalışma yürütmek isterim."