Bir ay...
Dile kolay, tam tamına bir ay geçmişti...
Karnımda öz kardeşimi taşımanın verdiği iğrençlikle geçen bir ay...
Evde kimsenin olmamasının rahatlığıyla yüzümdeki mutluluk maskesini kaldırıp kenara attım.
Düşüncelerim teker teker zihnimi ele geçirdi ve ciğerlerimi tıkadı.
Gözlerimi kapatıyorum,
Gözlerimin ardındaki hayaller, yaşadıklarımdan ve gördüklerimden daha huzurlu, hissediyorum.
Alçaklarda bir bulut,
Bir kaç tane yıldız,
Tenimi ısıtan sıcacık güneş,
Başıma düşen yağmur...
Elimi uzatsam dokunacakmışım gibi hissediyorum,
Ama hayallere dokunulmaz, biliyorum...
"Anne?.."
"Annem..."
Başıma konan küçük ama benim için kocaman olan öpücükle konuşmaya başladım.
"Anne, eğer birisi seni çok üzüyorsa uzak durmaz mısın?"
Annemin gözleri bu sorunun merakıyla daha da parladı ve benim gibi o da yere oturdu.
"Evet, bu senin iyiliğin içindir."
"Ama sen neden hala buradasın anne?"
Annem bu soruyu hiç beklemiyormuş gibi gözlerini kocaman açtı.
"Neden ki annem? Ne oldu?"
"Anne babam seni çok üzüyor ama sen gitmiyorsun. İyiliğin için gitmen gerekmez mi?"
Kafama bir öpücük daha kondurdu ve beni kucağına alıp göğsüne yatırdı.
Kalp atışları huzur vericiydi.
"Sakura, her zaman vardır söylenecek bir söz, gidilecek başka bir yer ve en baştan yazılacak bir hikaye...
Fakat insan her şeye rağmen susuyorsa kırıcılığa karşı, kaçmadan duruyorsa tüm zorluklara rağmen; bir şeylerin düzeleceğini beklediğinden ve bunu tüm kalbiyle istediğindendir..."
Tanrı, insanlar için yedi büyük günah seçmişti,
Ve toplum buna sekizinciyi eklemeyi tercih etti:
Kadın olmak...
Yaşadıklarımdan sonra Sasuke'nin bana olan tavrı kalbime çok fazla yük bindirmiş, ciğerime aldığım her bir nefes canımı yakıyordu.
Yatakta cenin pozisyonunu alarak biraz da olsa uyumaya çalıştım ama imkansızdı.
Uyumasam bile yataktan kalkmak istemiyordum, yemek yemek, gülmek...
Artık böyle biri olmuştum ben.
Biraz güvensiz, biraz hissiz, biraz kimsesiz ve çok şeye karşı isteksiz...
Kalbime binen huzursuzlukla mücadele etmeye başladım ama bazı sesler duyunca yarıda bıraktım.
Ayak sesleri duyduğumda eve birisinin geldiğini ve koridorda gezdiğini anladım ve gözlerimi hemen kapattım.
Kapı yavaşça açıldı ve içeriye birisi girdi.
Arkamda hissettiğim kocaman cüsse Sasuke'den başka birine ait olamazdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Mağsumluğu | Sasusaku
FanficBazı insanlar çok fazla şey yaşardı, kaldıramayacağı kadar... Sorunları yaşlarına böldüğünüzde bölüm ne kadar büyükse öyle bir şiddette depreme mağruz kalırdı hayat bağları. Bazıları dans ederdi, bazıları okurdu,bazıları izlerdi, bazıları yazardı, b...
