Μπαμπάκα, Μανούλα, άντε να γαμηθείτε.

επαναπροσδιορίζω τις σχέσεις μου

Σήμερα δεν έκανα πολλά, μόνο άκουσα κάποιες βλακίες.
Άφησα τη μέρα μα περάσει έτσι απλά. Το είχα ανάγκη.
Ρώτησα ένα γνωστό μου τι γνώμη έχουν οι άλλοι για αυτόν
Μου είπε έχουν καλή, είμαι το αστείο παιδί, δεν πουλάω ναρκωτικά, ούτε γαμάω ανήλικα. Με χρειάζονται να τους διασκεδάζω.
Σκέφτηκα για εμένα είσαι ένα ρεμάλι. Τίποτα παραπάνω.
Ρώτησα και ένα άλλο αν στη χώρα του οι πρώην χρήστες, πρώην φυλακισμένοι ή πρώην πόρνες μπορούν ανά ξαναμπούν στην κοινωνία. Δεν πήρα σαφή απάντηση. Και αυτός πόρνος ήταν.
Τέλος πάντων. Έχει αρκετή κούραση ή αλλαγή μου από το καταπιεσμένο παιδί, στον ανεξάρτητο άνθρωπο.
Μα εργάζομαι καθημερινά.
Οι συζητήσεις μου με τους άλλους επαναπροσδιορίζουν τη σχέση μου μαζί τους.
Με κάποιον άλλο έβαλα όριο αυστηρό δεν του επέτρεψα προσβολή. Και απομακρύνθηκε, γιατί το να προσβάλει τους άλλους του εδινε δυναμη. Όπως το τσιμπουρι τρέφεται από το αίμα των σκύλων.
Και η μοναξιά αν τον χασω απο συνομιλητή;.
Μα δεν νιώθω μόνος γιατί έχω επιλέξει να μιλαω με άτομα που μοιάζουμε, άτομα που αλλάζουν η που έχουν αλλαξει.
Και όταν είμαι μόνος δεν αδειάζω κλαιγονταν από την καταπίεση και τις προσβολές που δέχτηκα από τα άτομα τσιμπουρια, αλλά χαίρομαι και μελετάω τα επόμενα μου βήματα ή απολαμβάνω τον εαυτό μου έτσι απλά αναπνέοντας μόνο.
Σήμερα θα κοιμηθώ νωρίς. Θα απολαύσω ένα γλυκό ύπνο θα φανταστώ την εξέλιξη μου τη δουλειά μου με τους συνεργάτες μου την σύντροφο μου, την οικογένεια μου τους φίλους μου.
Και θα τους φανταστώ με αυτή τη σειρά γιατί χωρίς δουλειά δεν έχεις ούτε σύντροφο ούτε φίλους.
Το νέο μου επάγγελμα θα είναι εμπόριο. Είτε κοσμήματα είτε ρούχα. Και αν και μέχρι τώρα φρόντιζα η τιμή μου να είναι τόσο χαμηλή ώστε ο πελάτης να νιώθει απίθανα σημαντικός.
Σαν κάτι να του χρωστούσα.
Σαν να έπρεπε να τον πληρώσω που με επέλεξε.
Τώρα πάω στο άλλο άκρο.
Ο πελάτης θα πληρώνει στην πραγματική αξία τους τα προϊόντα διαφορετικά δεν
θα τα εκτιμήσει και δεν θα εκτιμήσει και τη ζωή του ο ανόητος.
Αυτό το ξεκινάω από τώρα.
Παρόλο που κρατάω τις σχεδόν δωρεάν τιμές στον καφενέ για λίγο ακόμα ώστε να αποχεραιτήσω όλο αυτό το συνονθύλευμα ανθρώπων και συμπεριφορών.
Η συμπεριφορά μου δεν είναι άλλο δουλοπρεπής αλλά ούτε αγενής.