Μπαμπάκα, Μανούλα, άντε να γαμηθείτε.

να πληρωθώ για την εμπειρία μου

Αναρωτιόμουν αν το ίδιο αντικείμενο το αγόραζες από δύο διαφορετικά μαγαζιά, δύο διαφορετικούς ανθρώπους θα είχε σημασία.
Αν ένα δαχτυλίδι το αγόραζα από ένα αλλοδαπό στην ομόνοια ή από ένα κατάστημα στο Κολωνάκι.
Φαντάζομαι η εμπιστοσύνη θα ήταν κάτι που θα έλειπε από τον μετανάστη. Μα αν ήμουν ειδικός;.
Καμία διαφορά. Θα το αγόραζα πολύ φτηνότερα από τον μετανάστη και τέλος.
Θέλω να μάθω να πουλάω ακριβά την κάθε σκέψη μου την κάθε πράξη μου και όχι να δουλεύω μεροκάματο σαν ανειδίκευτου εργάτης.
Γιατί έχω μεγάλη ειδίκευση στις δημόσιες σχέσεις και στην επικοινωνία. Εχω άνεση στην ψυχολογία των ανθρωπων. Έχω μεγάλη ειδίκευση στις κατασκευές στην ζωγραφική.
Έχω μεγάλη πείρα στο πως δεν καπνίζεις και δεν πίνεις.
Στα αγροτικά.
Και απαιτώ αυτά να τα πληρωθώ αυτά όχι με την ώρα μα με την πράξη.
Ποιά πραξη;.
Στο νέο κατάστημα θα τα καταθέσω όλα και θα απαιτώ το κάθε προϊόν να το πληρώνομαι με σύνολο εμπειρίας και όχι με κόστος υλικών. Τα υλικά δεν κοστίζουν η εμπειρία μου κοστίζει. 54 χρόνια. Και δεν ξέρω ακόμα πόσα χρόνια θα την προσφαίρω στον κόσμο.
Ακούγεται ψωνισμένο μα δεν είναι, είναι μεγάλη ευθύνη.
Ε .... φίλε και την αναλαμβάνω για αυτό γράφω δημόσια.
Και αν ποτέ έρθεις στο κατάστημα μου θα πληρώσεις και την εμπειρία μου.
Και είμαι σίγουρος πως θα το κάνεις με χαρά.