Εκεί γυρίζω πάλι γιατί εκεί είναι η λύση.
Εκεί απέκτησα συνήθειες που τις συνεχίζω ακόμα.
Αν δεν γυρίσω εκεί στις πιο αμυδρές μνήμες μου, στα πιο δεδαλώδη στενα του μυαλου μου, δεν θα καταλάβω το πως λειτουργώ σήμερα.
Εκεί έμαθα να υπακούω και να δέχομαι να κάνω την δουλειά των άλλων δωρεάν.
Εκεί έμαθα πως η πληρωμή μου πρέπει να είμαι μηδενική, γιατί δεν αξίζω.
Εκεί έμαθα να μην πληρώνομαι.
Γυρνώντας εκεί τα αλλάζω αυτά με πόνο καρδιάς.
Φτύνω το γάλα που βύζαξα, διώχνω απο πανω μου τα χαδια της μανάς μου, σαν τη σκόνη που έχει λερώσει τα ρούχα μου και στεκομαι όρθιος.
Δεν δουλεύω για εσάς άλλο.
Το απαιτώ το αξίζω.
Η καλή μου η μαμά με εκπαίδευσε να μην ζητάω πληρωμή, γιατι δεν το αξίζω.
Έτσι με εκπαίδευσε η καργιόλα με τον πουστη τον πατέρα μου.
Κρατάω την ψυχραιμία μου και προχωράω μπροστά.
Και βλέπω ξεκάθαρα ποιοί με βάζουν να δουλεύω για αυτούς τσάμπα και το δέχομαι, ίσως και το ζητώ.
Για να αναβιώσω τον παιδικό μου προγραμματισμό.
Revolution.
YOU ARE READING
Μπαμπάκα, Μανούλα, άντε να γαμηθείτε.
Actionη προσπάθεια μου να μετεξέλιχτώ σε ένα άνθρωπο ανεξάρτητο, πρωτοπορο που δεν θα είμαι το "καλό παιδί" ή ο "αντιγραφέας" των άλλων γιατί μεχρι τώρα δεν είχα τη δική μου ζωή.
