Μπαμπάκα, Μανούλα, άντε να γαμηθείτε.

τώρα θα πεθάνω παιδί μου

Τώρα θα πεθάνω παιδί μου, δεν είμαι καλά, μόνο κάτσε να σου πιω το αίμα να ζήσω.
Μα αυτό μου το λες 30 χρόνια μανουλα και δεν έχεις πεθάνει και μου πίνεις το αίμα μανουλα
δρακουλας εισαι αιμοδιψείς νυχτεριδα βδελα.
Τώρα θα πεθάνω παιδί μου μόνο κάτσε να σε γαμησω.
Πατερουλη 30 χρόνια πεθαίνεις και μόνο να με γαμας ξέρεις.
Τώρα όμως θα πεθάνω.
Μα είσαι 87 και τους έχεις θάψει όλους. Πότε θα πεθάνεις να κάνω πάρτι, πουτανας γιε.
Ποτέ δεν θα πεθάνω, θα σε θάψω κωλόπαιδο που δεν σέβεσαι τον πατέρα σου που σε μεγάλωσε.
Σε γράφω στα αρχίδια μου παλιομαλάκα ανίκανε πατέρα.
Άι γαμίσου μείνε μακριά από τη ζωή μου φωνιά.
Παιδί μου να το συζητήσουμε.
...........
Τον έγραψα στα αρχίδια μου και δεν του ξαναμίλισα. Ούτε στην μάνα μου ξαναμίλησα.
Και ξεκίνησα να ζω ταπεινά.
Και έγινα μάνα και πατέρας του εαυτού μου. Και αυτό που έκαναν σε εμένα, αυτοί οι άνθρωποι, έβαλα όριο στον εαυτό μου και δεν το έκανα σε άλλους. Ούτε στο παιδί μου ούτε στο πιο άγνωστο του κόσμου.
Ούτε στον πιο αδύναμο ούτε στον πιο δυνατό.
Και ζω με ειρήνη.
Και ο φόβος και η ανασφάλεια έφυγαν από τη ζωή μου.
Και πατάω γερά στα πόδια μου.
Και οι σχέσεις που έχω είναι σχέσεις ανεξάρτητες με αλληλοστηριξη και όχι εκμετάλευση.
Μετά από χρόνια έμαθα πως πέθαναν αυτοί που με γέννησαν.
Και χάρηκα που δεν θα κινδυνεύω άλλο πια από αυτούς. Ήταν όπως το θάνατο του Χίτλερ και του Μουσολίνι που ο κόσμος άρχισε να χορεύει στους δρόμους.
Που είχε ολοκληρωθεί η δολοφονική περίοδος αυτών των ανθρώπων.
Πάω για άλλα. Αυτά τα αφήνω στη λήθη του παρελθόντος.
Πάω για δημιουργία για θετικές πράξεις. Για πρωτοποριακή εξέλιξη.